Ofiara Mszy świętej (komplet - 3 tomy) - ks. Mikołaj Gihr

Książka w całości stanowi piękna opowieść o wierności dziedzictwu, o stale żywej, na nowo odkrywanej Tradycji, a także o ewangelicznej stałości i Pięknie, które ma moc ewangelizowania w świecie wciąż powstających i ginących zjawisk, barw, świateł.

Możemy przeczytać w niej o tym, jak bardzo diabeł boi się tradycyjnej Mszy, o tym, że łączy ona z wiarą pierwszych wieków, jest Msza przyszłości, a nie chwilową modą, a także o tym, że oducza księży aktorstwa, za to wprowadza w świat kontemplacji. Specjalnym dodatkiem do książki jest rozmowa z x. dr Romanem Kneblewskim, proboszczem parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bydgoszczy, pt. "Nie stawiajmy Kościoła na głowie".

Kolejna, po Mszy św. Trydenckiej, apologia "starej" Mszy, która w każdej epoce okazuje się być nowa i życiodajna.

Pierwsza i jedyna tego rodzaju publikacja na rynku. Zbiór dziedzictwa z wielu wieków modlitw i pieśni w języku polskim.

Bestsellerowy Katechizm apologetyczny ks. Gadowskiego jest doskonałym wykładem świętej Wiary katolickiej, napisanym przystępnym językiem w prosty, przekonujący sposób. Książka będzie dobrze służyć wszystkim, którzy pośród zalewu modernistycznych treści chcą poznać, w co naprawdę zobowiązani są wierzyć jako rzymscy katolicy.

Przewodnik po Mszy Świętej nie jest rozprawą naukową i nie ma w nim aparatu naukowego. Książka pisana jest sercem kapłana, który tłumaczy sens poszczególnych części Mszy św. Nie jest to książka tylko dla dzieci, choć o poważnych rzeczach nawet z dziećmi trzeba rozmawiać poważnie. W sposób jasny i prosty porządkuje poszczególne części Mszy Świętej, omawiając je i wyjaśniając.

Jeśli nie rozumiesz Mszy Św. to nie znaczy, że Twoja wiara jest słaba. Masz okazje jednak ją zrozumieć dzięki tej niewielkiej książeczce. Masz okazję zrozumieć wszystkie słowa i treść, zrozumieć sens wyrażeń, takich jak: „Pan z wami”, „Alleluja”, „Bóg zapłać”, „Amen” i wiele innych, wypowiedzianych podczas Mszy Św. Sięgając po tę książkę, szukasz, a szukając, właśnie znalazłeś.

Historycy są jednomyślni: Grzegorz Wielki był postacią niepospolitą, która miała kluczowy wpływ na kształt rodzącego się średniowiecza po upadku Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego. Czy jednak tamte czasy były rzeczywiście tak różne od naszych? Grzegorz kształtował osobowość, zdobywał wielorakie doświadczenie właściwe dla ludzi władzy (zarówno tej świeckiej jak i kościelnej), a następnie sprawował urząd papieski w czasach brutalnych wyładowań geopolitycznych, barbarzyńskich najazdów, ciągłych niepokojów społecznych, a nawet katastrof (jak klęski naturalne i zarazy dżumy), głębokich podziałów kościelnych oraz nieustających rozgrywek politycznych, nie wspominając o przykuwających go w czasie sprawowania pontyfikatu do łoża chorobach.

To właśnie w tym kontekście, który on sam uważał za preludium do mającej rychło nastąpić Apokalipsy, i w takim osobistym położeniu, naznaczonym cierpieniem, Grzegorz, ostatni Rzymianin, podjął się długofalowych, organicznych reform, które ostatecznie ocaliły nie tylko katolicyzm i Kościół, ale także – w dłuższej perspektywie – spuściznę starożytności i kiełkującą wówczas cywilizację łacińską, której jest niezaprzeczalnym współtwórcą.

Mszalik przeznaczony jest dla księży, którzy chcą odprawiać Mszę w języku łacińskim. Mogą też z niego skorzystać ludzie świeccy pragnący w niej aktywnie i ze zrozumieniem uczestniczyć. Poręczny format umożliwia zabranie książeczki w podróż, co może być bardzo istotne, zwłaszcza gdy podczas pobytu za granicą chcemy wziąć udział w Eucharystii.

We Mszy świętej chodzi o miłość. Nie o jakieś pojęcie miłości, lecz o najwznioślejsze spotkanie z miłością. Spotkanie to całkowicie definiuje chrześcijanina. Istnieję zatem w świecie nie tak, jak ujmował to Kartezjusz: myślę, więc jestem. Ani nie zgodnie z jakąś wariacją na temat, przykładowo: „kocham, więc jestem”. To raczej dzięki temu, co wydarza się na Mszy, wiem, czym jest to, co sprawia, że jestem: jestem kochany, więc jestem. Za to składam dzięki wraz z wszystkimi innymi, którzy wiedzą, że ich istnienie określa ta sama zasada.

