Czasy ostateczne. Mowa eschatologiczna Jezusa -Krzysztof Wons SDS

Czy będzie koniec świata? Kim będzie Antychryst? Jak będzie wyglądało zmartwychwstanie ciał i Sąd Ostateczny? Niebo, czyściec czy piekło? Jaką wartość ma Ofiara zbawienia - Eucharystia i cierpienie człowieka? Na pytania te odpowiada o. Charles w swej książce Koniec świata doczesnego i tajemnice życia przyszłego. Autor, w 9 konferencjach, chce uświadomić każdemu z nas, „że dramat rozgrywający się na ziemi będzie miał swoje rozwiązanie i swój koniec. Ludzkość wkroczy wówczas w nową fazę istnienia i wszystko, co cenimy i czego szukamy w obecnym życiu, zniknie jak cień i próżny dym. To pewny fakt, którego nadejścia nie zdołają powstrzymać nasze odkrycia ani cuda naszego geniuszu...

Książka księdza Aleksandra Żych­liń­skiego (1889—1946), jednego z najwybitniejszych polskich teologów XX wieku, doskonałego znawcy św. To­ma­sza z Akwinu, została napisana językiem klarownym i zrozumiałym, a jednocześnie doskonale precyzyjnym. W popularnym wykładzie autor objaśnia z erudycją i swadą niezwykle ważkie zagadnienia, które nurtowały człowieka od zawsze.

Tytuł Cała piękna nie jest dewocyjnym pomysłem. Nie wytworzyła go ludzka pobożność. Ma korzenie głęboko biblijne. Wyrósł z głębi stronic Pisma Świętego. Tylko Biblia może nam odpowiedzieć na pytanie: co to znaczy, że Maryja jest cała piękna? Gdy ją czytamy, odsłania nam stopniowo piękno Maryi, podobnie jak odsłania się ikona w trakcie pisania. W Słowie, jak w lustrze, możemy zobaczyć Jej piękne oblicze, które podnosi nas, gdy zmizerowani pochylamy twarz ku ziemi.

Przywraca nadzieję, gdy już się sobie nie podobamy, nie wierzymy, że Bóg ukrył w nas cząstkę swego Boskiego piękna. Bóg podarował nam Maryję, aby Jej piękno wlewało w duszę nadzieję, że także w nas może się odsłonić „wieczny wzór piękna”.

Pójdziemy drogą, która dla Maryi była umiłowana. Na niej odsłoniło się całe Jej piękno. Tradycja nazwała ją lectio divina.

Praktyczna pomoc do modlitwy Słowem. Proponuje wprowadzenia do medytacji i kontemplacji ewangelicznej na wszystkie dni roku liturgicznego. Zachęca do codziennego przemodlenia Ewangelii z dnia, czytanej w Kościele zgodnie z kalendarzem czytań roku liturgicznego. Wprowadzenia do modlitwy Ewangelią obejmują teksty Ewangelii z niedzieli (ABC), dni tygodnia, uroczystości i świąt.

Jest to łacińsko-polska wersja książki, której poczytność na przestrzeni wieków ustępuje tylko Biblii. To najpopularniejsze w historii literatury dzieło ascetyczne do dziś stanowi źródło inspiracji dla chrześcijan wszystkich wyznań.

Czytelnik ma tym razem możność skonfrontowania wspaniałego przekładu Anny Kamieńskiej z łacińskim oryginałem.

Modlitwa Ewangelią na każdy dzień jest praktyczną pomocą do codziennej modlitwy Słowem Bożym przeznaczoną dla wszystkich niezależnie od ich przygotowania biblijnego. Autor skupia się na wydobywaniu sensu duchowego czytań. Często odwołuje się do wyobraźni czytelnika, aby zaangażował w modlitwie swoje zmysły i stał się nie tylko obserwatorem, ale także uczestnikiem ewangelicznych wydarzeń.

Obecne wydanie jest wyjątkowo poręczne z racji mniejszego formatu, przy zachowaniu czytelności tekstu. Jednocześnie odpowiedni papier sprawia, że książki nie są zbyt grube, a tasiemka pomaga w codziennym rozmyślaniu.

– Komu przeszkadza Pismo Święte?

– Kto chce zrehabilitować faryzeuszy?

– Między „Drogą, Prawdą i Życiem” a fałszywym miłosierdziem.

– Dlaczego Polacy są skazani na żydowską niechęć?

– Marcin Luter: buntownik czy Sługa Boży?

– Między homolandem a kalifatem. Czy żyjemy w czasach ostatecznych?

– Grób św. Piotra – lekarstwo na przeintelektualizowanie wiary katolickiej.

Przygotowując się na stulecie Jej objawień, stańmy się na nowo wiernymi dziećmi naszej Najświętszej Matki, naśladując duchowość trojga dzieci z Fatimy! Zgromadźmy wokół Niej małą armię, aby stać się kanałem, przez który Ona przekaże duszom łaskę w celu ich nawrócenia i uświęcenia. 

Kim jest Jezus? Pytanie to, jakby „przewija się”, jak nić pajęcza przez całą Ewangelię św. Jana, łącząc się ściśle z pytaniem o samego ucznia św. Jana - umiłowanego ucznia Jezusa, autora Ewangelii, jego relację z Mistrzem i Przyjacielem.

Ma ono bardzo osobisty wydźwięk: „Kim jest dla mnie Jezus?”. Jest to pytanie o wiarę, która polega nie tyle na intelektualnym uznaniu w Jezusie Syna Bożego, ile na przyjaźni „umiłowanego ucznia” z Jezusem.

