KMP 3/2022 Cztery pory roku. Wiosna, lato

Filip Czekała i Tomasz Mikszo zapraszają na wyjątkowy spacer po Powszechnej Wystawie Krajowej i Poznaniu z 1929 roku. Jest trochę sensacji i skandali, garść anegdot i masa ciekawostek.

Gdzie znajdowała się największa restauracja w Polsce? Dlaczego pewnego łodzianina zamknięto w klatce i przetrzymywano w niej bez jedzenia przez 40 dni? Co siało zgorszenie wśród poznaniaków? Co robiła kopuła kościoła Świętego Marcina na wieży Górnośląskiej? Na te wszystkie pytania - i wiele więcej - znajdziecie odpowiedzi w tej książce.

Mianownik jest jeden - Pewuka - największa wystawa jaką zorganizowano w Polsce. Zajmowała obszar trzy razy większy niż dzisiejsze Międzynarodowe Targi Poznańskie, porównywalny z 93 boiskami piłkarskimi. Sprzedano na nią 4,5 miliona biletów. O Poznaniu mówiło się wtedy w całej Polsce i Europie. Gościł tu prezydent Mościcki i człowiek-mucha. Prezentowano makietę zakopiańskiej Wielkiej Krokwi i dzieła Matejki. Były elektryczne pojazdy i pierwsza polska turbina wiatrowa. Pierwsze w Polsce wesołe miasteczko i wioska murzyńsko-arabska. Słowem - cały dorobek pierwszej dekady Polski po odzyskaniu niepodległości i powrocie na mapy po 123 latach.

Szeroka panorama problemów omówionych w obu tomach „Kroniki” poświęconych ul. Głogowskiej oddaje dynamiczny portret tej ulicy.
Artykuły w nich zawarte oprócz wiedzy z urbanistyczno-architektonicznych przemian miasta i rozwoju produkcyjno-handlowego przybliżają historie wybranych miejsc i osób, dając obraz zawodowych i finansowych karier, których materialną pozostałością są wzniesione tu budynki.

W tomie drugim przedstawiony został m.in. pejzaż gastronomiczny ul. Głogowskiej, który współcześnie jest mniej wyrazisty niż dawniej, kiedy oprócz funkcjonującej do dziś Złotej Kaczki działały restauracje Hortex, Pireus, sławna Magnolia czy legendarna wręcz Adria.

Książka Anny Plenzler nie jest klasycznym przewodnikiem. To, bogato ilustrowana, opowieść o tym, co w sferze duchowej i materialnej pozostało po osadnikach z Bambergu przybyłych do Poznania w XVIII wieku, i po kolejnych pokoleniach ich potomków wrastających w poznańską społeczność, którą z czasem uznali za własną, pamiętając jednak o swoich korzeniach. Dzięki tej książce czytelnicy poznają ich dzieje, kulturę, tradycje, obyczaje, odnajdą bamberskie ślady w Poznaniu, poznają też Bamberg – miasto, w którym przed wiekami zaczęła się historia wielu poznańskich rodzin.

Publikacja jest wyrazem pamięci kulturowej o trwaniu lokalnych wspólnot. Twórcy książki zadbali o to, by zaprezentować nie tylko kulturę i dziedzictwo Bambrów, którzy od trzystu lat współtworzą społeczność Poznania, ale i innych grup posiadających podobne doświadczenie migracji: Wilamowian, Kosznajdrów i Olendrów. Mimo że książka ma charakter naukowy, napisana została w sposób przystępny i bez wątpienia zainteresuje szeroki krąg odbiorców, zarówno zafascynowanych historią Bambrów i Poznania, jak i zajmujących się tematyką mniejszości, tożsamości czy migracji.