Jeśli mówimy, że we Mszy chodzi o miłość, równa się to stwierdzeniu, że Msza jest spotkaniem. Jest to spotkanie z Bogiem. Lecz nie jakimś mgliście wyobrażanym Bogiem. To spotkanie z Bogiem poprzez Jezusa. Spotykamy Jezusa, a poprzez Niego spotykamy Tego, którego On nazywa Bogiem i Ojcem. Nie spotykamy też jakiegoś mgliście wyobrażonego Jezusa. Nasze spotkanie z Nim to spotkanie z Tym, którego również musimy nazywać Panem i Bogiem. Nie są to jakieś arbitralne określenia Jezusa, luźne idee rzucone w czasie celebracji. Ten sam Jezus, którego ukrzyżowano pod Poncjuszem Piłatem i którego śmierć wspominamy w czasie Mszy, wychodzi nam na spotkanie jako powstały z martwych i znany jako Pan i Bóg. To ściśle określone spotkanie z Bogiem daje mi wolność. Określa mnie samego. Ofiarowuje mi nowe ja, przez które zostaję na nowo zdefiniowany poprzez nową relację. Stanowi całkowite przeciwieństwo grzechu pierworodnego, ten ostatni bowiem równoznaczny jest z pragnieniem, by być sobą wyłącznie poprzez siebie samego, a nie dzięki relacji z Bogiem. Każdy prawdziwy związek musimy poznać przez doświadczenie. Msza to takie w pełni przeżywane i odświętne doświadczenie, które kładzie fundamenty pod nasz związek z Bogiem poprzez Jezusa. Doświadczenie to umożliwia wszelkie inne związki. Oznacza to, że pozwala nam pokochać innych, skoro pokochał nas Bóg / Jeremy Driscoll OSB /

Książka ta, to jeden z największych hitów wydawniczych w historii polskich publikacji katolickich, wydana została w liczbie ponad jednego miliona egzemplarzy (cały czas jest wznawiana) i została przetłumaczona na pięć języków (ruski, litewski, francuski, niemiecki, rosyjski).

Jest to dzieło ponadczasowe, było aktualne sto lat temu, jest aktualne dziś, będzie aktualne i za sto lat… Bo natura ludzka jest niezmienną a antidotum na zło to Sakrament Pokuty.

Prawdziwe vademecum dla wszystkich zainteresowanych tradycyjną liturgią i ramami w których żyją instytuty i wspólnoty tradycyjne. Najlepszą ilustracją zawartości tej publikacji i jej wartości są opinie specjalistów jak i spis treści, który pokazuje ogrom wykonanej pracy i niezwykle szerokie spektrum zagadnień w niej poruszanych.

Na kartach tej książki siedemnastu księży opowiada, jak doszło do tego, że odprawiają nie nową Mszę, ale Mszę trydencką.

Książka stanowi naukowy fundament pod odbudowę Tradycji Łacińskiej w Polsce. Autor przybliża nam historię Mszy Świętej, uzasadnia, dlaczego powinna być sprawowana według reguł Mszy Świętej Wszechczasów, obala wiele mitów i kłamstw z jakimi spotkać się można przy argumentacji mającej ośmieszyć łacińską liturgię, opisuje innowacje liturgiczne wprowadzonym po Soborze Watykańskim II, a także zmiany wprowadzone wbrew postanowieniom i dokumentom samego soboru. 

Rok liturgiczny to dzieło w trzech tomach (okres Bożego Narodzenia, okres Wielkanocy i okres po Zesłaniu Ducha Świętego). Łącznie prawie 1500 stron znakomitego przewodnika po roku kościelnym którego autor objaśnia w jego poszczególnych częściach. Wskazanie na znaczenie jego okresów, dni świątecznych, niedzielnych i dni tygodnia jest głównym celem tej książki.

Dzieło to zostało napisane przez krakowskiego archiprezbitera ks. Hieronima Powodowskiego na początku XVII wieku w czasach zagrożenia herezją protestantyzmu, ale też stanowiąc odpowiedź na wątpliwości wielu katolików, czym w istocie jest Msza święta, jakie są jej cele i jak chrześcijanin powinien przeżywać Najświętszą Ofiarę. Te pytania pozostają aktualne również teraz, a zatem w czasach, gdy zanika w Kościele wiara w rzeczywistą obecność Ciała i Krwi pod postaciami chleba i wina.

