Czas szaleństwa czy czas wiary? O kryzysie w Kościele, fałszywym ekumenizmie, "myślicielach" nowej lewicy i czasach ostatecznych - Paweł Lisicki, Tomasz D. Kolanek

„Autor ukazuje tych, którzy pod sztandarami feminizmu i źle pojmowanej nowoczesności, zniekształcają prawdę o Marii Magdalenie. W porywającym, rzetelnie udokumentowanym eseju autor staje w obronie treści Nowego Testamentu. Tajemnica Marii Magdaleny nie jest tylko próbą odkłamania i obrony jednej z największych świętych w dziejach Kościoła katolickiego, ale przede wszystkim „apologetycznym wykładem wiary na temat autentyczności i historyczności Pisma Świętego”. – Sławomir Cenckiewicz

Paweł Lisicki w kontrowersyjnej i bardzo mądrej analizie przyczyn zagrożenia ze strony Islamu, którego tak boi się cywilizacja zachodu. Czy to, że Europa uważa się za chrześcijańską uratuje ją czy pogrąży?

Każdy kto lęka się ekspansji Dżihadu albo ją lekceważy myśląc, że nas to nie dotyczy, powinien przeczytać tą książkę.

Kim był Marcin Luter? Reformatorem, który z miłości do prawdy wystąpił przeciw nadużyciom papiestwa? Czy rebeliantem, prekursorem późniejszych rewolucjonistów?

W ostatnich latach obraz Lutra uległ całkowitej przemianie. Za sprawą licznych wypowiedzi kardynałów Waltera Kaspera, Kurta Kocha czy Karla Lehmanna stał się z wolna nauczycielem wiary i wzorem do naśladowania dla katolików.

Co jest przyczyną tak całkowitej zmiany stanowiska Kościoła? Powody mogą być dwa. Albo odkrycie nieznanych pism reformatora, rzucających nowe światło na jego postawę, albo nowa interpretacja jego nauk.

Żadne nowe pisma Lutra się nie pojawiły...

To najbardziej dramatyczna, pełna zwrotów, zagadek i tajemnic historia ostatnich lat!

Tym razem znany historyk wyszedł z archiwów i opisał to, co widział na własne oczy jako student, a potem naukowiec w San Francisco, Los Angeles i Waszyngtonie, czyli jak cywilizacja śmierci przejęła Stany Zjednoczone.

Bestseller, który wyjaśnia pochodzenie i naturę nowoczesnych technik inżynierii społecznej i politycznej kontroli. Fascynująca i bogata faktograficznie lektura, ujawniająca zatajane fakty. Z wielką przenikliwością opisane tu zostały mechanizmy, z których mieliśmy nie zdawać sobie sprawy. Historia przeprowadzonego na ogromną skalę, udanego przeprogramowania zachodniej kultury.

W tej książce francuski historyk Reynald Secher (ur. 1955) podejmuje bolesny, wprost traumatyczny temat z historii Francji: wojny wandejskie. Była to w sumie jedna przewlekła wojna domowa rozpoczęta w 1793 roku, gdy w trakcie rewolucji Francja stała się republiką. W Wandei, północno-zachodniej części kraju, w obronie religii i monarchii wybuchło powstanie – głównie chłopskie. Po jego stłumieniu doszło do represji mających zdaniem autora charakter ludobójstwa. Władze republiki oczekiwały od armii całkowitej eksterminacji ludności Wandei. Secher szczegółowo przedstawia historię wojen, przywołuje bardzo obfity, wstrząsający materiał w postaci dokumentów, relacji i danych statystycznych w celu zobrazowania przebiegu wydarzeń oraz ustalenia faktycznej liczby ofiar i zakresu strat materialnych. Źródła są w dużej mierze lokalne, często prywatne, odnalezione przez autora wśród mieszkańców Wandei. Teza o ludobójstwie wywołała we Francji żywy spór. Jego stawką jest niesławna rola Francji jako „prekursorki” totalitarnej przemocy, której ofiarą padła Europa w XX wieku. Secher, sam urodzony na terenie Wandei, od kilku dekad prowadzi walkę z „pamięciobójstwem” – walkę trudną, bo każdy naród wolałby zapomnieć o takich tragediach, jak we Francji sprawa katarów, protestanckich kamizardów w XVIII wieku czy szuanów w czasie rewolucji. Obecnie niektórzy parlamentarzyści francuscy chcą uznania wojen wandejskich za ludobójstwo.

Coraz więcej ludzi zadaje sobie pytanie: dokąd zmierza Kościół za czasów papieża Franciszka? Skąd biorą się kolejne skandale, skąd przychodzą kolejne rewolucyjne zmiany? Gdzie jest granica tych zmian? Red. Krystian Kratiuk w jasny i klarowny sposób opisuje to, co się obecnie dzieje w Watykanie. Odpowiada na pytania, których wielu katolickich publicystów boi się wprost nawet zadać.

