Książka jest próbą ukazania świata, w który chce nas wprowadzić św. Jan od Krzyża poprzez swoje pisma, z uwzględnieniem także innych świadectw, dotyczących czy to jego życia wewnętrznego, czy też tego, co w nauczaniu ustnym przekazywał tym osobom, które duchowo prowadził, duchowo formował.

„Noc ciemna” stanowi nieunikniony etap w drodze do Boga. Każdy z nas, jeżeli traktuje swoją wiarę na serio, musi przejść przez noc.  Jan od Krzyża uznaje się za eksperta od „nocy ciemnej”. Między innymi z racji tych kompetencji zyskał on popularność w naszych czasach. Jan od Krzyża uczy, że żadna przepaść nie jest tak głęboka, żadne wzniesienie tak wysokie, by nie mogło stać się drogą. 

Stereotypowy, bardzo rozpowszechniony obraz Jana od Krzyża – którego źródła można by odkryć z dostatecznym prawdopodobieństwem – cechowały surowość, oschłość i oziębłość, nieczułość na ludzkie aspekty życia we wspólnocie, szorstkość i nieustępliwość w pełnieniu funkcji kierownika i mistrza... A mimo to, naoczni świadkowie, ci, którzy żyli z nim na co dzień przekazali nam całkowicie inny obraz. Według nich był on człowiekiem pociągającym, promieniejącym człowieczeństwem, ciepłem, chłonną i niekrępującą bliskością.

Jan od Krzyża jest postacią złożoną i spójną: mistyk i asceta, poeta i teolog, autor Pieśni duchowej i Nocy ciemnej. Kilka wieków podejrzliwości i bezpodstawnych oskarżeń, interpretacji jedynie cząstkowych i nieujmujących istoty jego przesłania, pokryły jego obraz skorupą trudnego do przezwyciężenia niezrozumienia. Z upływem czasu i dzięki podjętym wysiłkom udaje się powoli wydobyć na powierzchnię oryginalne formy i barwy. Trzeba nauczyć się całościowej i integralnej lektury jego pism. Jan od Krzyża nie mówi wszystkiego, ale w sposób oryginalny i stymulujący objaśnia niektóre istotne dla nas sprawy.

Kolejna pozycja ekskluzywnej serii Bibliotheca Carmelitana

Autor ukazuje proces dochodzenia człowieka do wolności duchowej poprzez stopniowe zbliżanie się do Boga, który go wewnętrznie przemienia. Na podstawie tej koncepcji rozwija oryginalną pedagogię współpracy z łaską poprzez praktykę cnót teologalnych, tj. wiarę, nadzieję, miłość.

Zarówno poemat ten, jak i traktat opisują całą drogę duchową człowieka. Autor oddaje jej dramatyzm i piękno w literackiej opowieści ukazującej miłość pomiędzy oblubienicą-duszą a jej Oblubieńcem-Chrystusem. To dzieło, uznawane za perłę literatury hiszpańskiej, a zarazem cenne świadectwo mistyczne, uzupełnia opis etapów jednoczenia duszy z Bogiem omawianych w innych traktatach.

Autor ukazuje proces dochodzenia człowieka do wolności duchowej poprzez stopniowe zbliżanie się do Boga, który go wewnętrznie przemienia. Na podstawie tej koncepcji rozwija oryginalną pedagogię współpracy z łaską poprzez praktykę cnót teologalnych, tj. wiarę, nadzieję, miłość.