Teatr Polski w Poznaniu - Jerzy Borwiński, Stefan Drajewski

Pamięć ludzka jest zawodna. Jakże często tkwi w niej zaledwie zarys spektaklu, który nas niegdyś fascynował, nikłe wrażenie, że oglądaliśmy przed laty widowisko znakomite. Gdyby tak spróbować wydobyć z zapomnienia najwybitniejsze zjawiska Teatru Telewizji, nie wszystkie oczywiście, ale przynajmniej część, tę najbardziej znaczącą, spróbować szczegółowo opisać niektóre spektakle, przypomnieć znakomite aktorskie kreacje...

Dowodów „codzienności” tańca nie brakuje. Sztuka ta towarzyszy każdemu mieszkańcowi miasta. Tańczyć można w kawiarni, na balu, na plaży miejskiej, niezależnie od czasu historycznego. Taniec może się również stać stylem życia, czego najlepszym dowodem popularne zespoły pieśni i tańca lub zespoły tańca współczesnego. „Kronika Miasta Poznania” już kilka razy oddawała swoje łamy dziejom teatru i muzyki w Poznaniu, zawsze jednak nieco na marginesie zostawiając taniec. Tym razem Redakcja kwartalnika uznała, że w mieście, które w XX wieku stało się niekwestionowaną stolicą tańca artystycznego w Polsce, owe zaległości należy skrupulatnie nadrobić.

Książka Istnienie grać. Portret Ewy Wycichowskiej to przekrojowe i wnikliwe podsumowanie artystycznego dorobku ponadprzeciętnie utalentowanej tancerki-primabaleriny, a z czasem przekraczającej kolejne granice i odkrywającej nowe przestrzenie w tańcu współczesnym choreograf, autorki ponad 70 spektakli, realizowanych w Polsce i na świecie. Biografia to także pełna humoru, dygresji i bon motów opowieść „zza kulis”, ukazująca nieznane fakty z życia (scenicznego i całkiem prywatnego) świętującej w tym roku 50-lecie debiutu Profesor.

Władysław Krogulski pracował na scenie warszawskiej przez ponad sześćdziesiąt lat (1863-1930). Nie był gwiazdą. Był skromnym aktorem, występującym w małych rolach i kompozytorem teatralnych melodii. Przez całe życie gromadził materiały i źródła do dziejów sceny narodowej. Był także kolekcjonerem anegdot aktorskich i mistrzowskim podglądaczem sztuki scenicznej. Jego zapiski, świadectwo żywej tradycji teatralnej, tworzą niezwykle barwny przewodnik po teatrze warszawskim XIX wieku. Notatki starego aktora po blisko stu latach doczekały się publikacji.

teatr@ziemia.niebo to opowieść o polskim zespole teatralnym, który odbywa tourne po Włoszech, Francji i Czechach, a kończy je występując w kościele franciszkańskim w Harmężach pod Oświęcimiem. Teatr spotykają dramatyczne przygody. Uczestnicy wyprawy zderzają się z bardzo różnym traktowaniem teatru, od epatowania erotyką, poprzez wykorzystywanie sceny dla agitacji politycznej, aż do posługiwania się teatrem celem duchowego kształtowania widzów. Sami zadają sobie pytania i uczestniczą w dyskusjach: Co stało się z teatrem w XXI wieku? Jaki teatr jest potrzebny dziś?

„Brzechwa dzieciom. Dzieła wszystkie. Teatrzyki” to czwarty tom niepowtarzalnego cyklu, w którym zebraliśmy wszystko, co wyszło spod pióra najpopularniejszego polskiego twórcy dla dzieci.

Prezentujemy w nim niezapomniane utwory sceniczne, w tym „Bajki Samograjki”, wierszowane wersje najsłynniejszych bajek dla dzieci.

Po pierwszym tomie autobiograficznej książki Jana Marcina Szancera "Curriculum vitae", drugi - "Teatr cudów", który obejmuje wspomnienia artysty po roku 1945. Poznajemy Szancera nie tylko jako ilustratora, scenografa, animatora odradzającego się po wojnie życia teatralnego i filmowego, ale także organizatora polskiej telewizji, której Szancer był dyrektorem. Z humorem i ze swadą opowiada o środowisku literackim, o swoich podróżach do Włoch, Francji, Egiptu... Książka bogato ilustrowana kreskami autora. Wiele interesujących anegdot i ciekawostek.

Jak Prusacy rządzili Poznaniem podczas zaborów, jaki był ich stosunek do Polaków?
Wydawnictwo Miejskie Posnania wydało w ramach serii Wznowienia Kroniki Miasta Poznania książkę Poznań pod panowaniem pruskim Maurycego Jaffé. Pierwsze wydanie ukazało się po niemiecku w 1909 roku. Jaffé pisze o mieście z punktu widzenia pruskiego zaborcy. Książka to nie tylko skarbnica wiedzy o tamtych czasach – przede wszystkim pokazuje, jak z powodu pruskich kompleksów, nikła była szansa wspólnej egzystencji Polaków i Niemców na równych prawach.

W latach 60. XX wieku, w głębokim PRL-u istniał w Poznaniu przy ul. Wielkiej Studencki Klub „Od nowa”. Działały w nim: galeria, czytana gazeta, klub filmowy, zespół jazzowy, kabarety i teatry. W ciągu dekady odbyło się tam kilkaset spotkań, dyskusji, wernisaży, przedstawień, koncertów, wieczorów poetyckich, kompozytorskich, recitali, odczytów, prelekcji, wykładów i zabaw. Dla poznańskich studentów klub był drugim, a niekiedy i pierwszym domem. W 1970 roku klub przeniesiono do zamku. Nigdy już nie odzyskał dawnego splendoru. Pozostała legenda. I pamięć uczestników tamtych wydarzeń.