Dzieje domowe albo opis przez dni osobliwszych dziejów i przypadków zdarzonych w Szkołach Wydziałowych Poznańskich

Kroniki Bernardynów poznańskich są nieocenionym źródłem do dziejów miasta, historii jego kultury materialnej i duchowej, przynoszą także garść anegdot związanych z wielkimi i małymi wydarzeniami z życia mieszczan.
Każdy miłośnik Poznania zechce z pewnością zapoznać się bliżej z historią pięknego kościoła Bernardynów, którego sylwetka stanowi tak charakterystyczny element panoramy naszego miasta. A Kroniki pozwalają odkryć także inne, mniej znane zabytki, jak niezwykłej urody figura Chrystusa Zbawiciela o wschodnich rysach z kościoła Bernardynek, przywieziona w końcu XVI wieku z Rzymu przez dziekana kapituły katedralnej Andrzeja Kościeleckiego. Na kartach książki zamieszczono również wiele innych ciekawych ilustracji, m.in. rysunki z XVI-wiecznych rękopisów przechowanych w zbiorach Biblioteki Kórnickiej.

Tom ukazujący Reformatów powstawał w klasztorze tego zgromadzenia na Śródce. Łaciński w większości rękopis obejmuje historię klasztoru w XVII i XVIII wieku.

Na jego kartach pojawiają się postacie mieszczan i rzemieślników śródeckich (Śródka była wówczas odrębnym od Poznania organizmem, z własną radą i burmistrzem), kawalerów maltańskich z Komandorii, donatorów spośród wielkopolskiej szlachty.

Dramatyczne wrażenie robią ostatnie zapisy, notowane pospiesznie, po polsku, na gorąco relacjonujące anektowanie klasztoru przez Prusaków, a potem urządzenie w kościele lazaretu dla żołnierzy napoleońskich.

Dziś miejsce to jest nieco zapomniane, mało znane ogółowi poznaniaków - w kościele p.w. św. Kazimierza mieści się parafia polsko-katolicka, natomiast w budynku klasztornym - zakład dla głuchoniemych. Może wydanie "Kroniki" zwróci uwagę na ten barokowy zabytek.

Publikowany pierwszy tom kronik obejmuje lata 1570-1653. Obszerny łaciński rękopis został przetłumaczony na język polski i opatrzony historycznym komentarzem w formie przypisów.

Ósmy tom serii Kroniki Staropolskie to barwna i wartka lektura, znakomita książka dla zainteresowanych historią polityki i obyczajów.formacje dotyczące losów konfederacji barskiej.

W połowie XVII wieku kamienicę rodziny Świdów przy Żydowskiej przejęli karmelici trzewiczkowi z klasztoru przy kościele Bożego Ciała, urządzając tam niewielki kościółek i parę pomieszczeń, w których mieszkało kilku zajmujących się kaplicą zakonników.

Z dala od rytmu klasztornej organizacji, mieli oni czas i sposobność przyglądać się z bliska życiu poznańskiego rynku i słuchać tutejszych plotek. Stąd w prowadzonej w rezydencji kroniczce odnotowano przede wszystkim wiadomości o pożarach, wyborach władz miejskich, wyrokach sądu i egzekucjach, lokalnych skandalach. Znalazły się też nieznane dotąd historykom informacje dotyczące losów konfederacji barskiej.