Promocje

Atlas nie tylko uczy geografii, uczy miłości do kraju, bo to książka z duszą... Fantastyczny "przewodnik", dokument o nieocenionej wartości kulturowej, historycznej i dokumentalnej.

"Atlas geograficzny Królestwa Polskiego" pod redakcją J.M. Bazewicza, reprint oryginału z 1907 r. oprawiony w ekoskórę ze złoceniami, posiada barwną wyklejkę z epoki.

Zawiera: mapę ogólną Królestwa Polskiego z podziałem na gubernie oraz mapy szczegółowe każdej guberni z reprezentatywnym zabytkiem i typem ludowym, a także 118 stron opisów do map.

Jedyna taka książka na świecie. Ponad 100 sylwetek największych i najważniejszych świętych Kościoła katolickiego, ich biografie oraz cuda beatyfikacyjne i kanonizacyjne, a także te, których dokonali za życia – wszystko zebrane w jednym tomie.

Ponad tysiąc stron porywającego tekstu. ponad 2800 fotografii i ilustracji, ponad 100 map. Dzięki zapierającej dech w piersiach szacie graficznej książka łączy cechy leksykonu, opowieści sensacyjnej i efektownego albumu.

Jakość na pokolenia. Książka idealna na niepowtarzalny prezent.

Szeroka panorama problemów omówionych w obu tomach „Kroniki” poświęconych ul. Głogowskiej oddaje dynamiczny portret tej ulicy.
Artykuły w nich zawarte oprócz wiedzy z urbanistyczno-architektonicznych przemian miasta i rozwoju produkcyjno-handlowego przybliżają historie wybranych miejsc i osób, dając obraz zawodowych i finansowych karier, których materialną pozostałością są wzniesione tu budynki.

W tomie drugim przedstawiony został m.in. pejzaż gastronomiczny ul. Głogowskiej, który współcześnie jest mniej wyrazisty niż dawniej, kiedy oprócz funkcjonującej do dziś Złotej Kaczki działały restauracje Hortex, Pireus, sławna Magnolia czy legendarna wręcz Adria.

Trudno bez inżynierów wyobrazić sobie nie tylko współczesną cywilizację, ale i nasze codzienne życie. Inżynier to przede wszystkim praktyk, ale także wynalazca, konstruktor,  obywatel świata techniki, człowiek twórczego umysłu. Mosty, drogi, budynki, urządzenia i maszyny, infrastruktura komunalna, nowe technologie i innowacje nie powstałyby bez udziału tej grupy zawodowej. Kolejny tom „Kroniki Miasta Poznania” poświęcony został właśnie inżynierom, przypomina ich sylwetki, drogę zawodową i dokonania. Ich aktywność zawodowa i twórcze zaangażowanie z pewnością warte są docenienia i szerokiej popularyzacji.

Kresowa Atlantyda. Historia i mitologia miast kresowych to cztery ostatnie tomy: XIII, XIV, XV, XVI w ozdobnym twardym etui.

Ogrody. Jak powstała i zmieniała się dzielnica? Barwne historie o jej mieszkańcach: kupcach i rzemieślnikach, dyrektorach i profesorach, ogrodnikach. Studia o ciekawych miejscach i instytucjach Ogrodów. 

Pierwsza część publikacji stanowi próbę uchwycenia epidemii nawiedzających Poznań od średniowiecza do połowy XX wieku. Historia pokazuje, że kiedy zaraza wkraczała do miasta, zawieszano handel i rzemiosło, zamykano szkoły, gospody, niektóre kościoły, zakazywano zgromadzeń. W podobnych realiach, choć z przerwami na „nową normalność”, żyjemy od ponad roku – od momentu, kiedy świat sparaliżowała informacja o rozprzestrzeniającym się wirusie SARS-CoV-2. Doświadczenie pandemii i jej skutków dotknęło nas wszystkich. O szkole, instytucjach kultury, placówkach medycznych, kościele i pracy w dobie covidu opowiada druga część „Kroniki”.

Ta „Kronika” jest ukłonem wobec wielu pokoleń studentów i studentek, którzy przez lata kształtowali wizerunek akademickiego Poznania. Oprócz części prezentującej wielowymiarowy obraz studenckiej braci uczącej się od ponad stu lat w naszym mieście tom zawiera teksty stanowiące zasadniczy ekskurs, którego kierunek wytyczają studenckie peregrynacje poznaniaków i poznanianek w latach poprzedzających narodziny Wszechnicy Piastowskiej, a także blok materiałów dotyczących poznańskich manifestacji ze studentami w roli głównej oraz lubiany przez naszych Czytelników dział wspomnieniowy.

Poświęcona ogniowi „Kronika” zwraca uwagę nie tylko na siłę niszczącą żywiołu, ale i na jego moc odradzającą, co urozmaica treści. Pierwsza część tomu przybliża ogniowe dzieje Poznania, ale też m.in. prezentuje obraz św. Floriana czy rozwój oświetlenia ulicznego. Druga skupia się na strażakach i ich służbie, przypomina barwną postać trębacza bijącego na trwogę w dzwon ogniowy, małą strażnicę czynną w ratuszu do początków XX wieku, opisuje dwie funkcjonujące obecnie strażnice – przy ulicach Grunwaldzkiej i Masztalarskiej. Część trzecia metaforycznie dotyka ognia wyobrażonego i jego symboliki w obrzędach i sztuce, a publikowany w ostatnim dziale tekst, pisany w ogniu zarazy, jest subiektywną kroniką trzech pierwszych miesięcy pandemii COVID-19.