Polska w roku 2005 przeżyła reset lewicowych i liberalnych rządów; wydawało się, że postkomuniści przegrali i już nie wrócą. A jednak zaledwie po dwóch latach wszystko się odmieniło i już w 2007 roku III RP znalazła się na najlepszej drodze do nowej gospodarczej i moralnej targowicy. Jak do tego mogło dojść i ile zła musiało się jeszcze wydarzyć, nim Polacy w 2015 r. powrócili na patriotyczny szlak, opisuje książka wybitnego intelektualisty i historyka współczesności prof. Wojciecha Roszkowskiego. Jest ona nie tylko ciekawie napisaną, mądrą pracą historyczną, ale też bardzo poważnym ostrzeżeniem.

Historia cudzoziemek w klanach ‘Ndranghety, najpotężniejszej mafii na świecie.

"U samych korzeni zapaści Zachodu kryje się kryzys kulturowy i tożsamościowy. Zachód już nie wie, kim jest, ponieważ już nie wie i nie chce wiedzieć, kto go ukształtował, kto go utworzył takim, jakim był i takim, jakim jest. Wiele krajów nie zna dzisiaj swojej historii. To paraliżowanie samego siebie w naturalny sposób prowadzi do upadku., który otwiera drogę nowym cywilizacjom barbarzyńskim".

Ta wypowiedź kardynała Saraha streszcza zamysł jego trzeciej książki rozmów z Nicolasem Diatem. Proste stwierdzenie: nasz świat stoi nad przepaścią. Kryzys wiary i Kościoła, schyłek Zachodu, zdrada jego elit, relatywizm moralny, niczym nieograniczona globalizacja, nieokiełznany kapitalizm, nowe ideologie, polityczne wypalenie, wypaczenia islamskiego totalitaryzmu... Nadszedł czas, by postawić bezkompromisową diagnozę. Chodzi o coś więcej niż o analizę wielkiej przemiany naszego świata: uświadamiając powagę kryzysu, przez jaki przechodzimy, kardynał dowodzi, że uniknięcie piekła świata bez Boga, świata bez człowieka, świata bez nadziei, jest możliwe.

Przeprowadzając tę ambitną refleksję, kardynał Sarah pochyla się nad wszystkimi bez wyjątku kryzysami współczesnego świata i udziela ważnej lekcji duchowej: z drogi swego życia człowiek powinien uczynić doświadczenie wznoszenia duszy i dzięki temu, odchodząc z tego życia, będzie stworzeniem wznioślejszym niż u początków drogi.

W wywiadzie-rzece przeprowadzonym u progu 2015 roku siedemdziesięcioletni kardynał opowiada o swoim życiu, by następnie przyjrzeć się Kościołowi i światu. Mówi o kolejnych papieżach, dostrzegając ich charyzmaty i główne linie działania. Mówi o tym, co w Kościele dobre, ale nie waha się także piętnować karierowiczostwa, wpływów świata i braku życia duchowego u niektórych kapłanów. Dostrzega piękno człowieka i nie zgadza się na rezygnację z jego wielkości wynikającej z bycia stworzeniem Bożym, na obniżanie poprzeczki, na kompromis i wygodnictwo.

Jego ocena zjawisk zachodzących w świecie, z punktu widzenia zachodniej Afryki, zadziwia trafnością sądów. Globalizację nazywa nowym obliczem kolonizacji ubogich regionów. Nie waha się wskazać na wielkie niebezpieczeństwa zagrażające ludzkości odcinającej się od Boga. Nigdy jednak nie traci nadziei i optymizmu. Ufa Bogu i jest Mu wierny.

Najpiękniejsze strony wywiadu poświęcone są modlitwie. Kardynał jest zafascynowany duchowością benedyktyńską, kontemplacją, ciszą spotkania z Bogiem. Tysiące godzin modlitwy - jak sam mówi - zmieniały jego serce i dawały mu siłę.

Słowo kardynała Saraha wlewa w serce otuchę i pobudza do wiary. Takich właśnie pasterzy potrzebuje współczesny świat.

`Centrum`, `ideologia`, `sprawiedliwość społeczna`, `wielokulturowość`, `młodość`, `demokracja` - to pojęcia, która kierują dziś naszym życiem, ale których sens jest mętny bądź wypaczony. Są komunałami, które przyjmuje się bezmyślnie i bezdyskusyjnie, jako wzorce zachowania i myślenia. - I o tym właśnie jest ta książka. Traktuje o komunałach rządzących naszym myśleniem oraz frazesach służących forsowaniu ideologicznych doktryn, które rozszerzyły i wzmocniły władzę państwa nad naszym życiem. Nie znaczy to w żadnym razie, że każda ekspansja rządu równa się tyranii, jednak, praktycznie rzecz biorąc, rozwój tyranii równa się etatyzmowi. Te zagadnienia oraz przekonania leżą u podłoża kolejnych rozdziałów. To nimi kierowałem się przy wyborze komunałów (ze Wstępu autora).

Środowisko i jego ochrona od dawna były terenem zarezerwowanym dla politycznej lewicy. Roger Scruton w Zielonej filozofii dowodzi jednak, że konserwatyzm ma o wiele większe od liberalizmu czy socjalizmu predyspozycje, by stawić czoło problemom związanym z ekologią.

