Z wszystkich zrobić świętych... W stulecie urodzin ks. Aleksandra Woźnego (1910-1983)

Niniejsza książka pozwoli raz jeszcze spojrzeć na wiarę w świetle nauczania ks. Aleksandra Woźnego, kandydata na ołtarze Archidiecezji Poznańskiej. Zaprezentowana publikacja umożliwi dostrzeżenie w nim, człowieka głębokiej wiary, prowadzącego bogate życie duchowe, otwartego na Boże działanie.

Te nauki o życiu wewnętrznym,- nazywane często naukami dla często komunikujących, gromadziły ludzi w różnym wieku, różnych stanów i zawodów. Głoszone w popołudnia niedzielne w kościele, nie w zamkniętej- salce, dostępne były dla każdego, kogo Duch Święty „przywiał”, choć byli również stali słuchacze, głównie penitenci księdza Aleksandra.

Ks. Prałat Aleksander Woźny w ciągu swego życia kapłańskiego wygłosił wiele konferencji, rekolekcji i nauk stanowych, których mała część w tej książce znajduje swoje miejsce. Mogą one stać się pomocne dla tych wszystkich, którzy szukają wskazań jak żyć Ewangelią na co dzień.

Nauki skierowane do chorych i lekarzy, do ludzi będących na emeryturze i do tych, którzy jako częstokomunikujący są szczególnie narażeni na spowszednienie wielkiej tajemnicy obecności Jezusa w Eucharystii.

Ks. Prałat Aleksander Woźny (1910-1983) jest jedną z osób w poznańskiej Archidiecezji, wobec których toczy się postępowanie o uznanie świętości i wyniesienie na ołtarze. Rozważania – część pierwsza zawiera trzy zbiory nauk głoszonych w Wielkim Poście w parafii pw. św. Jana Kantego w Poznaniu, gdzie ks. Woźny był proboszczem.

Drugi tom z serii "Czy warto się  starać" zawierający teksty konferencji znanego i cenionego poznańskiego kaznodziei i spowiednika. Teksty te zapewne pomogą wielu czytelnikom odnaleźć siebie i pogłębić swoje życie wewnętrzne. Wyd. I.

Praca nagrodzona w konkursie prac doktorskich i magisterskich organizowanym corocznie przez Urząd Miasta Poznania - marzec 2012

Wydaje się, iż powstała pod kierunkiem ks. dra hab. Jacka Hadrysia rozprawa doktorska autorstwa ks. Wojciecha Muellera z zakresu teologii duchowości, przybliża ciekawą koncepcję „dziecięctwa duchowego” pozostawioną przez znanego i cenionego poznańskiego duszpasterza, a dziś Sługę Bożego, ks. Aleksandra Woźnego.

Zwracając się do tych, którzy nas wyprzedzili w drodze do nieba, prosząc ich o pomoc, ufamy, że nie tylko mogą i chcą dopomóc, ale że i Bóg zechce ukazać siłę ich modlitwy wstawienniczej, sprawiając za ich przyczyną cuda i łaski. Do świętych zwracamy się od zawsze, aby otrzy­mać od nich wsparcie, które nie jest zwykłym zrozumieniem bieżących potrzeb, gdyż w odpowiedzi na prośby święty wkracza w życie modlącego. Poszerza jego horyzonty, odkrywa przed nim „sens” jego własnej historii, ukazując ją w połączeniu z historią zbawienia. Tak więc rezultat wstawiennictwa, otrzymana łaska, okazuje się sprawą drugorzędną. Dla wiernego liczy się bowiem ukierunkowanie go na Boga, zdolność rozpoznawania sensu wydarzeń własnego życia, odnalezienie w sobie żywej wiary, nadziei, a przede wszystkim miłosierdzia.

Piotr Skarga

Ksiądz Piotr Skarga pisał Żywoty Świętych, by za ich przykładem wierni przyczyniali się do większej chwały Bożej, dobra Kościoła i Ojczyzny. Z obszernego zbioru wydanego w 1610 roku do niniejszej publikacji wybrano dwanaście biografii, zachowując unikalne właściwości tego językowego zabytku. Dla ułatwienia lektury zastosowano współczesną interpunkcję i ortografię, a na końcu książki zamieszczono słowniczek wyrazów staropolskich.