Wydana po raz pierwszy w 1917 r. książka ks. Piotra Mańkowskiego „Po naszemu. Pamiętnik liturgisty” to zapis rozmów, które profesor liturgiki prowadził z proboszczem oraz wikariuszem wiejskiej parafii. Wskazywał przy tym na uchybienia popełniane przy sprawowaniu świętych obrzędów. Publikacja daje dowód, że ówczesna rzeczywistość liturgiczna daleka była od wzorcowej, z drugiej zaś strony ukazuje, jak bardzo duchowieństwo przykładało wagę do spraw związanych ze sprawowaniem Mszy świętej.

W obliczu politycznych i społecznych kryzysów współczesności oraz moralnego wyzwania rozważanie problemów liturgii i modlitwy może się wydawać drugorzędne. Pytań o to, czy miary moralne zostaną rozpoznane i czy zostaną obudzone duchowe siły, które są niezbędne do przetrwania kryzysu, nie da się jednak oddzielić od kwestii liturgii.

Ludzka godność zabezpieczona jest tylko wówczas, gdy człowiek, każdy człowiek, staje przed obliczem Boga i słyszy Jego wezwanie. Z tego właśnie powodu troska o właściwą postać liturgii nie istnieje obok troski o człowieka, lecz jest jej ośrodkiem.

Chrześcijaństwo zaczyna stawać się dla nas nudne? Przestaliśmy rozumieć znaczenie jego symboli, zatraciliśmy znacznie obrazu życia liturgicznego?

Kiedy się w nie wgłębimy, może się okazać, że to, czego szukamy, czasem nawet w innych religiach, jest na wyciągnięcie ręki. Benedykt XVI podjął problemy liturgii i modlitwy, które są nieodłącznym elementem troski o człowieka w ogóle. Jest to pozycja cenna dla tych, którzy chcą w swoim życiu odkryć na nowo piękno naszej wiary i pogłębić jej sens.

Dziś, gdy zmagamy się z wieloma herezjami i nadużyciami liturgicznymi, ważne jest, by na nowo odkryć duchowe bogactwo, które skrywa w sobie Eucharystia, i umocnić naszą rzymskokatolicką tożsamość. 

"Jest bp Schneider nieocenionym i niezrównanym po niej przewodnikiem. Tego, co piękne i wielkie, nie da się ot tak przekreślić. Kto chce się o tym sam przekonać, musi sięgnąć po tę książkę".

Abp Fulton Sheen przekazuje nam z mocą, w wyjątkowy sposób, prawdę tradycyjnego nauczania Kościoła o sakramentach świętych. To dzieło jest jednym z najbardziej wpływowych i praktycznych przewodników arcybiskupa Fultona Sheena. Wzbogacone zostało obszernymi komentarzami Sługi Bożego ojca Johna Hardona SJ, który wskazuje jak i po co czytać dzieła arcybiskupa Sheena: „Nie możemy zacząć strzec naszej wiary, dopóki nie zrozumiemy, w co wierzymy”.

Dzisiaj liturgia mszalna jest w "niebezpieczeństwie", wyrażającym się pewnymi niedoskonałościami, a nawet uchybieniami. Potwierdził to J. Ratzinger (jeszcze jako kardynał) w wywiadzie dla francuskiego dziennika "La Croix". Jego zdaniem głównym zagrożeniem celebracji mszalnej jest źle rozumiana "kreatywność liturgiczna", która może w niedługim czasie spowodować powstanie "mszalnej liturgicznej Wieży Babel". Jako papież Benedykt XVI stwierdził, że wprowadzane zmiany w liturgii Mszy świętej muszą być w zgodzie z prawdziwym duchem liturgii i jej przepisami. Bezwzględnie trzeba eliminować wszystkie aspekty "dzikiej pseudoliturgicznej twórczości", które niekiedy przemieniają Mszę świętą w widowisko i degradują liturgię mszalną do rangi towarzyskiego spotkania.

Nowe wydanie Modlitewnika Te Deum Laudamus w etui.

Zgodnie z tytułem książki, jej główną część stanowi komentarz do obrzędów Mszy świętej według Mszału rzymskiego z 1962 r., jednak oprócz tego Autor prezentuje także obrzędy według zreformowanego Mszału Pawła VI, według wybranych tradycyjnych wariantów rytu rzymskiego (lyońskiego i dominikańskiego) a także według rytu bizantyjskiego. Ponadto w ramach komentarza do tradycyjnej liturgii o. Chalufour wielokrotnie odnosi się porównawczo do liturgii posoborowej, wskazując na istniejące różnice bez polemik. Taka właśnie perspektywa, dopuszczająca współistnienie różnych form rytu rzymskiego, oczywiście bez ich mieszania i czynienia jakiejś sztucznej hybrydy, oraz otwarta na bogactwo innych tradycji obrzędowych, wydaje się najlepiej korespondować z myślą Benedykta XVI, pragnącego przezwyciężyć klimat radykalnej opozycji między starszą i nową formą rytu rzymskiego.