Neriton

Autorka zaprasza na niezwykłą podróż w czasie do Warszawy doby stanisławowskiej, jednego z najpiękniejszych miast Europy schyłku XVIII wieku, gdzie w cieniu splendoru i bogactwa o przetrwanie walczyli żebracy i włóczędzy. Będziemy przyglądać się ich codziennemu życiu w stołecznym mieście oraz śledzić walkę władz państwowych, miejskich i Kościoła o poprawę losu ludzi najuboższych.

Książka stanowi próbę ukazania kultu świętych w tradycji prawosławnej przez pryzmat funkcjonowania w niej ikon i relikwii. Skonstruowana jest wokół kategorii cielesności i różnych sposobów jej rozumienia: ascezy świętych, odrzucenia przez nich zmysłowości i czci dla ciał zmarłych. Autorka opisuje ikonografię świętych jako rozpiętą pomiędzy wydarzeniami z ich narodzin i śmierci, a także odnoszącą się do pośmiertnych dziejów relikwii świętych, ukazując w ten sposób problemy związane z relacjami pomiędzy kultem ikon a relikwii. 

Na publikację składa się 31 artykułów naukowych, napisanych przez historyków z Polski, Francji, Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych Ameryki, Niemiec, Rosji, Ukrainy, Rumunii, Węgier, Litwy, Włoch i Czech. Ujmują one panoramicznie kontekst strategiczny genezy, przebiegu i skutków kampanii polskiej 1939 r. Zawarte w nich ustalenia stanowią przełom w badaniach nad jednym z najważniejszych wydarzeń w dziejach Polski oraz historii powszechnej XX wieku.

Na publikację składa się 56 artykułów naukowych, napisanych przez badaczy z Polski, Rosji, Niemiec, Stanów Zjednoczonych Ameryki, Francji, Ukrainy, Węgier i Wielkiej Brytanii. Ujmują one panoramicznie kontekst polityczno-społeczny oraz aksjologiczno-kulturowy kampanii polskiej 1939 r. Zawarte w nich ustalenia stanowią przełom w badaniach nad jednym z najważniejszych wydarzeń w dziejach Polski oraz historii powszechnej XX wieku. 
W tomie pierwszym zostały zamieszczone artykuły dotyczące strategii dyplomatycznej i wojskowej.

Książka poświęcona jest dziejom politycznym ludności łemkowskiej. Przedstawia historię społeczności łemkowskiej na Łemkowszczyźnie na tle procesu wyodrębniania jedności grupowej, jak również poszukiwania tożsamości w sytuacji ukraińsko-polskiej rywalizacji o włączenie miejscowej ludności do własnej wspólnoty narodowej lub obywatelskiej.

Autor, młody badacz, w dorobku tego wybitnego historyka i filozofa szuka powiązań z myślą rosyjską, m.in. Lwa Tołstoja, Włodzimierza Sołowjowa i Sergiusza Bułgakowa, a także wpływu na nią. Wśród poruszonych wątków znajdują się stosunek do narodu i patriotyzmu, społeczeństwo, miejsce jednostki w świecie i historii oraz rosyjski komunizm, a nawet seksualność człowieka. Nie brakuje tu elementów biografii Zdziechowskiego, przybliżono też kontekst polityczny dialogu polsko-rosyjskiego.

Lata 1956-1970 to jeden z najistotniejszych okresów dla kształtowania się pejzażu architektonicznego Polski ludowej. Decydującą rolę w powstawaniu masowego budownictwa mieszkaniowego odgrywała wola władz, książka niniejsza ukazuje zaś znajdujące się w tle dążenia części środowiska architektonicznego do technicznego i estetycznego unowocześnienia pracy projektowej. Szczególną uwagę poświęcono ideom normalizacji, znajdującym wyraz we wprowadzaniu zasad koordynacji modularnej, także opartym na prakseologii próbom formułowania teorii sprawnego wytwarzania architektury oraz fascynacji projektantów budownictwem wysokim, jako podpatrzoną w czasie odwilżowych wycieczek formułą nowoczesnego mieszkalnictwa.

Monografia obejmuje lata 1921–1926, czyli pierwszy pokojowy okres funkcjonowania Wojska Polskiego. Jest to trzecia część zaplanowanej serii omawiającej całość dziejów Wojska Polskiego w okresie międzywojennym. Napisana w oparciu o badania archiwalne i inne źródłowe oraz najnowszą literaturę przyczynkarską. Praca weryfikuje wiele wcześniejszych ustaleń historiografii i stanowi najpełniejszą prezentację opisywanego okresy dziejów polskiej armii.

Książka jest poprawionym i uzupełnionym wznowieniem biografii jednej z najbarwniejszych postaci w historii Polski XIX w. Wróblewski był konspiratorem, uczestnikiem, a później jednym z przywódców powstania styczniowego, aktywnym działaczem emigracyjnym, generałem Komuny Paryskiej, związany z I Międzynarodówką i pod koniec wieku z PPS. Życie Wróblewskiego zostało przedstawione w pasjonujący sposób, aż do ostatnich dni, które pozbawiony wszelkiego majątku i schorowany generał spędził u doktora Gierszyńskiego w Ouarville.

Polska piechota zaciężna w omawianym okresie walczyła w dziewięciu wojnach oraz brała udział w licznych walkach z Tatarami. Mimo że była formacją pomocniczą, wraz z artylerią odgrywała istotną rolę na polu bitwy. Piechota miała charakter strzelecki, walczyła głównie długą ręczną bronią palną (rusznice, od końca lat 30. również arkebuzy). Żołnierze piechoty rekrutowali się przede wszystkim spośród mieszczan, pewien odsetek stanowili chłopi; najmniej było szlachty, pełniącej głównie funkcje dowódcze (rotmistrzowie).