LTW

"Urocza książka, przywołuje pamięć dobrej polskiej mieszczańskiej tradycyjnej rodziny, opowiada żywym, barwnym językiem o dawnej Warszawie, sklepach, kupcach, o Powstaniu Warszawskim. Przywraca smak dzieciństwa i smak dobrej literatury dla dzieci od lat 10 do 100"  – ks. Jan Twardowski

Ciąg dalszy (po Atlantydzie) wspomnień A. Chciuka o Księstwie Bałaku. Jak pisał autor: "Mojego Drohobycza już nie ma, on żyje wyłącznie we wspomnieniu i rozrzewnieniu serdecznym, w uwzniośleniu i w wyższośćwstąpieniu wspomnień. Słowa tęsknota unikam świadomie, albowiem cała nasza literatura od lat nadużywała i nadużywa tej tonacji, a reżym, pchając latarnikowską tęsknotę na piedestał cnót narodowych, usiłuje zdyskontować ją politycznie dla siebie".

Cień ponurego Wschodu to zbiór felietonów ukazujących życie w Rosji przed rewolucją bolszewicką i u jej progu. Autor jako niezwykle uważny obserwator rzeczywistości stara się wniknąć w charakter "rosyjskiej duszy zbiorowej". Pokazuje zabobony i gusła w które wierzył zarówno rosyjski lud, jak i przedstawiciele dworu.

Bogato ilustrowane fotografiami, wykonanymi przez samego autora, wspomnienia z czasów służby w VI baonie Legionów Piłsudskiego. Książka opisuje codzienne życie żołnierzy w okopach, podczas natarć i odwrotów, a także dalekich przemarszy, oraz ukazuje wiele po mistrzowsku zarysowanych sylwetek szeregowych legionistów. Nie brakuje tutaj też opisu służby autora na froncie włoskim i w Adiuntaturze Naczelnika Państwa. Książkę uzupełniają biogramy legionistów z Sokołowa opracowane przez Marka Ciska.

Książka jest relacją z podróży, którą odbył w latach 1920–1921 Giżycki przez środkową Azję. Autor opisuje walki, które toczył z bolszewikami w Mongolii (m.in. w oddziale barona Romana von Ungerna-Sternberga). Giżycki jest bystrym obserwatorem ludzkich zachowań i mistrzem opisów przyrody. Praca stanowi nie tylko zapis pewnego fragmentu historii Mongolii, ale opisuje także losy polskich żołnierzy poza granicami kraju.

"Budujemy kanał" to satyra na system totalitarny panujący w ZSRR. Ukazuje ona przepaść dzielącą ideologię i propagandę od rzeczywistości, bawi absurdalnymi pomysłami na życie "po sowiecku", ale jednocześnie przestrzega przed prawdziwym obliczem totalitaryzmu. Przez badaczy literatury wymieniana jest tuż obok Zapisków oficera Armii Czerwonej Sergiusza Piaseckiego.

Moje powojenne łagry to opowieść o losach dziewczyny, która została skazana za działalność w AK na Grodzieńszczyźnie na 20 lat łagrów. W kilku sowieckich obozach pracy – mieszkając w nieludzkich warunkach i pracując ponad siły – spędziła lata 1945–1956. Autorka wspomina wiele szczegółów z codziennego życia skazańców oraz momenty dla nich przełomowe, a także kreśli portrety współwięźniów i sowieckich nadzorców. W jej relacji nie brak także ciągu dalszego – powrotu do ojczyzny i organizowania „normalnego” życia, co okazało się trudniejszym zadaniem, niż można by się spodziewać.

„Książka Aleksandra Stępniaka jest pierwszą, moim zdaniem, próbą zmierzenia się przez polskiego badacza z jednym z najbardziej fundamentalnych problemów dotyczących dwudziestowiecznych dziejów Hiszpanii. Po straszliwej wojnie domowej reżim frankistowski musiał odbudować więzi społeczne, aby państwo mogło nadal funkcjonować. Próba pojednania hiszpańsko-hiszpańskiego była wyzwaniem niezwykle trudnym. Praca pana Stępniaka opisuje, jak zwycięski generał starał się mu sprostać. Pamiątką po tych wysiłkach jest najczęściej odwiedzany i zarazem najbardziej kłopotliwy dla polityków zabytek Hiszpanii – Valle de los Caídos – Dolina Poległych“.

– dr hab. Paweł Skibiński

Celem upamiętnienia 50-tej rocznicy powstania i działania Studium Polski Podziemnej w Londynie, Rada i Zarząd SPP podjęły decyzję opracowania i wydania informatora który miałby połączyć przeszłość z przyszłością. Tą pierwszą miał stanowić skrótowy zarys dziejów instytucji od powstania po dzień dzisiejszy, jak również spis osób z nią związanych. Aby wydawnictwo było nie tylko historią, mówiącą o tym co się działo w tym ostatnim półwieczu, lecz czymś, co może mieć pożytek praktyczny w przyszłości, druga część książki jest poświęcona krótkiemu opisowi zbiorów archiwalnych Studium – swego rodzaju przewodnik po zespołach Archiwum. W intencji Studium i autora ma służyć jako pierwszy drogowskaz zainteresowanym badaczom po arkanach archiwalnych ścieżek SPP.

Akcja „Eskadry”, bo taki tytuł nosi ta książka, toczy się podczas wojny polsko-bolszewickiej. Śmierć jednego z pilotów w rozbitym samolocie i ciężka rana dowódcy eskadry pociągną za sobą wiele zmian w życiu porucznika Szyllinga i jego kolegów. Czy nowy dowódca zdobędzie zaufanie zgranego zespołu? Któremu z odważnych pilotów odda swe serce piękna sanitariuszka? I czy wszyscy szczęśliwie wrócą ze swych podniebnych akcji, gdy po nimi rozgrywać się będzie jedna z najważniejszych bitew w naszej historii?