Problemy II Soboru Watykańskiego - ks. Michał Poradowski

Sobór Trydencki, jak żaden inny budzi sprzeczne emocje, często wywołane nieznajomością jego przebiegu i postanowień. O’Malley skrupulatnie oddziela mity od prawdy historycznej i przenikliwie analizuje zarówno błędy, jak i osiągnięcia Soboru. Książka jest klarowną, zwięzłą i napisaną z pasją relacją o jednym z kluczowych wydarzeń w dziejach Kościoła katolickiego. Ukazuje wpływ postanowień Soboru na życie Kościoła i na dzieje europejskiej nowożytności. Niezwykłość tej książki polega na wyjątkowym połączeniu solidnego opracowania historycznego z przystępną analizą doktryny katolickiej i ówczesnych kontrowersji teologicznych.

Kim był Marcin Luter? Reformatorem, który z miłości do prawdy wystąpił przeciw nadużyciom papiestwa? Czy rebeliantem, prekursorem późniejszych rewolucjonistów?

W ostatnich latach obraz Lutra uległ całkowitej przemianie. Za sprawą licznych wypowiedzi kardynałów Waltera Kaspera, Kurta Kocha czy Karla Lehmanna stał się z wolna nauczycielem wiary i wzorem do naśladowania dla katolików.

Co jest przyczyną tak całkowitej zmiany stanowiska Kościoła? Powody mogą być dwa. Albo odkrycie nieznanych pism reformatora, rzucających nowe światło na jego postawę, albo nowa interpretacja jego nauk.

Żadne nowe pisma Lutra się nie pojawiły...

Autor scharakteryzował dzieje cywilizacji europejskiej, opartej na kulturze greckiej i rzymskiej oraz doktrynie chrześcijańskiej. Ukazał miejsce człowieka w cywilizacji europejskiej i zagrożenia, jakie niesie ze sobą odchodzenie od korzeni chrześcijaństwa oraz jego judaizacja.

Książka ukazuje rolę masonerii i innych organizacji w budowaniu nowego, liberalnego i ateistycznego porządku na świecie, pod dyktando sił srogich Kościołowi i w sprzeczności z odwiecznymi, sprawdzonymi zasadami moralnymi i etycznymi.

Autor ukazał stopniowy proces likwidacji państw narodowych oraz budowę jednego rządu światowego. Szczególnie cenna publikacja w obecnej sytuacji, gdy ważą się dalsze losy świata i cywilizacji.

Talmud czy Biblia?, to praca traktująca o korzeniach Chrześcijaństwa. Ks. prof. Michał Poradowski, głównie w oparciu o Pismo Święte Nowego Testamentu ukazuje, że początki Chrześcijaństwa tkwią w mozaizmie i w Biblii. Czytelnik może również znaleźć odpowiedź na pytanie, czy chrześcijanie i żydzi wierzą w tego samego Boga, oraz na czym polega judaizacja Chrześcijaństwa? Poruszając wymienione tematy Autor uważa, że rozważania na ten temat przyczynią się do ich wyjaśnienia oraz usunięcia istniejących nieporozumień.

Jest to napisana z pasją i zarazem głęboką erudycją historia Polski, której losy tak silnie splotły sie z chrześcijaństwem. Na niespełna czterystu stronnicach autor udowadnia, że polskość stanowiła na przestrzeni dziejów na tyle atrakcyjną propozycję polityczną i kulturową, że pozwoliła jej przetrwać nawet czas państwowego niebytu. Siła Polski wywodzi się z wiary, z jej zakotwiczenia przy barce Piotrowej, i jest obowiązkiem naszego pokolenia, by nie dopuścić do skarlenia i spodlenia tego związku – pisze autor, a bp Józef Zawitkowski we wstępie wyraża nadzieję, że po tę książkę sięgnie zwłaszcza młodzież, która na zawsze już zapamięta, że Polska to nie kraj żałobników, nad którym litować się trzeba.

Można zaryzykować opinię, że mamy tu do czynienia z najpełniejszym jak dotąd przedstawieniem wszystkich zasadniczych za i przeciw, które były formułowane, zgłaszane i dyskutowane w różnych środowiskach przez ostatnie 50 lat na temat II Soboru Watykańskiego. Czytelnik może obiektywnie poznać różne opinie i samodzielnie prześledzić przebieg argumentacji, zaprawiając swój umysł w regułach bezstronnej debaty. Francuski uczony ks. Jean-Michel Gleize przeprowadził swój wywód zgodnie ze scholastyczną sztuką tzw. kwestii dyskutowanych: najpierw jasno stawia problem, przytacza racje na rzecz obu stron sporu, następnie dokonuje rozstrzygnięcia i odpiera zarzuty ze strony stanowiska błędnego. Praca francuskiego uczonego zbudowana jest dokładnie według takiego samego schematu w jaki św. Tomasz z Akwinu opracował swoją słynną Sumę teologiczną. Dzięki tej książce możemy stać się uczestnikami porywającej debaty w której liczy się tylko moc argumentów, nie zaś zmienne autorytety i ludzkie emocje.