W historii Piotra zawsze znajduję motyw odpowiedni do modlitwy. Uczy mnie wyrażać przed Bogiem najgłębsze rozterki serca. Jego rozmowa z Jezusem nad jeziorem Tyberiadzkim, która kończy się wezwaniem: Pójdź za Mną, nie pozwoliła mi pożegnać się z Piotrem. Oczami wyobraźni widziałem jego oczy wykąpane w łzach bólu i szczęścia, i poczułem jego silne pragnienie, aby pozwolić się wreszcie opasać przez Innego, i poprowadzić, dokąd nie chce. Autor zaprasza do przeżycia kolejnych wyjątkowych rekolekcji lectio divina ze św. Piotrem. Tym razem będziemy kroczyć za Piotrem, apostołem głoszącym Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie zmartwychwstałym. Naszą drogę rozpoczniemy o poranku wielkanocnym w Jerozolimie sercu pierwszej wspólnoty chrześcijan, a zakończymy w Rzymie centrum Kościoła powszechnego. Piotr, apostoł Kościoła Jerozolimskiego, jako pierwszy przeszedł tę drogę i stał się fundamentem Skałą. 

Kim jest Jezus? Pytanie to, jakby "przewija się", jak nić pajęcza przez całą Ewangelię św. Jana, łącząc się ściśle z pytaniem o samego ucznia św. Jana - umiłowanego ucznia Jezusa, autora Ewangelii, jego relację z Mistrzem i Przyjacielem. Ma ono bardzo osobisty wydźwięk: ,,Kim jest dla mnie Jezus?". Jest to pytanie o wiarę, która polega nie tyle na intelektualnym uznaniu w Jezusie Syna Bożego, ile na przyjaźni "umiłowanego ucznia" z Jezusem. Zobacz inne pozycje tego autora.

Książka księdza Krzysztofa Wonsa SDS "Życie duchowe i codzienność" to nie tylko bogaty w treść przyczynek do egzegezy fragmentu Ewangelii według św. Łukasza opowiadającego o odwiedzinach Jezusa u dwóch sióstr w Betanii. To także wspaniały przewodnik po codzienności ubranej w Słowo Boże, zatem już wcale niecodziennej, bo przeobrażonej, natchnionej.
Biorąc za punkt wyjścia biblijną historię, Autor szuka odpowiedzi na pytanie: Co Słowo w tym konkretnym przypadku mówi do mnie i o mnie? Jak czyta mnie samego i moje życie? Stąd podtytuł książki: "Marta, Maria i ja" jako zaproszenie, by pójść drogą rozważań o życiu duchowym w codzienności, w mojej codzienności.

Miłość trojga rodzeństwa z Betanii przypominała Mu o rodzinnej miłości, którą widział w gestach i słyszał w słowach Józefa i Miriam.

W naszych rozważaniach zatrzymamy się z Jezusem w Betanii, u Jego przyjaciół. To cudowne przeżycie: pobyć w domu, który pachnie przyjaźnią. Marta, Maria i Łazarz razem tworzą dom przyjaciół, a jednocześnie każde z osobna kryje w sobie jedyne, niepowtarzalne historie przyjaźni z Jezusem.

Każda z tych relacji jest inna i każda uczy dojrzewania w miłości.

Możesz się w tych relacjach zadomowić i w nich pobyć. Od trojga rodzeństwa nauczysz się tego, co najważniejsze w przyjaźni z Jezusem: od nich razem zażyłego przebywania ze sobą, od Marii przyjmowania, od Marty dawania, od dwóch sióstr przyjaźni w cierpieniu, od Łazarza przyjaźni, która przekracza śmierć.

Idź z Jezusem do Betanii…

Album ukazuje historię kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa, w którym wyjątkowa rola przypadła skromnej i pokornej zakonnicy – wizytce z Paray-le-Monial, św. Małgorzacie Marii Alacoque. To ona przypomniała całemu światu najważniejszą prawdę naszej wiary: Bóg jest miłością. Pięknie wydany album przenosi nas do Paray-le-Monial, ukazując jego przeszłość i teraźniejszość.

Kim dla Ciebie jest Jezus Chrystus? Ja przyzwyczaiłam się, że Jezus to postać historyczna, temat niedzielnego kazania albo główny bohater kreskówki dla dzieci, którą w święta puszczają w telewizji. No i jeszcze w okolicach grudnia kojarzy mi się z dzidziusiem z kartki bożonarodzeniowej, który mimo mijających lat jakoś o dziwo nie wyrasta z pieluch. Taki Jezus jest dla nas wygodny, bezpieczny, przewidywalny i mający niewiele wspólnego z naszą codziennością. Nikogo nie gorszy, nie szokuje. W oczach świata wiara w takiego Jezusa oraz w zbawienie jest głupstwem, czymś pozbawionym sensu.

Ale co, jeżeli On jest kimś innym niż Jego obraz, który w moim umyśle i sercu stworzyła kultura, telewizja, moje doświadczenia? Co, jeżeli Jezus dziś przyszedłby do mojego kościoła i wcale nie stanąłby na ambonie, ale przyniósłby na przykład kij baseballowy i zaczął wywracać ławki czy krzesła? Taki Jezus byłby dla mnie szokujący. Co prawda w naszych kościołach nie sprzedajemy gołębi, ale chyba wielu z nas musi przyznać, że podczas niedzielnego nabożeństwa więcej w naszych głowach kalkulacji, handlu i przeliczeń niż modlitwy. Jakbym się zachowała, gdyby w niedzielę podszedł do mnie Jezus i bez pardonu wywrócił moje krzesło? Czy dla takiego Jezusa byłoby w ogóle miejsce w moim kościele, w moim życiu, a nawet w wyobraźni?