Kapłan według Serca Jezusowego - kard. Raymond Leo Burke

Zawiera dokładnie i przejrzyście opracowany rytuał intronizacji wizerunku Najświętszego Serca Pana Jezusa w domu rodzinnym, w parafiach, szkołach katolickich czy innych miejscach.

A ponad to sposób przygotowania się do Intronizacji, triduum modlitewnie, codzienne modlitwy do Najświętszego Serca Pana Jezusa, pieśni oraz świadectwa Intronizacji.

Nigdy księża nie będą bardziej przeciążeni niż Apostołowie! Najważniejsza jest wewnętrzna przemiana ludzi, którzy wybrali podążanie za Chrys­tusem. Nie należy obawiać się braku księży, ale pragnąć nadejścia dobrych i świętych kapłanów, ludzi Boga i modlitwy. Przeciwnie, najgorszą rzeczą jest postępowanie księży niewiernych, wciąż niespokojnych, bo nigdy nie poświęcają czasu na trwanie z Bogiem na mo­dlitwie. Dlatego przyszłość kapłaństwa odczytuje się z przykładu świętych. Kapłan to człowiek ukrzyżowany wraz ze swoim Mistrzem. Celebruje Najświętszą Ofiarę nie tylko po to, żeby utrwalić, upamiętnić i uaktualnić ukrzyżowanie, ale również, aby przeżyć swoje własne ukrzy­żowanie i stać się samym Chrystusem. 

Historia zakonnika, który po 1945 roku pozostał w Związku Radzieckim, aby prowadzić tajne duszpasterstwo na rozległych obszarach Ukrainy, Kazachstanu i Syberii. Książka oparta jest na dokumentach archiwalnych i z procesu beatyfikacyjnego, zawiera dokumenty nigdy dotąd niepublikowane. 

"U samych korzeni zapaści Zachodu kryje się kryzys kulturowy i tożsamościowy. Zachód już nie wie, kim jest, ponieważ już nie wie i nie chce wiedzieć, kto go ukształtował, kto go utworzył takim, jakim był i takim, jakim jest. Wiele krajów nie zna dzisiaj swojej historii. To paraliżowanie samego siebie w naturalny sposób prowadzi do upadku., który otwiera drogę nowym cywilizacjom barbarzyńskim".

Ta wypowiedź kardynała Saraha streszcza zamysł jego trzeciej książki rozmów z Nicolasem Diatem. Proste stwierdzenie: nasz świat stoi nad przepaścią. Kryzys wiary i Kościoła, schyłek Zachodu, zdrada jego elit, relatywizm moralny, niczym nieograniczona globalizacja, nieokiełznany kapitalizm, nowe ideologie, polityczne wypalenie, wypaczenia islamskiego totalitaryzmu... Nadszedł czas, by postawić bezkompromisową diagnozę. Chodzi o coś więcej niż o analizę wielkiej przemiany naszego świata: uświadamiając powagę kryzysu, przez jaki przechodzimy, kardynał dowodzi, że uniknięcie piekła świata bez Boga, świata bez człowieka, świata bez nadziei, jest możliwe.

Przeprowadzając tę ambitną refleksję, kardynał Sarah pochyla się nad wszystkimi bez wyjątku kryzysami współczesnego świata i udziela ważnej lekcji duchowej: z drogi swego życia człowiek powinien uczynić doświadczenie wznoszenia duszy i dzięki temu, odchodząc z tego życia, będzie stworzeniem wznioślejszym niż u początków drogi.

Orędzie miłości Serca Jezusa do świata przekazuje nam łagodny, a zarazem mocny głos osoby, która żyła podczas rozszalałej burzy, gromadząc w swym wnętrzu cały ból ziemi i blask nieba. Cenne dziedzictwo zapisane na tych stronicach ma zachęcić czytelnika, by nie czytał ich pobieżnie, ale się nad nimi zastanawiał i w ten sposób odniósł pożytek. Chodzi tu bowiem o słowa Jezusa Chrystusa. A kiedy mówi Nauczyciel, każdy, kto czuje się Jego uczniem, powinien z czcią przyjąć i gorliwie zachowywać to, co On mu powiedział.

Rozważania poświęcone Litanii do Bożego Serca mogą być wykorzystywane jako czytanki w czasie nabożeństw czerwcowych. Mogą także być pomocą w osobistej refleksji dla kapłanów, osób konsekrowanych i wiernych świeckich, czcicieli Bożego Serca. Niech odmawiane wezwania litanijne pomagają nam wyrażać miłość i cześć wobec Boskiego Serca. Niech będą pomocą w kontemplacji niepojętej miłości Serca Pana Jezusa.

