Czarna księga komunizmu - praca zbiorowa

Życie w komunizmie było piekłem, ale nie dla wszystkich.

Było piekłem dla ludzi dobrej woli. Dla uczciwych. Dla rozsądnych. Dla chcących pracować z pożytkiem dla siebie i dla innych. Dla przedsiębiorczych. Dla tych, którzy chcieli coś zrobić lepiej, wydajniej, ładniej. Natomiast doskonale powodziło się w nim służalcom, oportunistom i konformistom.

Tyrmand uważał komunizm za najgorszą plagę jaka spotkała ludzkość, dlatego napisał tę książkę.

Książka składa się, poza wstępem i zakończeniem, z sześciu rozdziałów. Pierwszy z nich został poświęcony charakterystyce stosunku Wielkopolan do najważniejszych wydarzeń społeczno-politycznych w latach 1956?1970. Przypomniano pokrótce wydarzenia największego masowego protestu w czerwcu 1956 r., a także inne formy protestu obywateli Wielkopolski sprzeciwiających się działaniom polskich władz komunistycznych podejmowanych m.in. podczas głosowań do sejmu i rad narodowych.

W pozostałych rozdziałach podjęto próbę scharakteryzowania różnych form przeciwstawiania się komunistom w wybranych środowiskach: akademickim, harcerskim, prawniczym, kombatanckim oraz poznańskiego Kościoła katolickiego.

Ta książka dziś wydaje się jeszcze bardziej aktualna Jak stworzyć chaos, konflikt wewnętrzny i sparaliżować wroga czyli nas. Ta strategia KGB, znakomicie, przejrzyście przedstawiona w 1984 roku przez oficera KGB Bezmienowa, po jego przejściu na stronę zachodnią, wydawała się w chwili wydania szybko zdezaktualizowana przez nadzieje, jakie wzbudzi Gorbaczow, pieriestrojka, etc. Teraz, w 2020 roku widać jej realizację jak na dłoni, zwłaszcza u nas, ale również szerzej w Europie, w USA. To jest książka na dziś.

- prof. dr hab. Andrzej Nowak

Katastrofa demograficzna ogarnia świat. Wszystkie statystyki pokazują, że wbrew mitom, już 80% ludzi na tej planecie ma mniej niż dwójkę potomstwa, a więc wymiera. Najjaskrawiej widać to na przykładzie białej i wschodnio-azjatyckiej rasy, które stoją wobec niebezpieczeństwa zagłady. Rozmnaża się tylko czarna Afryka i część społeczeństw muzułmańskich. Nigdzie na ziemi nie ma miejsca, gdzie wykształcone kobiety i ludzie zsekularyzowani mieliby więcej niż dwójkę dzieci, a więc przedłużaliby gatunek.

Amerykańska rewolucja seksualna, opublikowana w 1956 roku, jest dziełem wyjątkowym. Odwołując się do zmian, jakie zaszły w pierwszej połowie XX wieku w kulturze zachodniej, a zwłaszcza w USA, Sorokin błyskotliwie diagnozuje nieuchronne następstwa, jakie pociąga za sobą seksualizacja życia przeprowadzana w imię wolności i powszechnego dostępu do przyjemności.

Ceną za chwilowe polepszenie samopoczucia i uwolnienie instynktów jest, na poziomie społecznym, rozpad więzi i destrukcja rodziny, na poziomie jednostek zaś, zaburzenia osobowości, a przede wszystkim zanik potencjału twórczego. Wbrew oczekiwaniom, seksualna emancypacja w istocie oznacza poddanie ludzi władzy ich żądz oraz tych, którzy żądzami tymi potrafią sterować.

Celem niniejszej książki jest odkrycie korzeni wiary - wiary naszych czasów. Współcześni rewolucjoniści to ludzie wierzący, nie mniej gorliwi i oddani swej wierze niż dawni chrześcijanie czy muzułmanie. Nowością jest w ich wypadku jedynie przekonanie, że obalenie tradycyjnej władzy przyniesie doskonały świecki porządek.

Ta całkowicie utopijna idea stała się kołem napędowym Europy w XIX stuleciu i najskuteczniej rozprzestrzeniającą się na świecie ideologią Zachodu wieku XX. Nie jest to historia rewolucji, lecz rewolucjonistów: nowatorskich twórców nowej tradycji. Obejmuje ona okres stu dwudziestu pięciu lat od upadku rewolucji francuskiej pod koniec XVIII wieku do pierwszej rewolucji rosyjskiej z początku wieku XX. Teatr opisywanych zdarzeń stanowiła Europa epoki industrialnej, scenę główną zaś oficyny prasowe wielkich miast europejskich (...)

