Militaria, dzieje oręża, wywiad

Drugi tom demaskatorskiej historii działań KGB.

Książka ta stanowi drugą część sensacyjnego Archiwum Mitrochina. KGB w Europie i na Zachodzie i przedstawia wywiadowczą działalność Centrali w pozostałych rejonach świata. Opracowanie szczegółowych, autentycznych dokumentów archiwalnych KGB i demaskatorska pasja autorów doczekały się uznania w zachodnim świecie.

Christer Bergstrom rozmawiał z weteranami, przejrzał ogromną ilość dokumentów archiwalnych, podróżował i badał obszar, na którym rozegrały się walki. Dzięki temu udało mu się zdobyć wiele niepublikowanych materiałów i dotrzeć do wielu przełomowych znalezisk, które zostały zawarte w tym obszernym opisie słynnej bitwy o Ardeny, stoczonej zimą przełomu lat 1944 i 1945.

Poprawione i znacznie rozszerzone wydanie monografii Ryszarda Daleckiego Armia „Karpaty” w wojnie 1939 roku, a co najważniejsze - już bez ingerencji cenzury, która odcisnęła piętno na poprzednich edycjach. Dzięki zbiorom archiwów polskich oraz zagranicznych udało się autorowi dotrzeć do nowych źródeł i dokumentów. Pozwoliło to na znaczne poszerzenie i rozwinięcie wielu zagadnień do tej pory przemilczanych, takich jak starcia oddziałów armii „Karpaty” z wojskami sowieckimi po 17 września 1939 r. i losy polskich oficerów, którzy w następstwie agresji sowieckiej zostali uwięzieni, a potem zamordowani przez NKWD, czy szczegóły obrony i okoliczności kapitulacji Lwowa.

Dlaczego zwycięstwo w II wojnie światowej zajęło aliantom tyle czasu? Jak walczyli Brytyjczycy? Co dolegało armii brytyjskiej, że doświadczała klęsk w Norwegii, Francji czy północnej Afryce? Czy chodziło o morale? O kompetencje oficerów? A może winni byli politycy? Autor kreśli portret psychologiczny brytyjskich żołnierzy, rozprawia się z mitami, opisuje jak dowództwo wyciągnęło wnioski z pierwszej wojny światowej i próbowało zmodernizować armię. Analizuje różne czynniki, które miały wpływ na porażkę. Książka Davida Frencha to pierwsza szczegółowa analiza zdolności bojowej armii brytyjskiej podczas II wojny światowej. Wielka Wojna była najbardziej krwawą w dziejach brytyjskiego żołnierza. Była tak wielką traumą, że doprowadziła do zmiany w sposobie myślenia o wojsku, taktyce, uzbrojeniu.

Dokonania żołnierzy walczących o wolną Polskę pod dowództwem generała Władysława Andersa słusznie przywoływane są w kontekście największych osiągnięć militarnych drugiej wojny światowej. Rozsławiają także sławę oręża polskiego na cały świat. 2. Korpus Polski był jedną najwspanialszych armii w polskiej historii. Monte Cassino Ankona Bolonia i inne miejsca zajęte podczas zwycięskiej kampanii włoskiej dobitnie świadczą o jej wartości bojowej.

Armia "Poznań", stacjonująca w Wielkopolskiej, była jednym z najsilniejszych zgrupowań operacyjnych wojska II Rzeczypospolitej. Dowodzona przez gen. Tadeusza Kutrzebę i zagrożona okrążeniem przez Niemców we wrześniu 1939 roku, podjęła wraz z armią "Pomorze" kontrofensywę nad Bzurą. Ta największa bitwa wojny obronnej Polski we wrześniu 1939 roku przebiegała w pierwszej fazie korzystnie dla strony polskiej, ale ostatecznie niemiecka przewaga liczebna i techniczna spowodowały, że tylko nieliczne jednostki polskie zdołały przebić się do Modlina lub Warszawy.

Społeczeństwo II Rzeczypospolitej, wychowywane w duchu patriotyzmu i szacunku dla munduru, wykazywało zaangażowanie i inicjatywę we wzmacnianiu potencjału obronnego Polski i to niekiedy starając się pokonać bariery urzędnicze, w tym stawiane też przez kierownictwo wojska.

Szczególna rola przypadła organizacjom i stowarzyszeniom paramilitarnym, które winny uzupełniać i niekiedy zastępować wojsko w przygotowaniu rezerwistów, mających na wypadek wojny zwielokrotnić liczebność armii czasu pokoju. Nałożono na nie także zadanie prowadzenia edukacji obronnej społeczeństwa. Wówczas to zrodziła się myśl wystawienia samodzielnej Armii Rezerwowej, poniechana wobec krytycznej postawy kierownictwa państwa i wojska wobec tego pomysłu. Mimo to organizacje społeczne miały znaczący udział w zwiększaniu potencjału wojskowego kraju, stanowiąc ważne ogniwo systemu obronnego państwa. Na ich członków liczyło wojsko, opracowując warianty działań specjalnych, w tym dywersyjnych.

Reprint pracy Armja Polska we Francji. Dzieje wojsk generała Hallera na Obczyźnie, do której materiały zebrał i opracował Józef Sierociński, wydanej po raz pierwszy w Warszawie w 1929.

Nieoceniony materiał o charakterze źródłowym, zawierający tekst i unikalne zdjęcia z epoki, dokumentujący wydarzenia historyczne sprzed 100 lat, które doprowadziły do odzyskania i utrzymania niepodległości Polski.

