Epoka Antychrysta - Paweł Lisicki

Oświeceniowy wiek XVIII dobiegł końca. Rewolucja francuska w pełnym rozkwicie. Paryż upstrzony trójkolorowymi barwami. On – Armand Grandjean – słusznego wzrostu, muskularny, zadbany brunet, umiarkowany, idealistyczny jakobin, z czasem pojmujący perfidię i fałsz rewolty. Ona – Irena Legrand – ładna, miła, wesoła mieszczanka, córka wroga arystokratów, wierząca w szlachetne ideały... wdeptywane właśnie w błoto gwałtu i przemocy. A pomiędzy nimi: narastające rozbestwienie rozhisteryzowanych mas i ludzie wykorzystujący nową, lepszą pozycję w społeczeństwie do prywaty, zbrodni i zemsty. Jeske-Choiński wspaniale, epicko przybliża klimat początkowych lat przewrotu i końca monarchii, gdzie pierwsi entuzjaści nowego porządku niepostrzeżenie zostają mianowani wrogami przez szybko radykalizujący się motłoch.

Listy arcybiskupa Carlo Maria Viganó wywołały wielkie wzburzenie zarówno wśród najwyższych hierarchów Kościoła, jak i wiernych na całym świecie. Grzeszne i przestępcze czyny, jakich dopuścił się były kardynał, arcybiskup McCarrick, to wstrząsające świadectwo degeneracji jednego z najwyższych hierarchów Kościoła, a nie mniej szokująca jest zmowa milczenia oraz potajemnego krycia i wspierania McCarricka przez watykańskich dostojników najwyższego szczebla.

„Autor ukazuje tych, którzy pod sztandarami feminizmu i źle pojmowanej nowoczesności, zniekształcają prawdę o Marii Magdalenie. W porywającym, rzetelnie udokumentowanym eseju autor staje w obronie treści Nowego Testamentu. Tajemnica Marii Magdaleny nie jest tylko próbą odkłamania i obrony jednej z największych świętych w dziejach Kościoła katolickiego, ale przede wszystkim „apologetycznym wykładem wiary na temat autentyczności i historyczności Pisma Świętego”. – Sławomir Cenckiewicz

Lektura tekstów Pawła Lisickiego zmusza czytelnika do głębokiej refleksji. Autor dokonuje w nich rozrachunku ze współczesnymi trendami politycznymi i społecznymi, które mamy okazję obserwować. Pisze między innymi o tym, jakie miejsce w Polsce może zająć LGBT i feministyczne ruchy oraz jakie są plany wyeliminowania obecności Kościoła z przestrzeni społecznej. Podejmuje też próbę oceny i odnalezienia się w zastanej rzeczywistości. Ponadto porusza ważne dla każdego człowieka kwestie duchowe i moralne, wiążące się z koniecznością podejmowania codziennych wyborów i decyzji.

– Komu przeszkadza Pismo Święte?

– Kto chce zrehabilitować faryzeuszy?

– Między „Drogą, Prawdą i Życiem” a fałszywym miłosierdziem.

– Dlaczego Polacy są skazani na żydowską niechęć?

– Marcin Luter: buntownik czy Sługa Boży?

– Między homolandem a kalifatem. Czy żyjemy w czasach ostatecznych?

– Grób św. Piotra – lekarstwo na przeintelektualizowanie wiary katolickiej.

W `Listach starego diabła do młodego` piekielna ekscelencja, podsekretarz stanu w piekle, wymienia urzędowe listy ze swoim podwładnym, bratankiem, młodszym diabłem, który ma okazać swoje zdolności w służbie kusicielskiej. Za tym humorem, dowcipem, elegancją, za tą dociekliwością i przewrotnością kryją się ważne przesłania i pytania. Najważniejsze z nich to pytanie o rolę i miejsce zła w świecie stworzonym przez Boga.