Nasza wspólna przyszłość nie jest pewna, ale możemy wybrać taką drogę, która zapewni naszej planecie i naszemu gatunkowi bezpieczeństwo. Filozof uważa, że zamiast powierzać troskę o środowisko niewydolnym organizacjom pozarządowym i międzynarodowym komisjom, powinniśmy wziąć za nie osobistą odpowiedzialność. Żaden projekt na szeroką skalę się nie powiedzie, jeśli nie będzie zakorzeniony w praktycznym rozumowaniu na małą skalę. Trzeba więc, byśmy przejęli kontrolę nad naszym środowiskiem i dbali o nie jak o swój dom, między innymi poprzez działalność w lokalnych stowarzyszeniach, co było tradycyjnym celem polityki konserwatywnej.

„Doskonale napisana i ambitna, jeśli chodzi o zakres, niezmiernie interesująca książka i cenny wkład w debatę dotyczącą polityki ochrony środowiska”.

„Independent”

„Pełna pasji, oszałamiająca obrona zielonej polityki jako domeny konserwatystów”.

„Sunday Times”

Mylenie kerygmatu chrześcijańskiego z etyką globalną niesie ze sobą podwójne niebezpieczeństwo. Po pierwsze, nowe pojęcia często pojawiają się tam, gdzie powinna być prowadzona ewangelizacja. Chrześcijanie głoszą prawa człowieka, zrównoważony rozwój i Milenijne Cele Rozwoju zamiast głosić Ewangelię. Krok po kroku ulegają wpływowi świeckich wartości i tracą swą chrześcijańską tożsamość. Czyż Jan Paweł II nie mówił w encyklice Redemptoris missio o „stopniowej sekularyzacji zbawienia”? Po drugie, jeśli przywódcy chrześcijańscy używać będą pojęć nowej etyki bez wyraźnego wyjaśnienia, co odróżnia je od społecznej nauki Kościoła i Ewangelii – jak zresztą często bywa – wierni poczują się zagubieni i przeważnie nie będą zauważać różnicy. Na skutek powstałego zamętu lud Boży będzie stopniowo tracił wiarę.

fragment książki

Odważna książka Tomasza P. Terlikowskiego! Autor podważa fałszywe oskarżenia pod adresem Jana Pawła II i demaskuje działania wymierzone w jego nauczanie. Przytacza wypowiedzi wpływowych hierarchów i teologów o konieczności zerwania (!) z nauczaniem Humanae vitae, a także z teologią ciała św. Jana Pawła II. Zwraca uwagę na konsekwentne forsowanie zmian w nauczaniu Kościoła m.in. w tak podstawowych sprawach jak Komunia dla osób żyjących związkach niesakramentalnych, celibat i tożsamość kapłańska, rola kobiet w Kościele czy decentralizacja. Wskazuje na demontaż ważnych instytucji akademickich powołanych przez Jana Pawła II: Papieskiej Akademii Życia oraz Papieskiego Instytutu Jana Pawła II dla Studiów nad Małżeństwem i Rodziną. Podsumowuje również obrady synodu amazońskiego i jego rewolucyjne tezy.

Café Katedra ukazuje wstrząsający dramat, jaki od czasu ostatniego Soboru narasta w Kościele, a którego najbardziej donośne akordy rozbrzmiewają podczas obecnego pontyfikatu. Synod amazoński jest jego swoistym apogeum, ujawnieniem tego dramatu w całej pełni.

Książka Ewy Polak-Pałkiewicz to praca (niemal) detektywistyczna, efekt wielowątkowego „śledztwa”; autorka docieka przyczyn kryzysu na wielu polach, próbuje wyjaśnić szeroki kontekst i całą złożoność dramatu, broniąc zarazem Kościoła przed jego oszczercami.

„Gdybym mógł wygłosić tylko jedno kazanie, wybrałbym takie, które mocno zirytuje wiernych, zwracając ich uwagę na Kościół, bezustannie rzucający rękawicę diabłu z jego diabelską pychą”, stwierdzał Chesterton. Café Katedra z pewnością niejednego zirytuje. Bohaterowie tej książki (m.in. zapominany papież św. Pius X i „wyklęty” arcybiskup Marcel Lefebvre) reprezentują Kościół walczący. Zawsze zwycięski.

Jeden z najpopularniejszych polskich rekolekcjonistów, wspominając swoje kapłaństwo, opowiada o trudnych ostatnio relacjach między księżmi a świeckimi. Nie stroniąc od ciętych i błyskotliwych uwag, uczy nas, jak w każdej sytuacji samemu odkrywać, gdzie leży prawda. Dostrzegać dobro – nie tylko tam, gdzie jest ono oczywiste.

Polscy księża jeżdżą odlotowymi bmw czy może raczej trzymają w garażach wysłużone golfy? Czas wolny spędzają na „branżowych” zabawach czy przeżywając własną samotność w czterech ścianach plebanii? A co, jeśli są i tacy, i tacy? Czy postawa księdza mówi nam wszystko o tym, jaki jest Bóg? Czy żeby dziś chodzić w sutannie, trzeba być bohaterem? Czy fajny i życiowy ksiądz to naprawdę najlepszy kapłan, na jakiego możemy trafić? Czy antyklerykalizm jest zły? I jak powinien odnaleźć się w tym wszystkim katolik?