Ta książka jest spotkaniem z prawdziwym Apostołem. Chrystus powołał go w latach siedemdziesiątych z polskiego miasta, które znalazło się po zawierusze historii na terenie sowieckiego imperium. Po przygotowaniu do pracy apostolskiej na terenie dzisiejszej Łotwy i Litwy został posłany jako kapłan do Azji Środkowej, gdzie posługiwał jako kapłan 10 lat, a jako biskup i arcybiskup (arcybiskup ad personam za zasługi dla Kościoła) ponad 20 lat.

Kardynała Hozjusza przemilczeć, Zygmunta III oczernić, a księdza Piotra Skargę sprowadzić do roli sejmowego mówcy — oto sposób na pozbawienie Polaków dumy z kontrreformacji, czyli zwycięstwa prawdziwej wiary nad herezjami. A przecież było to zwycięstwo większe niż wszystkie triumfy militarne dawnej Polski. Bo gdyby nie tacy ludzie jak Hozjusz, moglibyśmy już nie być katolikami. Bylibyśmy pewnie jednym z protestanckich narodów Europy, takimi Szwedami czy Holendrami Wschodu. I nie mielibyśmy najważniejszego: prawdziwej wiary i moralności. Zamknęlibyśmy więc sobie bramy do Nieba, a otworzyli „drogę ekspresową" do piekła. Po co więc wówczas miałaby istnieć Polska?

Ks. prof. Michał Poradowski ukazał genezę teologii wyzwolenia, która ma swoje źródła w ideologii marksistowskiej oraz przedstawił negatywne skutki, jakie przyniosła w pracy duszpasterskiej.

Książka Ks. prof. Michała Poradowskiego zawiera dwie prace. Socjologia protestantyzmu zwraca uwagę na postępujący proces protestantyzacji myśli katolickiej, dzięki której został ułatwiony wpływ marksizmu na współczesną teologię, co sprawiło że antychrześcijańska rewolucja bolszewicka uzyskała poparcie ze stron części duchowieństwa, zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata. Natomiast druga praca – „Wpływ marksizmu na współczesną teologię” – ukazuje proces stopniowej marksizacji teologii, jej wpływ na rozwój teologii wyzwolenia oraz na polską religijność posoborową.

Słynny, świetnie opracowany trzytomowy słownik apologetyczny, uzupełniony przez polskich teologów o wiele wartościowych haseł.

Coraz więcej ludzi zadaje sobie pytanie: dokąd zmierza Kościół za czasów papieża Franciszka? Skąd biorą się kolejne skandale, skąd przychodzą kolejne rewolucyjne zmiany? Gdzie jest granica tych zmian? Red. Krystian Kratiuk w jasny i klarowny sposób opisuje to, co się obecnie dzieje w Watykanie. Odpowiada na pytania, których wielu katolickich publicystów boi się wprost nawet zadać.

Autor dokumentuje, jak abp Annibale Bugnini - zanim został usunięty ze stanowiska przez papieża Pawła VI, jako podejrzany o członkostwo w masonerii - zdołał „zreformować” katolicką Mszę świętą, czyniąc z niej nieustannie ewoluujący obrzęd, który katolicy muszą znosić od 1969 r. Cytując kardynałów i biskupów, a także liberalnych „ekspertów” i protestanckich obserwatorów podczas II Soboru Watykańskiego, autor analizuje dwuznaczności wbudowane przez rewolucjonistów w dokumenty soborowe, które stały się prawdziwymi bombami z opóźnionym zapłonem.

W książce podjęta została próba rekonstrukcji procesu powstawania „Deklaracji o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate II soboru watykańskiego”, a w szczególności jej punktu czwartego, dotyczącego stosunku Kościoła do Żydów i judaizmu. Autor na podstawie źródeł i opracowań starał się odtworzyć wszystkie etapy redagowania dokumentu, od pojawienia się inicjatywy i decyzji papieża Jana XXIII, by sobór zajął się „kwestią żydowską”, przez kolejne etapy redakcji tekstu, aż po jego finalną wersję, zatwierdzoną przez Ojców soborowych i promulgowaną przez papieża Pawła VI.

Jedna z najlepszych książek Malachiego Martina.

Do Rzymu, w okresie zmagania się w Kościele mentalności, zachowań i postaw przed i posoborowych, przybywa młody kapłan z USA. Służąc w Kurii Rzymskiej poznaje splot interesów, sił, intryg wewnątrz Watykanu, wyniki tych zmagań oraz efekty, jaki osiągną te czy inne, jawne a także tajne czynniki działające wewnątrz Watykanu, zadecydują o obecnej i przyszłej kondycji Kościoła Katolickiego.

TO NIE JEST TURYSTYCZNA PRZECHADZKA PO WATYKAŃSKICH ARCHIWACH i odkurzanie starych manuskryptów. To niezwykle barwna (dosłownie!) opowieść o pełnej tąpnięć, trzęsień ziemi i potężnych zawirowań historii Kościoła. „Bramy piekielne go nie przemogą” – obiecał Jezus. Co to znaczy? Strategią Kościoła jest ekspansja, nie ewakuacja. Dziennikarskie śledztwo trwa, a Grzegorz Górny i Janusz Rosikoń doskonale zdają sobie sprawę z tego, że „aby poddać minione dzieje sprawiedliwej ocenie, należy najpierw poznać rzetelnie fakty”.