Ta błyskotliwa, przewrotna książka przynosi głęboką analizę kondycji duchowej współczesnego człowieka. Rozstrzyga wiele wątpliwości i odpowiada na wiele pytań, zwłaszcza na pytanie o rolę i miejsce zła w świecie stworzonym przez Boga.

Opis społeczeństwa, dobrowolnie poddającego się unifikacji i rezygnującego z wszelkiej indywidualności, do czego doprowadziła wcale nieskomplikowana inżynieria społeczna przeprowadzona na globalną skalę, wydawał się tak nieprawdopodobny, że nikt go nie chciał uznać za możliwy. Z pokorą przyjąłem te recenzje i zrezygnowałem z wydania powieści, chociaż nieustannie towarzyszyło mi przekonanie, że kwestią czasu pozostaje, gdy literacka fikcja stanie się faktem i obudzimy się dokładnie w takiej rzeczywistości:

Pokłóciliśmy się o Internet, naturalnie nie o samą akcję, tutaj nie ma wątpliwości, pierwsze zgony wywołane rzekomym wirusem chyba nawet nie były zgonami, skorzystali z żywych trupów, bali się uruchomić czynnego wirusa. Zresztą nie było powodu, przecież plan był genialnie prosty, skoro nowy wirus atakował wszystkie organy i dzielił wszystkimi znanymi chorobami, każdy zgon dawał się tłumaczyć wirusem. Wystarczyło powtarzać w telewizjach całego świata, że ten czy tamten, zanim dostał zawału, zanim wykończył go koklusz, nim po ataku padaczki odgryzł sobie i zadławił się własnym językiem, korzystał z komputera i odwiedzał zupełnie bezpieczne strony. A kto nie miał w 2020 roku komputera, kto nie miał Internetu?

Przyszedł rok 2020 i ci sami czytelnicy, którzy mówili o przerysowanej metaforze, zgodnie krzyknęli, że nie tylko miałem rację, ale koniecznie trzeba Pokój pokazać światu zanim ziszczą się kolejne etapy budowania społeczeństwa bezpostaciowego, gdzie dla człowieka zabraknie miejsca. Spełniam to życzenie z nadzieją, że wszystko jeszcze uda się uratować, a co zostało utracone, będzie przywrócone – autor.

W 1994 ro­ku Pierw­szy Sy­nod Bi­sku­pów dla Afry­ki z ja­sno­ścią, któ­ra sta­no­wi au­to­ry­tet, ro­ze­znał spe­cy­ficz­ne po­wo­ła­nie Ko­ścio­ła w Afry­ce ja­ko ro­dzi­ny Bo­ga. Kil­ka mie­się­cy póź­niej w Ka­irze Mię­dzy­na­ro­do­wa Kon­fe­ren­cja De­mo­gra­ficz­na „Lud­ność i Roz­wój” wy­my­śli­ła rze­ko­my „glo­bal­ny kon­sen­sus” wo­kół „zdro­wia oraz praw sek­su­al­nych i re­pro­duk­cyj­nych”, pro­gram dzia­ła­nia nie­od­wra­cal­nie ska­żo­ny per­spek­ty­wą za­chod­niej re­wo­lu­cji sek­su­al­nej. Agre­syw­ne wdra­ża­nie pla­nu dzia­ła­nia z Ka­iru w Afry­ce, na któ­re mię­dzy­na­ro­do­wa wspól­no­ta prze­zna­cza każ­de­go ro­ku mi­liar­dy do­la­rów, sta­wia Ko­ściół przed na­glą­cy­mi wy­zwa­nia­mi dusz­pa­ster­ski­mi. Aby peł­niej zdać so­bie spra­wę z ich ogro­mu, ni­niej­sza ana­li­za przed­sta­wia ca­ło­ścio­we spoj­rze­nie na do­ko­na­nia agen­tów z Ka­iru w Afry­ce w cią­gu ostat­nich dwu­dzie­stu lat i na ich stra­te­gię po 2014 ro­ku. Wo­bec ta­kich ata­ków na ro­dzi­nę, oby Ko­ściół miał od­wa­gę peł­nić swo­ją pro­ro­czą i nie­za­stą­pio­ną mi­sję dla do­bra ludz­ko­ści!

