Galicja na torach, czyli kolejowa historia Podbeskidzia - Kachel Jacek

Książka Zabytkowa Stacja Kolejowa Gniezno przedstawia nieznane dzieje jednego z największych i najciekawszych węzłów kolejowych Wielkopolski.

Pozycja została wzbogacona dotychczas niepublikowanymi planami i zdjęciami, odnalezionymi w archiwach i bibliotekach w Polsce i Niemczech. Treść książki dopełniają ilustracje, obejmujące m.in. współczesne zdjęcia kilkudziesięciu budynków oraz budowli inżynieryjnych zachowanych w Gnieźnie.

Linia kolejowa Kłodzko – Kudowa Zdrój jest położona w wyjątkowo atrakcyjnym terenie górskim. Jej wysokie walory turystyczne współtworzy nie tylko architektura krajobrazu w formie krętego szlaku kolejowego, gdzie liczne serpentyny przecinają góry i wąwozy, lecz także oryginalna architektura kolejowa z dworcami z przełomu XIX i XX wieku, zachowanymi do współczesności. Bardzo atrakcyjny szlak kolejowy z tunelami, mostami i wiaduktami, reprezentującymi sztukę XIX-wiecznej inżynierii, poprowadzony jest przez trzy znane kłodzkie uzdrowiska: Polanicę, Duszniki i Kudowę Zdrój.

zobacz fragment książki

Książka Kolej Wolsztyn – Luboń (Poznań) to pierwsza monografia przedstawiająca jedną z najciekawszych linii kolejowych Wielkopolski, w której syntetycznie ukazano jej dzieje od momentu powstania do czasów współczesnych. Problem realizacji linii oparty został na niepublikowanych dotąd niemieckojęzycznych źródłach historycznych. Dworce kolei budowanej w pierwszej dekadzie XX wieku otrzymały oryginalne rozwiązania architektoniczne, wyrażające ducha pruskiego budownictwa kolejowego. Na drodze do powstania prezentowanej linii stało wiele przeciwności natury narodowościowo-politycznej, wynikających z ówczesnych relacji niemiecko-polskich.

Zapraszamy Państwa do zapoznania się z dziejami znanej i cenionej kolei, która obecnie cieszy się ogromną popularnością, m.in. dzięki corocznym paradom parowozów w Wolsztynie.

Galicja w okresie autonomii, jak żadna inna dzielnica Rzeczypospolitej pod zaborami, doczekała się wyrazistych etykiet wskazujących na jej specyfikę. Najbardziej znane: Polski Piemont czy galicyjska nędza wskazują co prawda na dwoisty obraz regionu, na ogół jednak dominuje dziś sentymentalna wizja Galicji utrwalona m.in. przez literaturę dwudziestowieczną. Tymczasem, sięgając do tekstów pisarzy galicyjskich z drugiej połowy XIX wieku, zauważyć można bardzo krytyczny osąd obserwowanej przez nich współczesności, kontrastujący z późniejszymi mityzującymi przekształceniami. Celem książki jest zaprezentowanie tego "surowego", notowanego na gorąco obrazu Galicji, w którym uparcie powtarzają się utyskiwania na gorszość, drugorzędność i marginalizację prowincji. Jest to jednocześnie opowieść o wychodzeniu z owej prowincjonalności i budowaniu silnej tożsamości zbiorowej. Książka nie jest przy tym typową pracą literaturoznawczą, lecz stanowi próbę analizy kulturowej dyskursu dotyczącego Galicji w piśmiennictwie drugiej połowy XIX wieku.

Lwów jako jedno z najważniejszych miast Austro-Węgier i II Rzeczpospolitej doczekał się wielu opracowań historycznych, a także szczegółowych rozpraw na temat niektórych instytucji miejskich związanych z gospodarką komunalną. Tyle szczęścia nie miały natomiast lwowskie tramwaje. Niniejsza publikacja jest pierwszą tak obszerną próbą uporządkowania historii tego środka transportu, który na stałe wpisał się w krajobraz miasta.

Publikacja zawiera bogaty opis różnych aspektów działalności lwowskich przewoźników tramwajowych – od spraw organizacyjnych poprzez zagadnienia eksploatacyjne, handlowe, techniczne i personalne. Autorzy zwracają uwagę na to, że tramwaje lwowskie zajmowały szczególne miejsce w życiu codziennym mieszkańców miasta, trafiły także na karty dzieł literackich. W książce znalazły się anegdoty, sentymentalne wspomnienia związane z tramwajami oraz liczne ilustracje i cytaty z unikatowych źródeł, które oddają atmosferę Lwowa schyłku XIX wieku i pierwszej połowy XX wieku.

Kariera Gdyni rozpoczęła się w 1923 roku, gdy w miejscu małej rybackiej wioski zaczęło powstawać nowe portowe miasto, mające stać się dumą II Rzeczypospolitej. Reprint przewodnika, który ukazał się w 1933 roku nakładem Ligi Morskiej i Kolonialnej, prezentuje miasto i jego historię, a także tematy morskie: port, polską flotę wojskową i handlową oraz przemysł rybacki.

