Wektory

Nikt nie może już zaprzeczać, że Kościół katolicki znajduje się w stanie głębokiego kryzysu. Kryzys ten, objawiający się zarówno na płaszczyźnie doktrynalnej, jak i społecznej oraz politycznej, jest skutkiem rewolucji, której najbardziej widocznym efektem był Sobór Watykański II i odrzucenie przez hierarchię tych tradycji, które dały Kościołowi siłę. Sobór był prawdziwym początkiem procesu dechrystianizacji Kościoła, a więc zastępowania nauki Chrystusa nauką inspirowaną nurtami myśli świeckiej. W rezultacie Kościół utracił swój duchowy wymiar i stał się zwykłą instytucją tego świata, targaną przez typowe dla tego świata problemy.

 Dezinformacja jest bronią używaną od czasów starożytnych, a jej archetypem jest koń trojański, który z pozoru nieszkodliwy, w istocie niszczy tych, którzy go przyjmą. W swojej klasycznej już książce Vladimir Volkoff, autor między innymi bestsellerowego Montażu, opisuje dzieje technik dezinformacyjnych od czasów antycznych do współczesnych. Prezentując najważniejsze schematy, pojęcia i sztuczki stosowane przez dezinformatorów, pokazuje, w jaki sposób można się przed nimi ochronić. Ta książka dostarcza wiedzy, która jest bronią, a w otaczającym nas świecie broń ta jest niezbędna, aby zachować wolność.

Bestseller, który wyjaśnia pochodzenie i naturę nowoczesnych technik inżynierii społecznej i politycznej kontroli. Fascynująca i bogata faktograficznie lektura, ujawniająca zatajane fakty. Z wielką przenikliwością opisane tu zostały mechanizmy, z których mieliśmy nie zdawać sobie sprawy. Historia przeprowadzonego na ogromną skalę, udanego przeprogramowania zachodniej kultury.

"Krucjata" oznacza wojnę w obronie Krzyża, wojnę, której celem jest obrona chrześcijańskiej ludności przed prześladowaniami i śmiercią z powodu wiary w Jezusa Chrystusa. Każdy słyszał o średniowiecznych krucjatach. Niewielu jednak wie o krucjacie, dziejącej się w naszych czasach, której ostatni uczestnicy jeszcze żyją, krucjacie, rozegranej siedemdziesiąt lat temu w Hiszpanii z tych samych powodów, które przyświecały średniowiecznemu rycerstwu.

Wznowienie wydanego w Polsce przed wojną tłumaczenia książki Roberta Archibalda Wiltona Ostatnie dni Romanowów, to kolejna próba przywrócenia właściwego obrazu wydarzeniom rewolucji bolszewickiej, które po upływie stu lat okazują się być ciągle zafałszowywane.

Tajemnicą poliszynela jest np. fakt przygotowania i finansowania tego przewrotu przez władze niemieckie i niektórych bankierów zza oceanu, czy choćby pochodzenie najważniejszych rewolucyjnych działaczy i komisarzy. Autor Ostatnich dni Romanowów z naturalną szczerością nie omija tych i innych wątków, gdy jako niemal naoczny świadek, stara się odsłonić prawdę o zabójstwie popełnionym na niewinnej carskiej rodzinie.
Robert Wilton, to świadek niepośledni. W wyniku splotu wypadków, wraz z armią Kołczaka znalazł się w samym epicentrum wydarzeń, niemal bezpośrednio po ich zaistnieniu. Towarzyszył prowadzonemu przez Kołczakowców śledztwu. Miał bliski wgląd w gromadzone dowody. Przebywał na miejscu zbrodni, oglądał górnicze szyby, w których z całą brutalnością pozbywano się ciał i artefaktów.
Oprócz opisu zawierającego szczegóły tragedii cara Mikołaja II i jego bliskich, książka Wiltona odsłania wiele zaskakujących i mało historycznie oraz politycznie poprawnych sekretów, dotyczących tego odrażającego mordu, który nomen omen stał się fundamentem nowego sowieckiego ładu.

Celem niniejszej książki jest odkrycie korzeni wiary - wiary naszych czasów. Współcześni rewolucjoniści to ludzie wierzący, nie mniej gorliwi i oddani swej wierze niż dawni chrześcijanie czy muzułmanie. Nowością jest w ich wypadku jedynie przekonanie, że obalenie tradycyjnej władzy przyniesie doskonały świecki porządek.

Ta całkowicie utopijna idea stała się kołem napędowym Europy w XIX stuleciu i najskuteczniej rozprzestrzeniającą się na świecie ideologią Zachodu wieku XX. Nie jest to historia rewolucji, lecz rewolucjonistów: nowatorskich twórców nowej tradycji. Obejmuje ona okres stu dwudziestu pięciu lat od upadku rewolucji francuskiej pod koniec XVIII wieku do pierwszej rewolucji rosyjskiej z początku wieku XX. Teatr opisywanych zdarzeń stanowiła Europa epoki industrialnej, scenę główną zaś oficyny prasowe wielkich miast europejskich (...)