W ostatniej książce, nad jaką pracował, ks. Piotr mówi: „W Kościele nie istnieją tematy, o których nie warto mówić. Jeśli ktoś je porusza, to znaczy, że trzeba je wytłumaczyć. Nie możemy nabierać wody w usta”.

Nowa książka Bronisława Wildsteina to erudycyjny, pełen filozoficznych i literackich odwołań esej o kluczowym dla zrozumienia naszych czasów napięciu.

Jak pisze autor we Wprowadzeniu:

„Bunt i afirmacja jawią się jako bieguny konfliktu, który współcześnie dzieli naszą cywilizację. Chodzi o sprawę fundamentalną, nie o akcydentalne akty sprzeciwu czy akceptacji. Te zależą od konkretnej sytuacji i historycznych warunków. Natomiast elementarna opozycja, o której piszę, ma charakter metafizyczny. Sprowadza się do przyjęcia albo odrzucenia świata w jego zasadniczym, danym nam kształcie z jego podstawowymi uwarunkowaniami. Afirmacja nie oznacza zamykania oczu na zło, którego doświadczamy i które wpisane jest w ludzką kondycję. Wręcz przeciwnie. Dopiero akceptacja świata jako całości pozwala nam ze zrozumieniem, a więc do pewnego stopnia skutecznie, przeciwstawić się jego negatywnym aspektom.”

Ostatnie miesiące pokazały wyraźnie, że potrzebny jest zupełnie inny sposób mówienia o Kościele – o jego słabościach, o sprawach, które wymagają wyjaśnienia, o trudnych momentach jego historii. W najnowszej książce ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski wraz z Tomaszem P. Terlikowskim starają się spojrzeć na rzeczywistość Kościoła XXI wieku obciążonego skandalami seksualnymi, finansowymi i moralnymi. Udowadniają, że można o tym wszystkim rozmawiać otwarcie i z szacunkiem – przede wszystkim z szacunkiem dla prawdy. I raz jeszcze przypominają, że tylko dzięki prawdzie i otwartemu dialogowi, będziemy mogli doświadczyć oczyszczenia.

Opis społeczeństwa, dobrowolnie poddającego się unifikacji i rezygnującego z wszelkiej indywidualności, do czego doprowadziła wcale nieskomplikowana inżynieria społeczna przeprowadzona na globalną skalę, wydawał się tak nieprawdopodobny, że nikt go nie chciał uznać za możliwy. Z pokorą przyjąłem te recenzje i zrezygnowałem z wydania powieści, chociaż nieustannie towarzyszyło mi przekonanie, że kwestią czasu pozostaje, gdy literacka fikcja stanie się faktem i obudzimy się dokładnie w takiej rzeczywistości:

Pokłóciliśmy się o Internet, naturalnie nie o samą akcję, tutaj nie ma wątpliwości, pierwsze zgony wywołane rzekomym wirusem chyba nawet nie były zgonami, skorzystali z żywych trupów, bali się uruchomić czynnego wirusa. Zresztą nie było powodu, przecież plan był genialnie prosty, skoro nowy wirus atakował wszystkie organy i dzielił wszystkimi znanymi chorobami, każdy zgon dawał się tłumaczyć wirusem. Wystarczyło powtarzać w telewizjach całego świata, że ten czy tamten, zanim dostał zawału, zanim wykończył go koklusz, nim po ataku padaczki odgryzł sobie i zadławił się własnym językiem, korzystał z komputera i odwiedzał zupełnie bezpieczne strony. A kto nie miał w 2020 roku komputera, kto nie miał Internetu?

Przyszedł rok 2020 i ci sami czytelnicy, którzy mówili o przerysowanej metaforze, zgodnie krzyknęli, że nie tylko miałem rację, ale koniecznie trzeba Pokój pokazać światu zanim ziszczą się kolejne etapy budowania społeczeństwa bezpostaciowego, gdzie dla człowieka zabraknie miejsca. Spełniam to życzenie z nadzieją, że wszystko jeszcze uda się uratować, a co zostało utracone, będzie przywrócone – autor.

Jeden z najbardziej znanych w Polsce rekolekcjonistów w szczerej rozmowie o wielkiej mocy Boga!

W rozmowie z Tomaszem P. Terlikowskim ks. Piotr Glas opowiada o swoim życiu, kryzysie duchowym, drodze do Boga oraz posłudze kaznodziei i egzorcysty. Przypomina, że Jezus nas kocha i chce naszego dobra, niestety często sami zamykamy przed Nim drzwi. Ta książka to nie tylko przewodnik po życiu duchowym, lecz przede wszystkim piękne świadectwo nawróconego kapłana, który całkowicie zawierzył swoje życie Jezusowi i Maryi.

Poeci i pisarze, kapłani i mniszki. Biskupi, mistycy i stygmatycy – wizjonerzy podziwiani i zapomniani. Zwykłe gospodynie domowe i niepiśmienni pastuszkowie, przed którymi nikt nie uchylał kapelusza. Wierne dzieci Kościoła Katolickiego i ci błądzący po duchowych manowcach. Co udało się im dostrzec poza horyzontem zdarzeń?