Samozwańczy, antykatoliccy zbawcy świata zrobią wszystko, by zniszczyć Kościół.

Jak się temu przeciwstawić? Jak rozpoznać fałszywych proroków promujących nowego boga, którym jest ludzki rozum? Jak zdemaskować tych, którzy w imię walki o iluzje prawdy niszczą Tradycję i chrześcijańskie dziedzictwo? I dlaczego komuś tak bardzo zależy na tym, by zabrać Kościołowi Jezusa?

Paweł Lisicki prowadzi śledztwo, które demaskuje fałszywe ideologie (również te wewnątrz instytucji) niszczące Kościół oraz stereotypy powtarzane przez światowe media. Przygląda się tezom głoszonym przez czołowych krytyków chrześcijaństwa, misjonarzy ateizmu, takim jak: Davida Randa czy Richarda Dawkinsa i obnaża kryjące się w myślach błędy oraz pułapki rozumowania. Dociera także do korzeni antychrześcijańskich tez, które znajduje w siedemnastowiecznej Hadze.

Ta książka to oręż w walce z wrogiem, który pod maską pięknych i wzniosłych idei kryje oblicze prawdziwego demona.

„To nie jest po prostu kolejna książka o zepsuciu cywilizacji i kryzysie Kościoła. Ksiądz Robert Skrzypczak pisze o tym, jak w dzisiejszych czasach wygląda działanie tego, który chciałby uchodzić za Chrystusa, i o tym, że Chrystus przez cały czas go powstrzymuje, nawet jeśli nie od razu to widać”.

„Powieść Pawła Lisickiego demaskuje głębokie mechanizmy rządzące biegiem otaczającej nas rzeczywistości. Biegiem, którego ewidentnym kierunkiem jest przepaść. Żywa proza nie pozwoli się nudzić, a bogata intryga kryminalna wciągnie każdego. W postaci głównego bohatera Czytelnik odkryje znakomitą analizę kryzysu człowieczeństwa naszych czasów. Polityczne, kulturowe i religijne tło pozwoli zrozumieć, skąd ten kryzys się wziął – i jak się skończy. Krótko mówiąc: dobra lektura gwarantowana”.

– Paweł Chmielewski – Polonia Christiana

Nadzieją Wydawcy jest, by niniejsza książka choć trochę ochronić mogła polskiego czytelnika, a przede wszystkim katolika, przed protestancką egzegezą i mnożącymi się w mediach sensacyjnymi spekulacjami żurnalistów dotyczącymi Antychrysta.

Trzy różne głosy, trzech wybitnych katolickich publicystów nie boi się skonfrontować z najtrudniejszymi pytaniami o przyszłość naszej wiary.

Ta książka to głos katolików naprawdę zatroskanych o Kościół. To głos katolików, którzy w Kościele chcą widzieć swoją Matkę i którzy w tej trosce nie boją się dla poszukiwania właściwej perspektywy odsłaniać prawdziwe rany zadawane w ostatnich dziesięcioleciach Kościołowi przez ducha tego świata. 