Tak bardzo potrzebujemy dziś miłości Jezusa. Rodziny cierpią, ludzie są samotni i zagubieni, bo świat pokazuje nieraz przerażające oblicze. Wielu ludzi prowadzi rozpaczliwe poszukiwania, nie wiedząc, czego szukają. A jednak, gdy wydaje się nam, że nadchodzi nasz koniec, historia Serca Jezusa zaczyna się na nowo. To opowieść o nadziei, o uzdrowieniu, o miłości.

Co my, współcześni, możemy mieć wspólnego ze świętą żyjącą w XVII wieku, w murach klasztoru w Burgundii?  Mistyczką o nadzwyczajnych doświadczeniach, z powodu  których patrzono na nią podejrzliwie. Czytając niektóre z jej pism, znajdziemy w nich takie same obiekcje, jakie miał ktoś oceniający ją jako wręcz fanatyczkę, skłonną do chorobliwego upodobania cierpienia. Niemniej orędzie, którego była adresatką i apostołką, ma ogromne znaczenie właśnie dla ludzi współczesnych. 
Mówienie o św. Małgorzacie Marii Alacoque w istocie jest mówieniem o kulcie Najświętszego Serca Jezusowego, do którego rozpowszechnienia i potwierdzenia w Kościele się przyczyniła. Ta prosta siostra wizytka była bowiem pośredniczką – słabą, nieznaczącą w oczach świata – wybraną przez Boga, aby przypomnieć, że Najświętsze Serce Jezusa jest źródłem miłosierdzia i zbawienia dla ludzi wszystkich czasów.

Dwa serca to wyjątkowe rekolekcje, które otwierają na prawdziwe życie wiarą według Najświętszego Serca Pana Jezusa. Przez trzydzieści trzy dni ksiądz Mateusz Dudkiewicz i Marek Zaremba rozważają wezwania Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Uczą nas, jak żyć zgodnie z pięcioma tajemnicami: wdzięczności, Eucharystii, obietnicy, wynagradzania i apostolstwa.

Owocem tych rekolekcji jest zawierzenie się Najświętszemu Sercu, dzięki któremu możesz doświadczyć wypełnienia obietnic objawionych przez Pana Jezusa świętej Małgorzacie Alacoque.

„Wiele osób zgłaszało i zgłasza potrzebę biografii księdza Dolindo Ruotolo, która nie wymagałaby wielomiesięcznej lektury, a dała się przeczytać w kilka dni i ukazała wszystko, co najważniejsze i najbardziej budujące w życiu tego „świętego kapłana”, „świętego apostoła Neapolu”, jak nazwał księdza Dolindo święty Ojciec Pio z Pietrelciny.

Oto zatem niewielka książka o księdzu Dolindo Ruotolo, mogąca zaspokoić tych, którzy oczekują krótkiego, ale bogatego życiorysu, chcących poznać wyjątkową osobowość świętego kapłana, wielkiego apostoła, genialnego pisarza, gorącego kaznodziei, nadzwyczajnego przewodnika duchowego na przestrzeni ponad sześćdziesięciu lat jego kapłaństwa…” (z Prezentacji)

Św. Jan z Ávila uważany jest za bramę mistyki XVI w. Horyzontem jego pism jest powszechne powołanie do świętości, które dla osiągnięcia tego celu przynagla do świętości kapłanów, od których zależy w wielkiej mierze świętość wiernych. Znany jest jego wpływ na francuską szkołę kapłańską: kardynała Bérulle, św. Wincentego a Paulo, świętego proboszcza z Ars, św. Franciszka Salezego, św. Antoniego Maríi Clareta, św. Jana Bosco... 

Książka w całości stanowi piękna opowieść o wierności dziedzictwu, o stale żywej, na nowo odkrywanej Tradycji, a także o ewangelicznej stałości i Pięknie, które ma moc ewangelizowania w świecie wciąż powstających i ginących zjawisk, barw, świateł.

Możemy przeczytać w niej o tym, jak bardzo diabeł boi się tradycyjnej Mszy, o tym, że łączy ona z wiarą pierwszych wieków, jest Msza przyszłości, a nie chwilową modą, a także o tym, że oducza księży aktorstwa, za to wprowadza w świat kontemplacji. Specjalnym dodatkiem do książki jest rozmowa z x. dr Romanem Kneblewskim, proboszczem parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bydgoszczy, pt. "Nie stawiajmy Kościoła na głowie".

Kolejna, po Mszy św. Trydenckiej, apologia "starej" Mszy, która w każdej epoce okazuje się być nowa i życiodajna.