Konsekwentna obecność patologii w mediach skutecznie przyzwyczaja odbiorców do „inności” z wolna podmieniając dawną normalność na nową i lepszą. Dawne definicje miłości, wiary i rodziny zostają podmienione przez nowe paradygmaty. Popkultura i lansowane przez nią wzorce; hedonizm, egoizm, akceptacja dla pornografii, nieskrępowanego seksu czy kaleczenia ciała – to nie element luzackiej mody, tylko taktyka salami, powolnego wciągania zachodniej cywilizacji na złą stronę mocy.

Przygotowując się na stulecie Jej objawień, stańmy się na nowo wiernymi dziećmi naszej Najświętszej Matki, naśladując duchowość trojga dzieci z Fatimy! Zgromadźmy wokół Niej małą armię, aby stać się kanałem, przez który Ona przekaże duszom łaskę w celu ich nawrócenia i uświęcenia. 

W 1994 ro­ku Pierw­szy Sy­nod Bi­sku­pów dla Afry­ki z ja­sno­ścią, któ­ra sta­no­wi au­to­ry­tet, ro­ze­znał spe­cy­ficz­ne po­wo­ła­nie Ko­ścio­ła w Afry­ce ja­ko ro­dzi­ny Bo­ga. Kil­ka mie­się­cy póź­niej w Ka­irze Mię­dzy­na­ro­do­wa Kon­fe­ren­cja De­mo­gra­ficz­na „Lud­ność i Roz­wój” wy­my­śli­ła rze­ko­my „glo­bal­ny kon­sen­sus” wo­kół „zdro­wia oraz praw sek­su­al­nych i re­pro­duk­cyj­nych”, pro­gram dzia­ła­nia nie­od­wra­cal­nie ska­żo­ny per­spek­ty­wą za­chod­niej re­wo­lu­cji sek­su­al­nej. Agre­syw­ne wdra­ża­nie pla­nu dzia­ła­nia z Ka­iru w Afry­ce, na któ­re mię­dzy­na­ro­do­wa wspól­no­ta prze­zna­cza każ­de­go ro­ku mi­liar­dy do­la­rów, sta­wia Ko­ściół przed na­glą­cy­mi wy­zwa­nia­mi dusz­pa­ster­ski­mi. Aby peł­niej zdać so­bie spra­wę z ich ogro­mu, ni­niej­sza ana­li­za przed­sta­wia ca­ło­ścio­we spoj­rze­nie na do­ko­na­nia agen­tów z Ka­iru w Afry­ce w cią­gu ostat­nich dwu­dzie­stu lat i na ich stra­te­gię po 2014 ro­ku. Wo­bec ta­kich ata­ków na ro­dzi­nę, oby Ko­ściół miał od­wa­gę peł­nić swo­ją pro­ro­czą i nie­za­stą­pio­ną mi­sję dla do­bra ludz­ko­ści!

Czas niewolników to opowieść o tym, jak nasz świat w ciągu ostatnich dwóch stuleci został zagarnięty przez niewielką grupę ludzi działających poprzez ukryte w cieniu instytucje. To książka dla niewolników – o ich panach.

Michnik nie sprawuje już rządu dusz, ale jad, który wsączył w polskie umysły, wciąż je zatruwa.

Fałsze, które upowszechniała jego propaganda, wciąż pokutują w publicznych sporach, a absurdy, które podniósł do roli aksjomatów, wciąż dla wielu pełnią rolę drogowskazów. Nie wolno milcząco przejść nad nimi do porządku dziennego i bez wchodzenia w polemikę, bez refleksji głosić rzeczy diametralnie sprzecznych. Choć polska ociężała umysłowo inteligencja właśnie tak najbardziej lubi – gotowa równie gorąco przyklaskiwać i temu, co mówi, że czarne, i temu, co dowodzi, że białe, byle owej sprzeczności nie eksponować, byle było słodko, miło, przyjemnie i bezkonfliktowo.

Tak, Adam Michnik poniósł klęskę. Praktycznie na wszystkich możliwych polach. Ale czy to znaczy, że można udać, iż go nigdy nie było?

Adam Michnik zasługuje na sprawiedliwość. Trzeba mu tę sprawiedliwość – jedni powiedzą „wymierzyć”, a inni „oddać”. Ale w każdym razie trzeba się na nią zdobyć. Trzeba wreszcie przynajmniej spróbować.

Oto moja próba.

Ksiądz Guy Pages z mocą słowa właściwą prorokom piętnuje mielizny i słabości obecnej zachodniej uległości wobec islamu.

Książka, będąca owocem jego wieloletnich badań, poszukuje prawdy o złożonej rzeczywistości islamu, często zupełnie nieznanej Europejczykom. To obszerne dzieło, napisane w popularnej formie pytań i odpowiedzi, pozwala zorientować się w meandrach islamskiej religii, kultury i obyczajowości – bez przemilczeń, stereotypów i ulegania mitom politycznej poprawności.

Lektura książki pozwoli czytelnikom nieznającym islamu uniknąć szkodliwych nieporozumień i złudzeń oraz lepiej zdać sobie sprawę z różnic kulturowych i mentalnych, które bywają zarzewiem konfliktów z silnymi i coraz liczniejszymi społecznościami muzułmańskimi w Europie.

