Wojna i sezon - Michał K. Pawlikowski

Ostatnia powieść Floriana Czarnyszewicza, autora "Nadberezyńców" i "Wicika Żywicy"!

"ukazała się w Londynie w roku 1963, a więc na rok przed śmiercią pisarza. Ta książka jest w pewnym sensie kontynuacją "Nadberezyńców" oraz "Wicika Żywicy", a zarazem swoistym ich epilogiem."

Dzieciństwo i młodość Tadeusza Irteńskiego to książka uznana przez krytyków za wyjątkową. Józef Mackiewicz określił ją jako "swego rodzaju epos". Jej tematem bowiem "nie jest historia, stanowiąca zaledwie tło nie są przeżycia jednej osoby, a dzieje wielu osób nie chodzi w niej też o przyczynkowe poznanie pewnych znakomitości. Chodzi raczej o przyczynek do odtworzenia pewnej prawdy zarówno w geografii, psychologii i czasie, czyli o to, czego w gruncie rzeczy szukamy w każdej dobrej książce". Można szukać w niej także pamiętnika z okresu dojrzewania i historii miłosnej, odwołań do "żywego" Pana Tadeusza i powinowactw z gawędą szlachecką, a szczególnie z Pamiątkami Soplicy. Z czułością i humorem Pawlikowski dokumentuje czasy, obyczaje i ludzi, jest prawdziwym "Kitowiczem Mińszczyzny", a "możliwy tu i ówdzie brak podobieństwa do prawdziwych osób jest czysto przypadkowy".

„Piotr Rambowicz podjął trud przywrócenia świadomości czytelniczej zarówno dzieła, jak i biografii pisarza, który niewątpliwie zasługuje na pamięć i powrót do polskiego kanonu bibliotecznego. […] książka Rambowicza – erudycyjna i filologicznie kompetentna – jest napisana piękną polszczyzną, unika żargonu naukowego, nie unikając naukowości, jest więc niewątpliwie kierowana do publiczności szerszej niż wąski krąg historyków literatury – badaczy piśmiennictwa Drugiej Emigracji. Rambowicz z pasją rekonstruuje biografię Pawlikowskiego, korzystając z obfitych źródeł archiwalnych, przedstawia w pełni sytuację recepcyjną jego twórczości, pokazuje też skomplikowaną strategię genologiczną tego pisarstwa, które – z wyboru – «chce» się wydawać anachroniczne i sytuować pomiędzy martwym już dziedzictwem gawędy szlacheckiej a formą kroniki, pamiętnika, powieści autobiograficznej czy raptularza. […] Monografia pisarstwa Michała K. Pawlikowskiego pióra Rambowicza jest w moim przekonaniu książką, która dawno już powinna być wydana i stać się pozycją obowiązkową w polonistycznej bibliotece”.

Wielkopolska jak serce leży po lewej stronie. Serce Wielkopolski bije mocno. Od zawsze. Jej znakiem orzeł biały na tle czerwonym. Ma złoty dziób i szpony. Patrzy w lewo. Dumnie.

XIX wiek – Anna Miśkiewicz, Poznanianka z krwi i kości chciałaby pogodzić szczęście osobiste ze szczęściem ojczyzny. W jej czasach jest to niemożliwe. Mimo to, wyrzekając się uczuciowych porywów, Anna z podziwu godnym zapałem spisuje losy swojej rodziny. Ta powieść to kawał narodowej historii. Wzloty i upadki. Wielkie postacie z historii Polski i losy szlachecko-mieszczańskiego rodu. Żyją jak my dziś, troszczą się o byt codzienny i jeszcze... żeby Polska była Polską.

Dla wszystkich, dla których przeszłość jest żywa!

"Dwór polski" to piąty tom tekstów niewydanych T. Dołęgi-Mostowicza, który oddajemy w Państwa ręce. Zawiera on wybór opisów i komentarzy dotyczących przede wszystkim życia na Kresach w XX-leciu. Ponadczasowość i prawdziwość, dla których szczególnie warto czytać stare, choć niestarzejące się felietony autora, widać szczególnie w tekstach, które dotyczą problematyki życia społecznego i politycznego Polaków. To swoisty dokument epoki, który czyta się jednym tchem. O czym świadczą współczesne autorowi recenzje:

Tadeusz Dołęga-Mostowicz jest bezsprzecznie najpoczytniejszym obecnie pisarzem. Tłumaczy się to po prostu: obok wnikliwego wyczucia współczesności, którą Mostowicz czuje jak nikt, zna on świetnie psychikę mas czytelniczych i wie jak do nich trafić.

"Echo"