Autor ukazał genezę i skutki powołania przez nacjonalistów ukraińskich ”rządu” Stećki we Lwowie w lipcu 1941 roku, zaraz po wkroczeniu wojsk niemieckich do tego miasta. W czasie istnienia tego rządu nacjonaliści ukraińscy dopuścili się w Małopolsce Wschodniej wielu zbrodni na Polakach i żydach, m. in. latem 1941 roku Niemcy przy wydatnej pomocy nacjonalistów ukraińskich wymordowali profesorów lwowskich. Jednak utworzenie przez zaskoczenie nacjonalistycznego ”rządu” okazało się nietrwałe - Niemcy szbko go rozpędzili, a przywódców OUN na czele z Banderą i Stećką aresztowali.

W 2009 r. ukazał się album Jana Czopa pt. ,,Barwa wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów w XVIII wieku". Niniejsza publikacja przygotowana w podobnej konwencji, jest kontynuacją tamtego opracowania. Autor, członek Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy opierając się na dawnej ikonografii, zabytkach i literaturze przedstawił pełny obraz umundurowania wszystkich polskich formacji, jakie istniały w wojsku Królestwa Polskiego od roku 1815 do wybuchu Powstania Listopadowego w 1830 r.

Album Jana Czopa ,,Barwa armii Królestwa Polskiego 1815-1830 oraz w wojnie polsko-rosyjskiej 1831" (526 sylwetek żołnierzy) jest ostatnim z cyklu trzech albumów przedstawiających żołnierza polskiego w okresie stu trzydziestu lat, od początków kształtowania się jego munduru w XVIII wieku po wojnę polsko-rosyjską w 1831 roku, która zamknęła pewien okres wojskowości polskiej.

Album Barwa armii Księstwa Warszawskiego oraz formacji polskich w służbie cesarza 1807-1814 autorstwa Jana Czopa, członka Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy, jest kontynuacją dwu wcześniej wydanych publikacji tego autora: Barwa wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów w XVIII wieku oraz Legionów Polskich 1797-1807 i Barwa armii Królestwa Polskiego 1815?1830 i 1831 (stare formacje).

Album Barwa armii Księstwa Warszawskiego oraz formacji polskich w służbie cesarza  1807–1814 autorstwa Jana Czopa, członka Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy, jest kontynuacją dwu wcześniej wydanych publikacji tego autora: Barwa wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów  w XVIII wieku oraz Legionów Polskich 1797–1807 i  Barwa armii Królestwa Polskiego 1815–1830 i 1831 (stare formacje).

Album jest rekonstrukcją umundurowania Wojska RP w XVIII wieku. Jan Czop długoletni członek Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy, posiłkując się wszelkimi dostępnymi źródłami, z niezrównaną pieczołowitością odtworzył całościowy wizerunek formacji koronych i litewskich w ostatnich dekadach I RP. Okres ten okazał się znaczący dla kształtowania się polskiego munduru. Mundur ten rozsławiony w bataliach napoleońskich przez ułanów księstwa warszawskiego - stał się inspiracją dla wielu armii europejskich. Jego elementy znajdujemy w umundurowaniu wojsk niemieckich, rosyjskich, francuskich, brytyjskich a nawet tureckich.

Album ,,Barwa Wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów w XVIII wieku oraz Legionów Polskich 1797-1807" (570 sylwetek żołnierzy) jest pierwszą częścią cyklu albumów przedstawiających żołnierza polskiego w okresie stu trzydziestu lat, od początków kształtowania się jego munduru w XVIII wieku po wojnę polsko-rosyjską w 1831 roku, która zamknęła pewien okres wojskowości polskiej.

Wiek XVIII jest znaczący dla rozwoju polskiego munduru. Od kontusza, żupana i czapki z opuszką futrzaną oraz rajtroka, pludrów i kapelusza do do kurtki ułańskiej z rabatami, rajtuz z lampasami i rogatej czapki. Mundur ten, rozsławiony przez szwoleżerów i ułanów w wojnach napoleońskich, znalazł stałe miejsce w europejskich armiach - austriackiej, niemieckiej, rosyjskiej, francuskiej, brytyjskiej, a nawet tureckiej. Dołączony do albumu aneks zawiera kopie lub odpisy regulaminów, ordynansów i przepisów mundurowych tego okresu. Należy zaznaczyć, że jest to pierwszy zbiór tego rodzaju w polskiej literaturze przedmiotu.

O bezpiece cywilnej, znanej jako UB (Urząd Bezpieczeństwa) i SB (Służba Bezpieczeństwa) – słyszał każdy Polak. Zwiad WOP był kolejną bezpieką, tym razem w strukturach Ludowego Wojska Polskiego (LWP), tuż obok zbrodniczej Informacji Wojskowej (IW) i jej następczyni Wojskowej Służby Wewnętrznej (WSW).

Bitwa nad Niemnem, rozpoczęta dnia 20 września, trwała nieomal bez przerw do dnia 18 października, tj. do chwili zawieszenia broni. Był to jeden nieprzerwany łańcuch bojów, prowadzonych z jedną konsekwentną myślą przewodnią Naczelnego Wodza, który świadomie łączy warunki operacyjne z postulatami politycznymi: bije wroga, wykreśla granice Ojczyzny i zmusza nieprzyjaciela do podpisania zawieszenia broni, jako wstępu do zawarcia pokoju.

W świetle późniejszych badań historycznych wykazać się może, że bitwę nad Niemnem należy uważać za dalszy ciąg ofensywy sierpniowej, która trwała od dnia 14 sierpnia do dnia 23 sierpnia.