Najnowsza książka doskonałego dziennikarza i autora bestsellerów to wstrząsające zestawienie proroctw i wizji wielkich świętych, papieży i mistyków oraz przesłań tajemnic maryjnych objawień. Czy nastają czasy wielkiego odstępstwa, czy musimy uzbroić się do walki ze złem, które zwiedzie wielką część ludzkości? Nigdy w historii nie było tak wielkiego nagromadzenia porażających proroctw przepowiadających wielką katastrofę dla chrześcijaństwa i świata. Wskazują one na niebezpieczeństwo powszechnej apostazji, wielkiej dezorientacji i zamętu, które mogą narodzić się w łonie samego Kościoła. To błyskotliwy, rzetelny i pasjonujący apel skierowany do serca każdego człowieka, uświadamiający każdemu, że nie można już dłużej ignorować ostrzeżeń przekazywanych nam od tak dawna.

Druga część książki to list otwarty do papieża Franciszka, wskazujący na powagę dramatycznych czasów, w jakich przyszło nam żyć, wysuwający postulaty i prośby, które autor kieruje do najwyższego pasterza Kościoła, zatroskany o jego los i kondycję.

Książka Judyty Syrek i o. Joachima Badeniego Siła nadziei. Uwierzcie w koniec świata wyrywa z apatii i poczucia beznadziei i zaskakuje. Mimo, że jej główny wątek stanowi pogłębiona teologiczna refleksja, poświęcona poważnym tematom ostatecznym, ta lektura odświeża ducha, zachęca do działania i w efekcie - zadziwiająco pokrzepia.

Siła nadziei. Uwierzcie w koniec świata zachęca, by nie tylko w koniec świata wierzyć, ale by pójść dalej i przez pryzmat paruzji spojrzeć na swoje "tu i teraz". Dzięki ukazaniu spraw ostatecznych z perspektywy miłości Bożej - lektura tej książki wręcz wyzwala tęsknotę za ponownym przyjściem Chrystusa.

Wybór pism czołowego krytyka komunizmu w II RP, autora ważnych prac o bolszewizmie i innych prądach ideowych epoki, walce z religią oraz losach Kościoła w Rosji carskiej i sowieckiej.

Wielki ruch protestacyjny, który wstrząsnął Francją i Europą w maju i czerwcu 1968 r. nie oszczędził Kościoła. Niektórzy duchowni wspierali kontestacyjny zryw studencki i społeczny. Ale protest uderzył też w sam Kościół jako instytucję, stawiając pod znakiem zapytania rolę i wizerunek kapłana.

Wielu ludzi, tak niewierzących, jak i katolików, widzi we Franciszku bohatera: z jednej strony skromnego przywódcę Kościoła, a z drugiej superpapieża, który wykorzystując swoją władzę, czuwa nad światem przeżywającym globalne kryzysy od zmiany klimatu i masowych migracji po plagę nędzy i głodu. Jednocześnie Franciszek dzieli swój Kościół, dążąc do zmian, zwłaszcza w sprawach małżeństwa, seksualności i rozwodów. Wielu katolików uważa te zmiany za niedopuszczalne, za zdradę nie tylko nauczania Kościoła, lecz także słów samego Jezusa Chrystusa. Pontyfikat Franciszka jest oszałamiającym sukcesem, fenomenem medialnym lecz także ryzykowną rozgrywką, która doprowadziła autorytet papieża do punktu krytycznego, grożącego nie tylko buntem, lecz także schizmą.

Każdy z nas – na skutek własnej słabości i niedoskonałości – w jakimś stopniu ma zawężone, a czasem wręcz wypaczone rozumienie istoty chrześcijaństwa. Bez złej woli ciągle próbujemy „dopasować” chrześcijaństwo do siebie, do swoich życiowych doświadczeń i subiektywnych przeżyć. Czynią to nie tylko ludzie świeccy, lecz także duchowni.

W taki właśnie sposób powstaje każda karykatura: poprzez uwypuklanie pewnych aspektów, a pomijanie innych.

Tymczasem nikt z nas nie ma prawa – nie tylko innym ludziom, ale nawet samemu sobie – głosić własnej, prywatnej wersji chrześcijaństwa. Mamy głosić wyłącznie to, co nam Bóg objawia.

Bo chrześcijaństwo głosi to, co głosi, nie dlatego, że jest to chrześcijańskie, ale dlatego, że jest to prawdziwe.

Lisicki konfrontuje mądrość zawartą w tradycji chrześcijańskiej z czasami nowożytnymi, które, zbuntowane przeciw wieczności i absolutowi, ściągnęły klęskę na filozofię, religię, literaturę, na rozum i wiarę Zachodu.

Pytania o sens życia, o jego cel i właściwą treść są nie do uniknięcia. Rodzą się na samym dnie naszej egzystencji… Współczesny człowiek pogubiony w wartościach… Zabiegany w trosce o rzeczy małe, posępny i niespokojny o opinie i sądy. Zdenerwowany i niedostępny. Uparty jak osioł w swoich kapryśnych wyborach... Nieopanowany nawet wobec tych, którzy go kochają, bo „takie czasy”, bo zmęczenie, przepracowanie i „taki już jestem”... Ty, który nigdy nikogo naprawdę nie kochałeś, oprócz siebie... Czyim obrazem jesteś, kogo sobą przedstawiasz, który kierunek drogi wskazujesz innym? – pyta autor, inspirując bogactwem przykładów, anegdot, cytatów. Szybko przywykamy do spętanych rąk, powiązanych nóg, zatkanych ust, zalepionych oczu… Jak długo jeszcze będziesz zniewolony?

