Te Deum

Zasady rewolucji francuskiej, proponujące urządzenie życia społecznego bez Boga i nieliczące się z prawami Kościoła, przez cały XIX wiek były coraz głośniej propagowane we wszystkich państwach Europy. Zostały nawet uznane przez niektórych duchownych i w ten sposób powstał liberalny katolicyzm - próba pogodzenia Kościoła z zasadami rewolucji. Kolejni papieże nie wahali się potępić zarówno liberalizmu w jego czystej postaci, jak i liberalizmu katolickiego. Prezentowane studia pisarzy katolickich uzasadniają to stanowcze odrzucenie doktryny liberalnej.

Leksykon modernistów polskich, odwołując się do encyklik papieskich i orzeczeń soborowych, demaskuje próby ataków na dogmaty Magisterium Kościelnego podejmowane przez znanych, współczesnych teologów polskich.

Ta książka to katechizm o panującym w Kościele kryzysie filozofii i teologii, kryzysie przekazywania i praktykowania wiary, kryzysie moralności, całego kościelnego życia (liturgii, życia kapłańskiego i zakonnego, powołań, pobożności eucharystycznej i maryjnej etc.), dyscypliny, upadku diecezji i parafii. To trzeźwa analiza nowej liturgii, ekumenizmu, wolności religijnej, kwestii winy po stronie papieży i biskupów w czasie i po Soborze Watykańskim II. Tutaj nie przedstawia się prywatnych poglądów ani śmiałych teorii. Tutaj wszelkie nowości są analizowane w świetle tradycyjnej nauki Kościoła. Wydanie zawiera dodatkowo m.in. encyklikę św. Piusa X Pascendi Dominici gregis — O zasadach modernistów.

Jest to przekład pracy jednego z najwybitniejszych mariologów XX w., o. Gabriela Roschini OSM.

Polska jest krajem tradycyjnie maryjnym. Równocześnie trzeba ze smutkiem stwierdzić, że jest też krajem, w którym całe społeczeństwo, choć czci Matkę Boską, to jednak wie o Niej bardzo mało. Aby to zmienić, publikujemy po raz pierwszy w Polsce Katechizm Maryjny, który stanowiąc swego rodzaju małą Sumę Maryjną, ujmuje w sposób zwięzły w formie pytań i odpowiedzi całokształt prawd wiary i zawiera syntezę tego wszystkiego, co Kościół uczy o Najświętszej Pannie.

Książka najbardziej znanego propagatora kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa w XX wieku. O. Mateo rozkrzewił po całym świecie dzieło Intronizacji, czyli oficjalnego i społecznego uznania najwyższej władzy Serca Jezusowego nad rodzinami chrześcijańskimi. Uznanie to winno być potwierdzone, uzewnętrznione i utrwalone przez uroczyste umieszczenie obrazu Serca Bożego na najbardziej zaszczytnym miejscu w domu. W oparciu o objawienia św. Małgorzaty Marii Alacoque, autor w jasny i przejrzysty sposób przybliża nabożeństwo do Serca Jezusowego.

Wybitny szwajcarski kaznodzieja, walczący z duchowym złem naszych czasów, zwłaszcza z modernizmem i innymi wynaturzeniami doktryny katolickiej, niezmordowanie zwalczający nazizm, komunizm i inne nowoczesne ideologie, negujące społeczne panowanie Chrystusa Króla.

Droga Czytelniczko tych słów, Twoje życie jest tylko krótką wędrówką po ziemi. Jest wolą Boga, abyś w tym krótkim czasie sama osiągnęła pełnię swej kobiecości i abyś robiła, co w Twojej mocy, by pomóc w tym także innym kobietom. (...) Twoim zadaniem jest sprawić, by spełnił się w Tobie ideał dziewictwa (virgo), oblubieńczości (sponsa) i macierzyństwa (mater). Wiedz przy tym, że te trzy elementy nie są niczym innym jak potrójnym wyrazem jednej miłości, która powinna w Tobie trwać aż do śmierci i coraz bardziej wzrastać (fragment książki).

Ostatnia encyklika Ojca Świętego Piusa XII skierowana nie tylko do Polski, ale do całego świata, przypomniała całemu Kościołowi, w słowach jak najbardziej uroczystych, postać tego bohatera Chrystusowego i postawiła go jako wzór nieugiętego trwania przy wierze św. nawet za cenę życia własnego. Za tę encyklikę winniśmy najgłębszą wdzięczność Ojcu Świętemu, bo nie zwykłym listem okolicznościowym, jak w podobnych okazjach zwykł to czynić, ale listem okólnym, skierowanym do całej hierarchii kościelnej i ogółu wiernych, rozsławił zarówno naszego rodaka, jak i naszą Ojczyznę, która tutaj w najbardziej oficjalnym dokumencie Stolicy Apostolskiej została nazwana antemurale christianitatis, a jako tytuł największej naszej chwały podkreślono to, że Polska była zawsze wierna. Zaznaczył przy tym Ojciec Święty, iż to jest naszą misją dziejową, przeznaczoną nam przez Opatrzność. Św. Andrzeja nazwał Ojciec Święty ozdobą i chlubą narodu i postawił go jako wzór niezłomnej wiary i męstwa nieustraszonego...

Przygotowując się na stulecie Jej objawień, stańmy się na nowo wiernymi dziećmi naszej Najświętszej Matki, naśladując duchowość trojga dzieci z Fatimy! Zgromadźmy wokół Niej małą armię, aby stać się kanałem, przez który Ona przekaże duszom łaskę w celu ich nawrócenia i uświęcenia. 

Na kartach tej książki siedemnastu księży opowiada, jak doszło do tego, że odprawiają nie nową Mszę, ale Mszę trydencką.