Jeden z nas. Księdza Aleksandra Woźnego tajemnica powołania - ks. Wojciech Mueller (opr. miękka)

Wspomnienia ks. Aleksandra Woźnego z obozu w Dachau.

Czwarty, ostatni tom książek biograficznych poświęconych postaci Sługi Bożego ks. Aleksandra Woźnego opisuje drugą połowę lat 60-tych aż do jego śmierci w 1983 r. Książka ukaże się w kwietniu br. Istotną część monografii poświęcono peregrynacji Cudownego Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej w latach 60/70-tych w archidiecezji poznańskiej – m.in. również w parafii św. Jana Kantego w Poznaniu. Unikalne zdjęcia i wypowiedzi przybliżają ten czas i te zdarzenia, którymi wtedy żyły liczne rzesze katolików w Polsce. Zaś w dobie ponownego nawiedzenia Cudownego Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej w parafiach archidiecezji poznańskiej w latach 2019/2020 będzie z pewnością interesującym spojrzeniem wstecz do czasów naszych przodków.

Na kartach tej książki siedemnastu księży opowiada, jak doszło do tego, że odprawiają nie nową Mszę, ale Mszę trydencką.

„Wiele osób zgłaszało i zgłasza potrzebę biografii księdza Dolindo Ruotolo, która nie wymagałaby wielomiesięcznej lektury, a dała się przeczytać w kilka dni i ukazała wszystko, co najważniejsze i najbardziej budujące w życiu tego „świętego kapłana”, „świętego apostoła Neapolu”, jak nazwał księdza Dolindo święty Ojciec Pio z Pietrelciny.

Oto zatem niewielka książka o księdzu Dolindo Ruotolo, mogąca zaspokoić tych, którzy oczekują krótkiego, ale bogatego życiorysu, chcących poznać wyjątkową osobowość świętego kapłana, wielkiego apostoła, genialnego pisarza, gorącego kaznodziei, nadzwyczajnego przewodnika duchowego na przestrzeni ponad sześćdziesięciu lat jego kapłaństwa…” (z Prezentacji)

Nigdy księża nie będą bardziej przeciążeni niż Apostołowie! Najważniejsza jest wewnętrzna przemiana ludzi, którzy wybrali podążanie za Chrys­tusem. Nie należy obawiać się braku księży, ale pragnąć nadejścia dobrych i świętych kapłanów, ludzi Boga i modlitwy. Przeciwnie, najgorszą rzeczą jest postępowanie księży niewiernych, wciąż niespokojnych, bo nigdy nie poświęcają czasu na trwanie z Bogiem na mo­dlitwie. Dlatego przyszłość kapłaństwa odczytuje się z przykładu świętych. Kapłan to człowiek ukrzyżowany wraz ze swoim Mistrzem. Celebruje Najświętszą Ofiarę nie tylko po to, żeby utrwalić, upamiętnić i uaktualnić ukrzyżowanie, ale również, aby przeżyć swoje własne ukrzy­żowanie i stać się samym Chrystusem.