Ponad piętnaście lat po wyborze na tron Papieski Benedykt XVI jawi nam się jako ostatni papież, o którym pisał Fryderyk Nietzsche. Przynajmniej na Zachodzie. Okazuje się, że ten papież wszystko przewidział: rewolucję 1968 roku, głęboki kryzys w Kościele, dyktaturę relatywizmu, pożegnanie Europy z katolicyzmem bez łez i nostalgii, islamski fanatyzm, neomarksizm Kościoła ludowego, apokaliptyczne ekologizmy, nowy świat Narodów Zjednoczonych, paradoks Zachodu, który osiąga apogeum niepewności kulturowej u szczytu swojej materialnej potęgi, nadejście Europy posteuropejskiej... Jego obecność w tym świecie jako papieża była nie do zniesienia. Jego geniusz był postrzegany jako zagrożenie dla planów budowy nowego świata, dlatego jego rezygnacja przez wielu została przyjęta z ulgą.
Ta książka jest opowieścią o walce, proroctwie, przestrodze i świadectwie papieża, który wyznaczył sobie wielki cel - uratować Zachód, jego kulturę, cywilizację i fundament, na którym mógłby nadal budować i wzrastać.

Niemiecki historyk i publicysta pozwala nam przyjrzeć się mniej pobożnym procederom związanym z wyborem następcy świętego Piotra, w przeszłości i obecnie: intrygom, zdradzie, łapownictwu i niewyjaśnionym przypadkom śmierci.

Kto nie wierzy w Boga, uwierzy we wszystko – ta myśl nigdy nie była bardziej prawdziwa niż w XXI wieku. Ileż to osób po odrzuceniu Boga gotowych jest zaakceptować każdy zabobon, najbardziej złudną utopię, z gruntu niewiarygodną manipulację. Dlatego coraz głośniej mówi się o wielkim kryzysie zachodniej, chrześcijańskiej cywilizacji – znanej kiedyś pod dumną nazwą Christianitas – albo zgoła o jej upadku. Znakiem najwyższego przejawu kultury zachodniej były dwa pojęcia stanowiące tytuł tej książki: katedra i uniwersytet. Czyli wiara i rozum. To symbioza katedry i uniwersytetu doprowadziła cywilizację zachodnią do swych największych osiągnięć. W rozdzieleniu wiary i rozumu upatruje Autor zasadniczą przyczynę obecnej degrengolady nauki, ale i słabości Kościoła. Opisuje ten proces na przestrzeni wieków, tak na przykładzie całej Europy, jak i Polski.

Kto wysoko zajdzie, ten może i boleśnie upaść. Taki upadek opisuje prof. Grzegorz Kucharczyk, jeden z najbardziej błyskotliwych polskich erudytów i publicystów, autor wielu głośnych książek. W dobie, gdy postnowocześni „naukowcy” demolują humanistykę, i to na czcigodnych uniwersytetach, Autor nie boi się powiedzieć, że mamy do czynienia z czystą głupotą. Rozjaśnia umysły i wykazuje marność fundamentów zgenderyzowanej nauki. Utopijny gmach budowany na takich fundamentach w pewnym momencie musi runąć z hukiem – oczywiście na nasze głowy.

Jak walczyć z diabłem wewnątrz Kościoła? Kościół katolicki znajduje się w stanie, jakiego zapewne nie doświadczył nigdy dotąd w ciągu dwóch tysięcy lat swojej historii. Czas nigdy nie ponaglał wiernych katolików tak bardzo, by powstali i stawili opór. 

Chrześcijaństwo i marksizm to spór, a nawet ostry konflikt pomiędzy systemami myśli, konglomeratami przekonań i wartości, strukturami mentalnymi, świadomościami kolektywnymi, ponadindywidualnymi cechami minionej rzeczywistości, czyli kulturami.

Rod Dreher w najnowszej książce wsłuchuje się w głos byłych mieszkańców ateistycznych krajów bloku komunistycznego. Wszyscy z nich biją dziś na alarm – czujność zbyt wielu katolików i chrześcijan została uśpiona. W sercach wyznawców Chrystusa musi zapłonąć ogień. Musi powstać prawdziwy ruch oporu.

Jaka jest przyszłość Kościoła? Czy z wiary pozostaną tylko zgliszcza i nostalgiczne wspomnienia? Czy ogień, który jest w Kościele, może jeszcze rozpalić serca wierzących? Ksiądz Robert Skrzypczak w rozmowie z Pawłem Chmielewskim odkrywa korzenie kryzysu wiary, który osłabia misję i powołanie Kościoła w świecie. 

