Zebrane ułomki. Moje wspomnienia - ks. prałat Jan Stanisławski

Boży wariat i charyzmatyczny wizjoner. Organizator spotkań nad Lednicą. Nieuleczalnie chory na „chorobę papieską”. W szczerej rozmowie nie przebiera w słowach, mówi wprost o:

• młodzieży, której kazał „zjeżdżać”
• swoim ojcostwie „niechcianych dzieci”
• przełożonych, którzy pomagali i przeszkadzali
• cudach Jana Pawła II, których doświadczył
• swoim cierpieniu i samotności
• konieczności odnalezienia nowego sposobu przekazywania wiary
• wielkich planach na przyszłość

Zwracając się do tych, którzy nas wyprzedzili w drodze do nieba, prosząc ich o pomoc, ufamy, że nie tylko mogą i chcą dopomóc, ale że i Bóg zechce ukazać siłę ich modlitwy wstawienniczej, sprawiając za ich przyczyną cuda i łaski. Do świętych zwracamy się od zawsze, aby otrzy­mać od nich wsparcie, które nie jest zwykłym zrozumieniem bieżących potrzeb, gdyż w odpowiedzi na prośby święty wkracza w życie modlącego.

Niezwykle pasjonująca opowieść o przeżyciach autorki i jej najbliższych przedstawionych na tle panoramy wydarzeń, jakie miały miejsce w państwie polskim w ciągu XX wieku.

Jesteśmy świadkami przeżyć małej dziewczynki podczas podróży wielodzietnej rodziny pociągiem w 1919 roku do odradzającej się Polski. Otrzymujemy także dokładny opis systemu szkolnictwa w okresie międzywojennym i ówcześnie istniejących korporacji akademickich. Wiele miejsca Maria Aleksandra Smoczkiewiczowa poświęciła prezentacji doświadczeń, jakich doznała jej rodzina w trakcie II wojny światowej. Wprawnym okiem charakteryzowała także powojenne przemiany zachodzące w PRL.

Podstawę wydania Moich wspomnień Marii Aleksandry Smoczkiewiczowej stanowią przede wszystkim niepublikowane maszynopisy wspomnień, które powstały w latach 1991 i 1999–2001, a obecnie są przechowywane w Bibliotece Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

Do publikacji zostały dołączone również relacje o latach nauki w Państwowym Liceum i Gimnazjum Żeńskim im. Generałowej Zamoyskiej i Poznańskim Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu, które ukazały się wcześniej na łamach „Kroniki Miasta Poznania”.