Masz przed sobą książkę niezwykłą: żywoty świętych napisane z polotem, lekkością i fantazją, pełne humoru, anegdot, dających do myślenia, rozczulających lub mrożących krew w żyłach scen. Napisał je i wybrał dla Ciebie człowiek, który żyje ze świętymi w prawdziwej komitywie, lubi ich i szanuje, na dodatek – z czego jest bardzo dumny i na co mógłby przytoczyć wiele dowodów – ... z wzajemnością.

Poznaj ich wraz z nim i pokochaj, zaprzyjaźnij się z nimi – są tego naprawdę warci! I bądź pewny, że odpłacą ci się za to z nawiązką!

Kim byli święci z opowieści hagiograficznych? Dla wiernych pragnących zbawienia byli wzorami, ideałami, a czasem wręcz legendarnymi bohaterami. Wiedli doskonałe życie, o jakim zwykły człowiek mógł tylko marzyć, czynili cuda, zasłużyli na nagrodę w niebie i szacunek śmiertelników. Modlono się do nich, proszono ich o opiekę, wstawiennictwo, a ich dzieje opowiadano sobie z wypiekami na twarzy jak najciekawszą baśń. Dla władców i biskupów mogli być doskonałym instrumentem polityki. Każdy liczący się ośrodek życia religijnego i politycznego pragnął mieć własnego świętego - opiekuna, a także postać przyciągającą tłumy wiernych, a - co za tym idzie - strumień pieniędzy. Pielęgnowanie legendy i kultu świętego było więc bardzo ważnym zadaniem ówczesnych elit.

Autor opisuje, jak wraz z przemianami cywilizacyjnymi, społecznymi i kulturalnymi zmieniało się wyobrażenie świętości, jakie były typy pobożności, wzorcowe życiorysy. Przywołuje teksty hagiograficzne, które ukazują nam koloryt epoki. W żywotach świętych jak w zwierciadle odbijały się nie tylko programy ewangelizacyjne formułowane przez duchownych, plany polityczne i społeczne wyznaczane przez rządzących, lecz także wielkie oczekiwania wiernych.

Proszę mi pozwolić - mówi ojciec misjonarz  Louvet - dorzucić tutaj osobiste wspomnienie. Kiedy w Cochinachine mówiłem w kazaniu o wierze, biedna maleńka córka Annamite właśnie straciła matkę. Czternaście lat była obciążona pracą w magazynie za znikomą zapłatę pięciu tiën za  dzień, czyli mniej więcej ósma część franka zarabiając na pożywienie dla siebie i dla dwóch swoich małych braci. Jakież było moje zaskoczenie widząc ją wchodzącą przy końcu tygodnia i przynoszącą zarobek dwóch dni abym odprawił Mszę Świętą za spokój duszy ich drogiej matki! Ta biedna maleńka pościła przez część tygodnia, by udzielić swojej zmarłej mamie tej pomocy. O święta jałmużno biednej i sieroty! Jeżeli moje serce w tym momencie głęboko zaniemówiło, jak ona musiała dotknąć serce Ojca niebieskiego i ściągnąć Jego błogosławieństwo na tę matkę i na jej dzieci! Oto szlachetna dobroć biednych...

Autor książki, niezwykle popularny włoski ksiądz Marcello Stanzione przywołuje historie zebrane i zweryfikowane podczas procesów beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych świętych. Potwierdzający je autorytet Kościoła daje nam pewność, że są one prawdziwe. Są to często święci obecnie mniej znani lub niemal zapomniani, a przecież będący wciąż niezwykle skutecznymi orędownikami. Za ich wstawiennictwem możemy otrzymać od Boga wielkie łaski; wystarczy, byśmy o nie prosili w modlitwie.

Jestem przecież tylko „woźnym” – to zbiór informacji, wspomnień, anegdot oraz historii, które odpowiednio złożone uzupełniają obraz ks. Aleksandra Woźnego (1910-1983), proboszcza parafii św. Jana Kantego w Poznaniu w latach 1945-1983, kandydata na ołtarze, którego proces beatyfikacyjny obecnie jest na etapie rzymskim.