Chrześcijanom dzisiejszej doby potrzebne są hart ducha i męstwo w wierze. Bez wolnego od ograniczeń opowiedzenia się za życiem Europa umrze w kulturze śmierci – o czym wciąż na nowo przypominał św. Jan Paweł II. W czasach czterech rozbiorów Polsce, jako krajowi wolności i demokracji, tylko dzięki prawdzie wiary katolickiej udało się zachować narodową oraz kulturową tożsamość.

Książka stanowi naukowy fundament pod odbudowę Tradycji Łacińskiej w Polsce. Autor przybliża nam historię Mszy Świętej, uzasadnia, dlaczego powinna być sprawowana według reguł Mszy Świętej Wszechczasów, obala wiele mitów i kłamstw z jakimi spotkać się można przy argumentacji mającej ośmieszyć łacińską liturgię, opisuje innowacje liturgiczne wprowadzonym po Soborze Watykańskim II, a także zmiany wprowadzone wbrew postanowieniom i dokumentom samego soboru. 

Książka przedstawia historię wzajemnych relacji między katolikami a marksistami. Przedstawiony został marsz tych drugich przez instytucje Kościoła katolickiego i wiele innych sposobów oraz metod, za pomocą których toczona jest obecnie walka z katolicyzmem i wartościami chrześcijańskimi. Czytelnik będzie mógł się także dowiedzieć, w jaki sposób Kościół katolicki przeciwstawiał się tej bezbożnej ideologii w przeszłości. Celem książki jest pokazanie źródeł obecnego kryzysu w Kościele oraz ostatecznego celu, do którego dążą marksiści.

Prezentujemy Państwu zbiór świadectw na temat tradycyjnej Mszy Świętej potocznie zwanej „trydencką”. To publikacja wyjątkowa, nie tylko dzięki statusowi samych autorów, ale także jej bezprecedensowości na polskim rynku wydawniczym.

W cieniu krzyża Józefa Mackiewicza to znakomita książka, którą autor napisał w przeświadczeniu, że nikt poza nim z polskich autorów nie zechce przerwać milczenia o sprawach, które powinny być wszystkim znane. Analiza polityki Watykanu za czasów pontyfikatu papieża Jana XXIII. 

Czy Jezus Chrystus jest współistotny Ojcu, światłością ze światłości, Bogiem prawdziwym z Boga prawdziwego – jak wyznają chrześcijanie od 1700 lat? Czy też przekonanie to jest późniejszym dodatkiem, kulturowym zniekształceniem, pogańskim wypaczeniem pierwotnie czystej, żydowskiej wiary w Jezusa jako proroka, nauczyciela, nawet Mesjasza – jak utrzymuje wielu współczesnych badaczy?

Czy zdajemy sobie sprawę z tego, dokąd prowadzą nas najnowsze trendy światopoglądowe? Czy mamy świadomość tego, dokąd naprawdę zmierza obecny świat? – autor książki stawia Czytelnikom fundamentalne pytanie. Nie mając świadomości katastrofalnych zmian, które zachodzą, staniemy się, nie wiedząc kiedy, kolejnymi ofiarami na drodze do „krainy wiecznej szczęśliwości”.

Książka obfituje w błyskotliwe refleksje na tematy gorąco dyskutowane w naszym społeczeństwie. Opisuje i wyjaśnia kryzys cywilizacyjny, jaki dotknął świat. Przekaz wzbogacają liczne ilustracje.

Nowe oblicza totalitaryzmu

Co nas czeka, kiedy całkowicie wyrzucimy Boga z naszego świata? Kto zajmie Jego miejsce? Czy w świecie, który powstanie zgodnie z obietnicami współczesnych dyktatorów i ideologów będzie miejsce dla prawdziwej wolności? Ta książka w czasie trwającej wojny jest wstrząsem dla naszych sumień.

Jeden z najbardziej znanych w Polsce rekolekcjonistów w szczerej rozmowie o wielkiej mocy Boga!

Kryzys w Kościele staje się coraz bardziej widoczny. Wielu szuka przyczyn takiego stanu w aferach obyczajowych czy problemach w sprawowaniu władzy przez kościelnych hierarchów. Czy to jednak prawdziwy powód osłabienia Kościoła? Ojciec Jan Paweł Strumiłowski, teolog i wykładowca, wskazuje na głębsze przyczyny widocznych już zmian.

Książka Krystiana Kratiuka to próba myślenia o Polsce i Polakach z perspektywy wiecznej. Pokazuje, że polskość to zadanie, misja, które można przyjąć albo odrzucić. Publicysta dowodzi, że troska o katolickie dziedzictwo w Polsce nie jest tylko kwestią prywatną, ale zbiorową, państwową, a nawet prawną. Prawdziwym wyzwaniem jest zachowanie niepodległości Polski, wolnej od obcego, antykatolickiego rządu. Od wschodniej barbarii, islamskiego kłamstwa czy zachodniego ateizmu. Jak to osiągnąć, to już zupełnie inne pytanie. A odpowiedź będzie na pewno łatwiejsza dla tych, którzy książkę Kratiuka przeczytają i przemyślą.

Ta książka wstrząsnęła współczesną Ameryką!

Książka Ahmariego wyrywa nas ze świata opętanego egoizmem, samozachwytem oraz pseudowolnością i wskazuje drogę powrotu do tego, co święte i prawdziwe.