Kroniki Bernardynów poznańskich

Tom ukazujący Reformatów powstawał w klasztorze tego zgromadzenia na Śródce. Łaciński w większości rękopis obejmuje historię klasztoru w XVII i XVIII wieku.

Na jego kartach pojawiają się postacie mieszczan i rzemieślników śródeckich (Śródka była wówczas odrębnym od Poznania organizmem, z własną radą i burmistrzem), kawalerów maltańskich z Komandorii, donatorów spośród wielkopolskiej szlachty.

Dramatyczne wrażenie robią ostatnie zapisy, notowane pospiesznie, po polsku, na gorąco relacjonujące anektowanie klasztoru przez Prusaków, a potem urządzenie w kościele lazaretu dla żołnierzy napoleońskich.

Dziś miejsce to jest nieco zapomniane, mało znane ogółowi poznaniaków - w kościele p.w. św. Kazimierza mieści się parafia polsko-katolicka, natomiast w budynku klasztornym - zakład dla głuchoniemych. Może wydanie "Kroniki" zwróci uwagę na ten barokowy zabytek.

Tom zawiera zapiski urzędników z okresu od końca XIV do połowy XVII wieku. Obok "służbowych" notatek i aktów wydawanych przez rajców, pisarze zamieszczali krótkie informacje o ważnych wydarzeniach bieżących. Kronika ta jest więc dziełem ponad 30 autorów, z których najstarszy żył prawie 400 lat wcześniej od najmłodszego i stanowi niezwykłą mozaikę, relacjonując obok wielkich uroczystości czy klęsk także takie wydarzenia, jak to, że w andrzejki 1504 r. przed katedrą szlachcic Gostyński zabił rajcę Macieja, złotnika, który uwiódł mu żonę czy spór między rzeźnikami a radą, z powodu którego na Wielkanoc 1541 r. brak było mięsa i wielu poznaniaków musiało spożywać potrawy wielkopostne.

Relacjonuje dzieje budowy zespołu klasztornego na górze św. Wojciecha, a także dramatyczne momenty z ówczesnego życia miasta - zarazy, pożary, oblężenia, czy - nieposiadające takiego znaczenia historycznego, lecz niemal równie burzliwe - wydarzenia towarzyszące obchodom wielkanocnego dyngusa. Nie brak też anegdot, czasem nieco makabrycznych, które mogłyby stać się inspiracją dla scenariusza filmowego - jak historia młodej szlachcianki, która uciekając przed grożącym jej niebezpieczeństwem, schroniła się w karmelitańskim klasztorze w przebraniu mnicha, czy opowieści o pościgach za rabusiami i złoczyńcami.