Propaganda to najgłośniejsza i najbardziej wpływowa praca Bernaysa, w której prostym językiem opisane są mechanizmy formowania świadomości mas. Demokratyczne społeczeństwo to, zdaniem Bernaysa, pierwotnie nieuformowana i mało rozgarnięta masa, pozbawiona trwałego spoiwa, której powinna przewodzić garstka inteligentnych nadzorców. Nadzorcy ci, korzystając z naukowych badań nad psychologią jednostki i psychologią tłumu, a także z rozmaitych metod indoktrynacji i manipulowania ludzkimi pragnieniami, powinni ustalać system wartości i główne cele społeczne, popychając ludzi w tę czy inną stronę. Pokazując ludziom pewne pomysły jako naukowo udowodnione, postępowe, demokratyczne czy emancypacyjne, powinni sterować ich zachowaniem, osiągając własne cele.

Ameryka, kraj który kiedyś ogłosił się lśniącym miastem na wzgórzu, współcześnie stała się krajem słabo rokującym. Książka jest nie tyle ostrzeżeniem, przed zbliżającym się upadkiem, ile świadectwem procesu, który dzieje się tu i teraz. Ale czy wszystko jest stracone? Czy można jeszcze poradzić sobie z katastrofą, która rozgrywa się na naszych oczach? Autor dostrzega tu pewne możliwości.

W swojej najnowszej książce Buchanan kontynuuje wątki ze słynnej Śmierci Zachodu, tym razem skupiając się na Stanach Zjednoczonych. USA nie są już krajem, który w 1989 wygrał zimną wojnę. Są państwem dotkniętym głębokim kryzysem finansowym i gospodarczym, państwem rozwarstwionym, uwikłanym w bezsensowne wojny w różnych częściach świata, zabijającym własną tradycję i niszczącym wartości, które je stworzyły. Czy w takiej sytuacji USA mogą przetrwać następne dekady? Prognozy nie są optymistyczne. Dla polskiego czytelnika książka Buchanana może być pretekstem do zadania tego samego pytania o nasz kraj, który pod względem ekonomicznym, kulturowym i demograficznym znajduje się w dużo gorszym stanie niż Ameryka. Czy III RP przetrwa do 2025 roku? A jeśli nie, to co ją zastąpi? Analizy Buchanan podsuwają nam kilka interesujących odpowiedzi.

Edward Leszczyński przypomina przemilczaną i zapomnianą zbrodnię ludobójstwa na tysiącach polskich dzieciach urodzonych w czasie drugiej wojny światowej w III Rzeszy. Szacuje on, że co najmniej 60 000 polskich dzieci, odebranych matkom po porodzie, pozostało na zawsze na niemieckiej ziemi. Część z nich - uznane za „wartościowe rasowo” i „przydatne dla narodu niemieckiego” - przekazano do zniemczenia w zakładach i rodzinach niemieckich. Pozostałe dzieci „potraktowano specjalnie” (Sonderbehandlung).

Niniejsza książka stanowi po pierwsze - ważny zapis wspomnień historycznego świadka i poszerza tym samym zbiór materiałów źródłowych, tak istotnych w historycznej pracy naukowej. Pan Bolesław jest też jednym z ostatnich świadków, pamiętających Diet Dom w Małej Minusie, należący do tych, które utworzono w czasie II wojny światowej na Syberii dla polskich sierot.

Po drugie, książka może okazać się ciekawym zaproszeniem dla historyków do pogłębionych badań tamtego okresu. Faktycznie niewiele jest takich badań, a ze względu na jego wagę dla polskiej przeszłości narodowej, zasługuje na to, by poznać go jeszcze lepiej.

Po trzecie, książka stanowi ciekawe studium psychologiczne. Pokazuje, jak wiele może zainicjować osoba, która z ciekawością, wytrwałością i determinacją realizuje postawione sobie cele. Efekty takiego działania dostrzeżemy wyraźnie, gdy porównamy np. współczesną historię dwóch Diet Domów: w Małej Minusie i Bolszoj Jerbie, na terenie Chakasji, 90 km od Małej Minusy. Historią tej drugiej nie zajął się nikt z wychowanków. Nie było możliwości nagrania wspomnień, lepszego poznania, jak funkcjonował i przywrócenia go pamięci zbiorowej - tak jak to zrobiliśmy w przypadku Małej Minusy.

