Ostatnie rekolekcje - o. Augustyn Pelanowski OSPPE

Tę książkę napisało samo życie. Zawiera ona wybór świadectw księży publikowanych wcześniej w „Pastores” w latach 2003-2010.


W kolejnych tekstach spotykamy prezbiterów – żywych ludzi, z krwi i kości, z ich zmaganiami, poszukiwaniami, upadkami, radościami. Powoli odsłania się prawda o człowieku powołanym przez Pana do służby w Kościele, a jednocześnie ukazuje się prawda o Bogu działającym w tym człowieku i poprzez niego. Piękno tego procesu polega na spotkaniu dwóch wolności – Boga i człowieka. Budujące przesłanie książki polega na tym, że poszczególne świadectwa niosą nadzieję, iż Bóg walczy o każdego z nas. Nawet gdy się pogubimy i przez grzech daleko odejdziemy od Pana, On jest zawsze blisko nas poprzez swoje miłosierdzie.

Książka nie ucieka od trudnych tematów, ale zarazem ukazuje Boże działanie w życiu powołanych. Z lektury kolejnych świadectw wyłania się obraz Boga bliskiego, kochającego, zatroskanego o swoje dzieci. Dostrzegamy również prawdziwie ludzki i Boży obraz prezbitera, który staje się uczniem i pasterzem, stale będąc w drodze.

Ojciec Augustyn Pelanowski o życiu udawanym, przeżywanym w zakłamaniu oraz o tych chwilach, gdy dom zbudowany na kłamstwie gwałtownie się rozpada i opada maska złudzeń, a wszystko zdaje się popadać w ruinę: małżeństwo, przyjaźń, reputacja, zdrowie. Gdzie wtedy szukać oparcia? W Kim to wszystko może się odbudować?

To lektura dla wszystkich, bo przecież nic nam nie pomaga znosić ciężaru istnienia tak jak modlitwa. Ale nie tylko dla nas samych modlitwa jest ulgą, pomaga ona również innym. Czyż modląc się za innych, nie modlimy się za siebie? Czy pragnąc innych przywieść do Boga, nie staramy się sami do Niego przylgnąć? Jedni na drugich mamy wpływ potężniejszy, niż to sobie uświadamiamy.

Prorok Jonasz miał według nakazu Boga wzywać do nawrócenia, ale wieszczył rychłą zagładę Niniwy. Wcale się nie sprzeniewierzył Bogu, bo okazało się to najlepszym sposobem na spowodowanie nawrócenia tego znanego z okrucieństw miasta. Głosząc Ewangelię, dziś każdy kapłan staje wobec świata, który jest nie tylko coraz bardziej bezbożny, okrutny i rozpustny, ale wydaje się też, że nie znajduje siły do podniesienia się z upadku. Katastrofa jest nieuchronna. Pięść, która pojawiła się nad portugalską Maderą 28 stycznia 2016 roku, to nie tyle ostrzeżenie przed karą z nieba, ile raczej ostrzeżenie przed karą, jaką sami sobie gotujemy. Ręka Boża jest jednak gotowa nawet z ruin stworzyć nowy świat. "Wygłosiłem te rekolekcje z wiarą w moc ramienia Boga, które bez względu na to, co się stanie w najbliższych latach, podtrzyma nas nie tylko na duchu, ale też da siłę potrzebną do odbudowy ze zgliszcz. Nie łudzę się, że wszystko będzie dobrze, mam jednak nadzieję w Bogu, który jest Wszechmogącym Optymistą."

Ten niesamowity kapłan zdobył serca Polaków głównie za sprawą aktu zawierzenia życia Jezusowi: „Jezu, Ty się tym zajmij”. Te pięć słów stało się częścią modlitwy wielu osób. W swoim testamencie polecił, żeby odwiedzający jego grób czynili jedną rzecz: „Kiedy tu przyjdziesz, zapukaj, nawet zza grobu odpowiem: ufaj Bogu!”. Ksiądz Dolindo niewątpliwie był mistykiem. Jego życie wypełnione było sprawowaniem sakramentów i głoszeniem słowa Bożego.

Przepowiadając Ewangelię, ksiądz Dolindo niejednokrotnie pochylał się nad przypowieściami Jezusa, w których Zbawiciel opowiadał o tym, czym jest królestwo Boże. Rozważania umieszczone w tej książce pełne są odniesień do codziennego życia, dzięki czemu każdy może z nich skorzystać. Oprócz wspaniałych tekstów sługi bożego Ruotolo książka zawiera współczesny komentarz teologiczny i biblijny.