Autorzy książki proponują kilka tras zwiedzania Gdyni i innych miejscowości polskiego Wybrzeża. Część praktyczna przedstawia możliwości dotarcia do miasta i przepisy obowiązujące na granicy z Wolnym Miastem Gdańskim. Znajdują się w niej także informacje o poszczególnych miejscowościach Wybrzeża, działających w nich hotelach i pensjonatach.

Książkę uzupełniają dwie schematyczne mapki - Gdyni i Wybrzeża.

Pisarka, podróżniczka, alpinistka, fotografka, archeolożka, doradczyni króla Iraku, agentka brytyjskiego wywiadu - Gertrude Bell robiła zawsze to, na co miała ochotę, i była w tym bezkonkurencyjna. "Urodziła się z nadmiarem talentów", tak mawiał o niej Lawrence z Arabii. Porzuciła świat przywilejów i sztywnych wiktoriańskich konwenansów dla umiłowania do wiedzy, niebezpiecznych zakątków świata, ryzyka i adrenaliny. Zdobyła autorytet wśród Arabów, którzy nazwali ją "królową pustyni". Również w Wielkiej Brytanii uważano ją za znawczynię Bliskiego Wschodu, który wnikliwie zbadała podczas zorganizowanych przez siebie wypraw. Nieraz ryzykowała życie, eksplorując obszary objęte walkami zwaśnionych plemion. 
Córka pustyni to biografia silnej i nieugiętej Gertrude Bell, która osiągnęła najwyższą pozycję w świecie zdominowanym przez mężczyzn, wówczas niedostępną dla kobiet. Jej życie to przygoda, w której realizowały się wszystkie marzenia - poza jednym: spełnioną miłością. 

Pamiętnik opisujący podróż autora po Polsce i Litwie między latami 1811 a 1828 z przepięknymi drzeworytami dworków, zamków i kościołów. Niemcewicz często i chętnie zbaczał z dróg, aby zobaczyć pobliskie biblioteki czy miejskie archiwa, przyjrzeć się dokładniej i opisać zabytkowe świątynie bądź obejrzeć ruiny jakiegoś zamku czy pałacu. Zwiedzał niewielkie miasteczka, przyglądał się życiu ich mieszkańców, ich pracy czy w fabrykach, czy na roli. Wspomina w swym dziele o polach bitew, o mijanych pomnikach i grobowcach.

Stacje kolejowe – architektura i budownictwo to bogato ilustrowany cykl poświęcony tematyce gmachów dworcowych oraz innych budowli gospodarstwa kolejowego. Szczegółowo, często po raz pierwszy, opisano tu budynki stacji osobowych i towarowych, biurowce, magazyny, wiaty, remizy, warsztaty, wieże wodne, domki dróżników i zwrotniczych, noclegownie oraz domy i całe kolonie mieszkalne. Zaprezentowano wszystko to, co choć zazwyczaj znacznie mniej eksponowane, a dla podróżnych najczęściej niewidoczne, kryje się również pod nazwą „stacja kolejowa”.

Książka ukazuje nieznane dotąd problemy administracyjne, zjawiska społeczne oraz architektoniczno-inżynieryjne wpływające na funkcjonowanie kolei w okresie jej najintensywniejszego rozwoju, przypadającego na XIX wiek. Istotą pracy jest zbadanie przemian, jakie niosło za sobą pojawienie się kolei, poprzez pryzmat osób, które przyczyniły się do jej powstania, dynamicznego rozwoju i sprawnego funkcjonowania. Tytułowe mechanizmy, czy inaczej reguły panujące podczas budowy i ewolucji kolei, przedstawiono poprzez zestawienie dwóch różnych pod wieloma względami prowincji poznańskiej i śląskiej. Umożliwia to wydobycie złożoności problemu zarządzania wciąż rozrastającym się organizmem kolejowym w dwóch różnych narodowo prowincjach, ukazanie ewolucji i postępu myśli architektonicznej i inżynieryjnej oraz postaw społecznych wobec kolei.

"Cesarz Ameryki" to fascynująca opowieść o wielkiej fali emigracji, która ruszyła z Galicji pod koniec XIX wieku, pchając w nieznane setki tysięcy Żydów, Rusinów, Słowaków i Polaków spragnionych lepszego życia. Trwające do 1918 roku masowe wyjazdy do USA i Brazylii były rozpaczliwą ucieczką przed nędzą, głodem i powołaniem do wojska, ale przede wszystkim - pielgrzymką do Ziemi Obiecanej. Do cudownej krainy obrosłej mitami, gdzie Statua Wolności jako królowa Polski otwiera szeroko ramiona na przyjęcie ukochanych Polaków i Rusinów, a cesarz Ameryki osobiście wyraża zgodę na osiedlenie się chłopów z Galicji.

Krajobraz po życiu to podróż w czasie po życiorysach, wydarzeniach i miejscach mało znanych lub całkiem nieznanych, a jeśli już znanych, to w tej książce pokazywanych z innej niż zwykle perspektywy. Autorka zabiera nas na wędrówkę poza utarte szlaki po galicyjskich śladach wpisanych w krajobraz rozciągający się od Roztocza po Bieszczady. Opowieści to niezwykłe, niebanalne i zaskakujące, a jednocześnie przepełnione nostalgią i chęcią przywrócenia miejscom i ludziom należytej pamięci.