"Zachód umiera. Narody mają ujemny przyrost naturalny. W siedemnastu europejskich krajach więcej jest pogrzebów niż narodzin, więcej trumien aniżeli kołysek. Inwazja imigrantów grozi dekonstrukcją kraju, w którym wyrośliśmy, oraz przekształceniem go w konglomerat narodów, które nie mają ze sobą prawie nic wspólnego - ani historii, ani bohaterów, ani języka, ani kultury, ani wiary, ani tych samych przodków. Czeka nas bałkanizacja i ostateczny upadek narodowej suwerenności pod dyktatem rządu ogólnoświatowego. Nasz świat wywrócił się do góry nogami. To, co wczoraj było słuszne i prawdziwe, dzisiaj jest fałszem i złem. To, co niegdyś było niemoralne i karygodne - rozpusta, aborcja, eutanazja, samobójstwo - dziś stało się "postępowe" i "chwalebne". Dawne cnoty stają się grzechem, dawne grzech - cnotami." - fragment.

„Od początku istnienia polskiej kolonii stalinowskiej następował proces rozmontowywania nauki. Jako główne instrumenty rozbijania bastionu wolnej myśli służyły rugi wybitnych uczonych z życia akademickiego, tworzenie lichych, prowincjonalnych szkółek oraz rozprzestrzenianie na niezwykłą skalę ofensywy ideologicznej. Komuniści wiedzieli, że bezmyślnymi ludźmi steruje się bezproblemowo, więc przez całe pasmo dyktatorskich rządów systematycznie i drastycznie obniżali poziom szkolnictwa wszystkich szczebli. W ten sposób uzyskali zamierzony owoc w postaci ograniczoności poznawczej i aspiracyjnej inteligencji. Jednocześnie położyli wielki nacisk na tworzenie własnej pseudointeligencji, produkowanej masowo na przyspieszonych kursach, a także pseudo- i quasi-uczelniach, służących, jako protezownie wykształcenia. Z niezwykłą pasją rozpowszechniali nową formę statystycznego przeszeregowania półanalfabetów partyjnych i wojskowych do szeregów inteligenckich za pośrednictwem trybu eksternistycznego”.

`Centrum`, `ideologia`, `sprawiedliwość społeczna`, `wielokulturowość`, `młodość`, `demokracja` - to pojęcia, która kierują dziś naszym życiem, ale których sens jest mętny bądź wypaczony. Są komunałami, które przyjmuje się bezmyślnie i bezdyskusyjnie, jako wzorce zachowania i myślenia. - I o tym właśnie jest ta książka. Traktuje o komunałach rządzących naszym myśleniem oraz frazesach służących forsowaniu ideologicznych doktryn, które rozszerzyły i wzmocniły władzę państwa nad naszym życiem. Nie znaczy to w żadnym razie, że każda ekspansja rządu równa się tyranii, jednak, praktycznie rzecz biorąc, rozwój tyranii równa się etatyzmowi. Te zagadnienia oraz przekonania leżą u podłoża kolejnych rozdziałów. To nimi kierowałem się przy wyborze komunałów (ze Wstępu autora).

Czarna legenda Świętej Inkwizycji to jedno z największych pośród wielkich kłamstw, które ukształtowały myślowe nawyki człowieka współczesnego. Kłamstwo tak skuteczne, że w końcu ulegli mu nawet obrońcy Kościoła, przyrównując do inkwizytorów swych komunistycznych prześladowców. Pracę Romana Konika uważam za godny szacunku i polecenia wszystkim akt intelektualnej odwagi...

Pandemia to tylko pretekst do przeprowadzenia wielkiego resetu, dzięki któremu stanie się możliwa budowa nowego światowego komunizmu, zgodnie z globalistyczną ideologią zrównoważenia i inkluzywności.

Wieża w Bazylei jest pierwszym śledztwem historycznym dotyczącym najbardziej tajemniczej światowej instytucji finansowej - Banku Rozrachunków Międzynarodowych.

Od chwili swojego powstania Bank Rozrachunków Międzynarodowych znajdował się w samym sercu globalnych wydarzeń, ale jego obecność często pozostawała niezauważona. Obecnie sytuuje się w centrum działań zmierzających do stworzenia nowej światowej architektury finansowej i regulacyjnej, kolejny raz udowadniając, że jest zdolny do kształtowania przepisów finansowych naszego świata. Jednak pomimo kluczowej roli, jaką odegrał w dziejach finansowych i politycznych ostatniego stulecia oraz podczas obecnego kryzysu gospodarczego, Bank Rozrachunków Międzynarodowych pozostał instytucją szerzej nieznaną - aż do dzisiaj.

Książka przedstawia mocne argumenty wymierzone w osoby kierujące bankami centralnymi. Ludzie ci nie są bowiem, jak twierdzi autor, bezstronnymi herosami dobrego zarządzania. Są raczej tym, czego demokracja powinna najbardziej się obawiać: tyranami, sprawującymi kontrolę dzięki wykorzystaniu przepisów finansowych, bez konieczności uciekania się do pomocy wojska lub podporządkowania sobie parlamentów. To bardzo nieładny obraz, a pan LeBor dobrze go namalował.