Oto kolejna książka Arcybiskupa Jana Pawła Lengi. Zainspirowany ciepłym przyjęciem Przerywam zmowę milczenia, Abp. Lenga ponownie zasiada przed pisarskim pulpitem, aby jeszcze raz przypomnieć to, ku czemu każdy człowiek winien dążyć wszelkim wysiłkiem i przez całe swoje życie: Zbawienie. Oraz o tym, co owemu dążeniu wściekle stawać będzie na drodze...

„Mało kto z nas zdaje sobie do końca sprawę z tego, że diabeł dziś uzurpował już sobie wszystko i wkracza do najświętszego miejsca. Znajdujemy się w chwili wielkiej próby, nie tylko każdy z nas, ale całe dzieło Chrystusa, Jego Kościół. Ale Kościół nie będzie zwyciężony przez tego, który dawno już wszystko przegrał. Diabeł nie ma przyszłości i ci, którzy poszli za nim i psują ten świat i Kościół według jego wskazówek, oni też nie mają przyszłości”.

Ks. Piotr Pawlukiewicz to legenda kaznodziejstwa, którego słuchalność kazań w radiu i Internecie, jak sam o tym opowiada w książce, szła w miliony… Rekolekcjonista, który swoimi kazaniami pomógł setkom tysięcy ludzi w wyjściu z wielu problemów, autor przełomowego nauczania Seks – poezja czy rzemiosło? – dzieli się w książce swoimi wspomnieniami, opowieścią o czasach młodości oraz o latach współczesnych, ale przede wszystkim dzieli się z czytelnikiem Tym, którego najbardziej kochał – Panem Bogiem.

Zaiste wielka jest pustka, która pozostaje w sercu, gdy wypędzimy z niego Chrystusa. Abp Fulton J. Sheen, mistrz życia duchowego w praktyce, tym razem w rozważaniach, które przyniosą ukojenie naszemu rozbitemu, pełnemu chaosu wnętrzu.

Droga do pokoju serca to książka, w której z precyzją wytrawnego chirurga mądry arcybiskup pomaga odciąć i odrzucić to, co nas zatruwa: egoizm, koncentrację na sobie, zazdrość i inne duchowe narośla.

Jak zwykle konkretnie i praktycznie, a zarazem z duchową finezją graniczącą z mistyką prowadzi nas w podróż przez nas samych – do Boga.

Gorąco polecamy państwu tę znakomitą książkę wspaniałe treści do pracy nad sobą, do refleksji, do medytacji i modlitwy.

Książka jest piękną i mądrą medytacją o. Augustyna Pelanowskiego na temat Księgi Tobiasza. Opowiada o naszym zagubieniu w świecie, w naszych rodzinach i potrzebie odzyskania serca i uzdrowieniu naszych uczuć. Tłumaczy symbolikę zawartą w Księdze Tobiasza i pomaga zrozumieć Słowo, jakie kieruje do nas Bóg.

Oddaliłem się od własnej rodziny, od osób mi najbliższych, bym mógł choćby w najmniejszym stopniu przybliżać Ojca z Nieba tym, którzy oddalili się od Niego w bezdroża mroku. Dla mnie, dla kapłana, sprawa powrotu i bliskości, jaka może zaistnieć pomiędzy Ojcem w Niebie i odległym grzesznikiem, jest nieskończenie istotniejsza niż przeżywanie bliskości z moją rodziną naturalną.

Jakże często jesteśmy jak ten dworzanin, który zagadnięty przez Filipa, podczas czytania w drodze Pisma Świętego, czy rozumie co czyta? – odpowiedział: Jak mam rozumieć, skoro mi nikt nie wytłumaczył? Wsłuchujemy się nabożnie w tekst Ewangelii podczas niedzielnej mszy świętej i równie ochoczo wracamy do swojego świeckiego życia.

„Będziemy sądzeni z niepotrzebnych słów (…), których nie powiedzieliśmy albo nie przeczytaliśmy, albo nad którymi nie medytowaliśmy. Gdzieś u podstaw wielu zranień, wielu krzywd leży lenistwo, brak odpowiedzialności za słowa, brak odpowiedzialności za to, że trzeba dawać słowa Boga, szczególnie wtedy kiedy się jest ambasadorem Boga i jest się ojcem. Żałuję wszystkich tych chwil, które już nie wrócą, nie da się już ich wypełnić sensem, konsekrować wieczną treścią. Żałuję złych słów i braku dobrych. Słowa są kosztowniejsze niż pieniądze i pociągają za sobą długi o wiele trudniejsze do spłacenia niż te, które można zaciągnąć w banku”.

o. Augustyn Pelanowski (fragment książki)