Biznes i ekonomia

Autor, przenikliwy analityk i praktyk, podaje nam na tacy samo sedno podstępu wymierzonego w nasz majątek i trafnie przewiduje następstwa związanej z tym dziejowej przemiany.

Pandemia to tylko pretekst do przeprowadzenia wielkiego resetu, dzięki któremu stanie się możliwa budowa nowego światowego komunizmu, zgodnie z globalistyczną ideologią zrównoważenia i inkluzywności.

Wieża w Bazylei jest pierwszym śledztwem historycznym dotyczącym najbardziej tajemniczej światowej instytucji finansowej - Banku Rozrachunków Międzynarodowych.

Od chwili swojego powstania Bank Rozrachunków Międzynarodowych znajdował się w samym sercu globalnych wydarzeń, ale jego obecność często pozostawała niezauważona. Obecnie sytuuje się w centrum działań zmierzających do stworzenia nowej światowej architektury finansowej i regulacyjnej, kolejny raz udowadniając, że jest zdolny do kształtowania przepisów finansowych naszego świata. Jednak pomimo kluczowej roli, jaką odegrał w dziejach finansowych i politycznych ostatniego stulecia oraz podczas obecnego kryzysu gospodarczego, Bank Rozrachunków Międzynarodowych pozostał instytucją szerzej nieznaną - aż do dzisiaj.

Książka przedstawia mocne argumenty wymierzone w osoby kierujące bankami centralnymi. Ludzie ci nie są bowiem, jak twierdzi autor, bezstronnymi herosami dobrego zarządzania. Są raczej tym, czego demokracja powinna najbardziej się obawiać: tyranami, sprawującymi kontrolę dzięki wykorzystaniu przepisów finansowych, bez konieczności uciekania się do pomocy wojska lub podporządkowania sobie parlamentów. To bardzo nieładny obraz, a pan LeBor dobrze go namalował.

Fałszywy świt poświęcony jest przede wszystkim krytyce ideologii wolnego rynku, którą Gray uważa, obok socjalizmu i komunizmu, za dziedzictwo oświecenia i jego wiary w istnienie jakichś żelaznych praw, kierujących rzeczywistością społeczną.

Od połowy lat 70. gospodarki najpierw zachodnie, a potem światowe przeżywały okres euforii finansowej. Techniki i produkty, te najbardziej klasyczne, jak dług czy kredyt, i te bardziej tajemnicze, jak derywaty, były postrzegane jako lekarstwo na wszelkie bolączki – zarówno gospodarcze, jak i polityczne. Po 2007 roku euforia finansowa opadła, odsłaniając tym samym poważne – choć nie śmiertelne – schorzenia współczesnego kapitalizmu. Tematem tej książki jest analiza spuścizny systemowej oraz diagnoza kierunków działań koniecznych do odnalezienia ładu gospodarczego.

W 1938 roku wpływowy tygodnik „Time” będący wyrazicielem poglądów socjalistycznego i liberalnego amerykańskiego establishmentu wybrał Adolfa Hitlera „człowiekiem roku”. Prezydent Delano Roosevelt i administracja Stanów Zjednoczonych byli doskonale poinformowani o planach Berlina i Moskwy. Zdaniem Pierre de Villemaresta Wall Street i pewne środowiska City zamierzały „utrzymać” tak III Rzeszę, jak i ZSRR poprzez swoje inwestycje finansowe, materiałowe i kadrowe w nadziei, że Nowy Porządek Światowy wyłoni się nieuchronnie ze zlania się socjalizmu sowieckiego, socjalizmu hitlerowskiego, korporacjonizmu Mussoliniego i amerykańskiego socjalizmu New Dealu.

Autor prezentuje ponad sto najważniejszych rodzin mających w ciągu ostatnich pięciu wieków wpływ na globalne finanse, a przez to również na globalną politykę. Opisując ich losy Paczkałow wypełnia poważną lukę w dotychczasowej literaturze historycznej.

Czy ekonomiści z Banku Światowego i Międzynarodowego Funduszu Walutowego kierują się błędnym wyobrażeniem o przyczynach wzrostu gospodarczego? A wdrażane programy pomocowe dla ubogich państw należy wpisać w nurt fantastyki?
Pożegnanie z jałmużną, doskonałe i trzeźwiące wyzwanie rzucone przekonaniu, że ubogie społeczeństwa mogą osiągnąć wzrost gospodarczy dzięki interwencji zewnętrznej, może zmienić sposób myślenia o gospodarczej historii świata.

Franklin D. Roosevelt często określany jest jako jeden z największych prezydentów w historii Stanów Zjednoczonych. Pamiętany zwłaszcza jako wybitny przywódca amerykański w czasie Wielkiej Depresji i okresie II wojny światowej. Antony Sutton rzuca wyzwanie temu stereotypowi, przedstawiając swoją, dla niektórych być może kontrowersyjną, ale niewątpliwie dobrze przygotowaną, analizę. Analizując liczne materiały źródłowe, dochodzi do wniosku, że Roosevelt był człowiekiem realizującym interesy nie tyle własnego państwa, ile raczej ukrytych elit, jak również swoje prywatne. Obraz tego prezydenta i jego kompanów z Wall Street, jaki wyłania się z książki, to wizja bandy „korporacyjnych socjalistów”, których łączyła wiara w społeczną utopię. Przy czym była to wiara nieszczera, gdyż ekipa ta wykorzystywała ją do działań, które w ostatecznym rachunku korzyści przynieść miały głównie wielkim monopolom. Sutton ukazuje genezę socjalizmu korporacyjnego - tworzenia monopoli za pomocą wpływów politycznych - jako „przymus umożliwiający kilku jednostkom - tym, którzy utrzymują i czerpią zyski z monopolu - żyć w społeczeństwie na koszt pozostałych”. Śledzi historyczne powiązania rodzin Delano i Rooseveltów z Wall Street, a także te, które Franklin Delano rozwijał dzięki osobistemu zaangażowaniu w swojej wczesnej karierze spekulanta finansowego i dealera obligacji. Nowy Ład prawie zniszczył wolną przedsiębiorczość w Ameryce, nie wpłynął jednak ujemnie na interesy starych przyjaciół FDR, osadzonych w wybranych korporacjach, instytucjach finansowych i federalnych agencjach regulacyjnych. Ta elitarna grupa, wraz ze swoimi sojusznikami, skorzystała z dekretów i programów wygenerowanych przez ich starego dobrego znajomego urzędującego w Białym Domu, podczas gdy tysiące małych przedsiębiorstw ucierpiało, a miliony były bezrobotne. Roosevelt - człowiek Wall Street to znacznie więcej niż fascynujące studium historyczne i polityczne. W przygniatającej swoim ciężarem pracy Suttona można doszukać się wielu współczesnych analogii. Wystarczy przez ten pryzmat przyjrzeć się ostatnim kryzysom bankowym i umocnieniu prywatnych instytucji finansowych za pomocą środków publicznych. Klasyczne już dzisiaj studium korupcji amerykańskich elit Suttona opublikowane zostało po raz pierwszy w 1975 r.

Autor jako pierwszy podejmuje próbę łącznego zinterpretowania rewolucji antykulturowej i projektu Wielkiego Resetu. Oba te zjawiska łączy wspólny zamysł budowy nowej cywilizacji, która w odróżnieniu od poprzednich, wyłonionych samoistnie skutkiem praw historii, byłaby pierwszą makroformacją od początku do końca zaprojektowaną.