/JAN P. STRUMIŁOWSKI OCIST/

Autorytet Kościoła przejawiał się w tym, że pilnował, zachowywał, przekazywał i chronił Bożą prawdę, i w tym, że potępiał, zwalczał, i skutecznie gromił przeciwne Bożej prawdzie błędy. Kościół w historii był Kościołem walczącym. Żyć - znaczyło głosić z mocą dogmat i potępiać przeciwne mu argumenty. Jeśli to potępienie miało być realne, a nie abstrakcyjne, musiało też wskazywać z całą mocą na ludzi, którzy te błędy przyjmowali i wyznawali. Władza, która miała formalne umocowanie w urzędzie papieskim, władza piętnowania błędów stała się pierwszą ofiarą soboru. Jeśli władza nie działa, nie wskazuje, kto jest, a kto nie może być nauczycielem katolickim, zanika autorytet Kościoła i autorytet papieża. Papieże mogą pozostać medialnymi celebrytami, ale gubią autorytet. Prawda, której byli strażnikami, została zmuszona do milczenia. Dogmat już nie wiąże. Dogmat stał się opinią i poglądem. Nie otwiera bram do Nieba. Nie przenosi poza czas. Zamiast podlegać władzy Boga, świat ulega tyranii doczesności i włącza się w budowę globalnej, lepszej przyszłości.

Paweł Lisicki w kontrowersyjnej i bardzo mądrej analizie przyczyn zagrożenia ze strony Islamu, którego tak boi się cywilizacja zachodu. Czy to, że Europa uważa się za chrześcijańską uratuje ją czy pogrąży?

Każdy kto lęka się ekspansji Dżihadu albo ją lekceważy myśląc, że nas to nie dotyczy, powinien przeczytać tą książkę.

Komu zależało na śmierci Jezusa? Dlaczego Piłat zgodził się na ukrzyżowanie Nauczyciela z Nazaretu? Kulisy procesu Jezusa opisane przez wytrawnego publicystę i dziennikarza.

Lektura książki „Kto zabił Jezusa?” wciąga czytelnika, a ostatecznie staje się wielką przygodą duchową. Autor ze znawstwem korzysta z najnowszych odkryć w zakresie historii judaizmu i chrześcijaństwa I wieku. Stosując reguły logicznego i krytycznego myślenia historyczno-religijnego, bardzo celnie rozbija antyewangeliczne i antychrześcijańskie teorie, lansowane w wielu środowiskach. Wykazuje, że są one ahistoryczne, wymyślone w XX wieku za biurkiem i nakładane na Ewangelie i życie Jezusa z Nazaretu.

ks. prof. Henryk Witczyk

Paryż, rok 2048. Ostatni chrześcijanie zostają zepchnięci do getta i pozbawieni wszelkich praw. Tylko nieliczni podejmują desperacką walkę w sytuacji, gdy muzułmańskie władze planują „ostateczne rozwiązanie kwestii chrześcijańskiej”.

Marcin Wolski wraca do tematyki swej debiutanckiej powieści „Agent Dołu”. W niespokojnym, zagrożonym kryzysem świecie wWatykanie odbywa się kolejne konklawe. Nieoczekiwanie ważną role zaczyna odgrywać na nim mało znany kardynał, którego szanse rosną z każdym kolejnym głosowaniem. W pewnym momencie okazuje się że jest to doskonale zakonspirowany emisariusz piekieł. Nieuchronny zda się bieg wydarzeń próbuje odwrócić dość przypadkowo skompletowany zespół – suspendowany ksiądz, zakonnica, która utraciła pamięć, scenografka z telewizji o dość libertyńskich poglądach, jej znajoma charakteryzatorka – lesbijka, pisarz, który z trudem przezwyciężył chorobę alkoholowa izakonnik komandos. Czy starczy im sił, aby pokonać Moce Ciemności?

Udało nam się namówić na rozmowę osoby, których sprzeciw wobec dominujących i narzucanych przez poprawność polityczną lewackich ideologii, jest głęboko przemyślany. Są to gniewni ludzie i mają powody do gniewu. Warto przypomnieć, że fundamenty republiki rzymskiej i greckiej polis, są ufundowane na gniewie ludzi domagających się wolności. Ten aspekt ochrony i obrony wolności jest tym, co łączy wszystkich, z którymi tu rozmawiamy. Nasi Roz­mówcy bronią uniwersalizmu kultury, tradycji sokratycznej w myśleniu, są to patrioci, głęboko przekonani, że tylko w obrębie demokratycznego państwa narodowego w sposób najpełniejszy zabezpieczona może być wolność.