Jest to długa opowieść o dojściu bolszewików do władzy. Poprzedza ją historia Rosji, uwikłanej w Wielką Wojnę, klęski na frontach, które ogół społeczeństwa przyjęło jako największe upokorzenie. To także ukazanie agenturalnej działalność Niemiec przenikającej do najwyższych sfer rządowych, popychających masy przez swoje zaniechania do rewolucji. To wreszcie wskazanie źródeł finansowania partii bolszewików, która bez tak hojnego wsparcia nie dokonałaby z taką zadziwiającą łatwością październikowego zamachu stanu. Kronikarskie ujęcie tematu pozwoli Czytelnikom odtworzyć najpierw wydarzenia lutowej rewolucji, potem okres euforii po jej zwycięstwie, aż do całkowitej beznadziei jaka ogarnęła wszystkie warstwy społeczne nowej republikańskiej Rosji.

Książka autorstwa Jakuba Maciejewskiego pt. Ludzie Czerwonego Mroku przedstawia tło Rewolucji Październikowej z 1917 r. i krwawy obraz czerwonego terroru. Dzieło wzbogacone o biografie postaci ruchu bolszewickiego i teoretyków komunizmu, przybliża Czytelnikowi wydarzenia z ówczesnego okresu. Znajdziemy w niej historię narodzin ideologii społecznych oraz opinię Kościoła na temat poszczególnych doktryn. Książka opisuje również triumfy Związku Sowieckiego oraz rewolucję Lenina. Warto dodać, że autor zamieścił też opis współczesnych organizacji, których idee są odzwierciedleniem marksizmu i leninizmu.

"Dwieście lat razem" - dzieło poświęcone historii współistnienia Rosjan i Żydów od końca XVIII w. po współczesność, ukazało się w dwóch tomach w latach 2001 i 2002. Niniejsze polskie wydanie to drugie, po niemieckim, tłumaczenie na świecie.

Jak zapewnić nowopowstałemu bolszewickiemu państwu okres oddechu dla ustabilizowania sytuacji wewnętrznej?

Można rozpocząć globalną akcję dezinformacyjną, by wprowadzić w błąd rządy i koncerny mediowe świata. Można też umiejętnie posłużyć się decepcją. Decepcję od dezinformacji różni skala informacyjnego wpływu – odbiorca jest starannie wyselekcjonowany, a nie masowy: otoczenie wysoko sytuowanych agentów wpływu, „pożyteczni idioci”, naukowcy, ludzie kultury, pojedynczy przedstawiciele mediów, wschodzący ludzie władzy. Sowieci powoli opanowywali systemy informacyjne innych państw, które z wolna zaczęły przyjmować punkt widzenia inicjatorów wielkiego oszustwa.

Marek Świerczek udowadnia, że słynna operacja Trust była tylko jedną z wielu akcji skutecznie mamiących państwa demokratyczne.

Biografia Lenina wydana z okazji 100-lecia rewolucji bolszewickiej jest wynikiem kilkudziesięciu lat studiów nad komunizmem i myślą jego przywódców. Tak jak Czarna księga komunizmu była reakcją na wybielanie, zwłaszcza na Zachodzie, zbrodniczego charakteru tego systemu, według kalki zły faszyzm - dobry komunizm, tak nowa biografia przywódcy bolszewików, jest w związku z jego wybielaniem i przeciwstawianiem swojemu następcy, czyli zły Stalin - dobry Lenin.

Książka traktuje nie tylko o komunizmie ale jest również ponurą opowieścią o słabościach, wadach i zepsuciu naszej zachodniej cywilizacji, z których komunizm wyrósł i z którymi łączy go silne pokrewieństwo. Konsekwentnie ukazuje, że lewicowy liberalizm, relatywizm i materializm jest drugą stroną medalu, kryzysu, z którym zmaga się współczesna cywilizacja.

W 1938 roku wpływowy tygodnik „Time” będący wyrazicielem poglądów socjalistycznego i liberalnego amerykańskiego establishmentu wybrał Adolfa Hitlera „człowiekiem roku”. Prezydent Delano Roosevelt i administracja Stanów Zjednoczonych byli doskonale poinformowani o planach Berlina i Moskwy. Zdaniem Pierre de Villemaresta Wall Street i pewne środowiska City zamierzały „utrzymać” tak III Rzeszę, jak i ZSRR poprzez swoje inwestycje finansowe, materiałowe i kadrowe w nadziei, że Nowy Porządek Światowy wyłoni się nieuchronnie ze zlania się socjalizmu sowieckiego, socjalizmu hitlerowskiego, korporacjonizmu Mussoliniego i amerykańskiego socjalizmu New Dealu.