Główna teza badawcza niniejszej publikacji dotyczy aspektów bezpośrednich i pośrednich źródeł inspiracji dla kościelnego prawa konstytucyjnego i publicznego.

Jednym z celów promulgowania Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. było przeniesienie soborowej eklezjologii na język prawny. Wynika z tego, że Sobór Watykański II był bezpośrednim źródłem inspiracji dla prawa kanonicznego, w tym także dla kościelnego prawa konstytucyjnego i publicznego.

W książce usystematyzowano zagadnienia, które Podejmował Prymas na Soborze, zestawiono ich z nauczaniem zawartym w konstytucjach, dekretach i deklaracjach Soboru oraz dokumentami posoborowymi.

Spośród 32 tomów akt soborowych wybrane zostały dokumenty bezpośrednio odnoszące się do działalności S. kard. Wyszyńskiego. Są wśród nich nie tylko akty nominacji do różnych gremiów Soboru, ale przede wszystkim 2 wota (warszawskie i gnieźnieńskie), 9 spisanych wystąpień na posiedzeniach Komisji Centralnej, 11 spisanych wypowiedzi w Auli soborowej i 2 pisemne uwagi. Oprócz tych dokumentów nieocenionym źródłem archiwalnym są osobiste notatki Prymasa, stanowiące rodzaj pamiętnika i kalendarium wydarzeń soborowych.

Potrzebujemy radykalnej odnowy, powrotu do korzeni, dbałości o to, co święte.

Dlaczego Kościół katolicki jest pogrążony w tak głębokim kryzysie? Co będzie z naszą wiarą po czasach „zamkniętych kościołów”? Czy uda nam się ocalić to, co w Kościele najświętsze?

Wyjątkowa rozmowa przeprowadzona przez Pawła Lisickiego z biskupem Athanasiusem Schneiderem, niemieckim kapłanem, od lat posługującym w Kazachstanie, pokazuje oblicze Kościoła, o którym często zapominamy. Rozmówcy stawiają odważne pytania i formułują trafne diagnozy chorób, które zainfekowały Kościół od środka. Wspólnie zastanawiają się między innymi nad tym z jakiego powodu biskupi nie reagują stanowczo na ruch LGBT+? czy istnieje jeszcze w ogóle chrześcijańska Europa? Dlaczego abdykacja Benedykta XVI może być dla Kościoła tragiczna w skutkach? I czy iskra odnowy rzeczywiście wyjdzie z Polski? Głos bp. Schneidera to powrót do odwagi głoszenia i wskazywania na to, czym dla katolika jest powrót do źródeł.

Wydaje się, że w dzisiejszym świecie tolerancja kulturowa jest wszechobecna. Nasze dzieci bombardowane są nią w szkole, poddawane jej wpływom zgodnie z prawami stanowionymi przez rząd, indoktrynowane przez sztukę i media, a niejednokrotnie nasycane nią nawet w Kościele. Pod jej wpływem młode pokolenie zaczyna wierzyć, że nie istnieje uniwersalna prawda moralna, a każdy człowiek może sam decydować o tym, co jest dla niego dobre i co właściwe.

Może się wydawać, że sytuacja jest tragiczna, gdyż negatywny wpływ, jaki kultura masowa wywiera na młode pokolenie jest ogromny. Nie martwmy się jednak – jest jeszcze nadzieja.

Koń Trojański w Mieście Boga to jedna z najgłośniejszych książek Dietricha von Hildebranda. Wybitny filozof, opierając się na właściwie interpretowanych tekstach Soboru Watykańskiego II, wskazuje nadużycia, jakich dopuszczają się modernistyczni teologowie. Książka napisana dwa lata po zakończeniu Vaticanum II, podczas którego autor był jednym z ekspertów, jest kluczem do zrozumienia posoborowego kryzysu w Kościele oraz jego postępującej sekularyzacji. Dietrich von Hildebrand odnowie fałszywej przeciwstawia odnowę prawdziwą, prowadzącą Kościół ku Jego „nowej wiośnie”.

Arcybiskup Karol Wojtyła należał do tych, których wkład w Sobór był wyjątkowy, bogaty w sensie ilościowym oraz szczególnie bogaty i różnorodny na poziomie doktrynalnym. Ojcowie soborowi mogli poznać teologiczną syntezę ujawniającą się w jego wypowiedziach. Sami biskupi polscy, zwłaszcza w drugiej części prac soborowych, uznali go za swego oficjalnego reprezentanta, o ile nie lidera, powierzając mu prawo do zabierania głosu w imieniu ich wszystkich. Nie ma wielu ojców soborowych, którzy by zabierali głos na Zgromadzeniu Ogólnym z równą częstotliwością, co ów krakowski biskup. Yves Congar pisał o nim: Wojtyła zrobił znakomite wrażenie. Ma dominującą osobowość. W jego osobie jest jakieś ożywienie, magnetyczna siła, profetyczna moc, pełna pokoju i nie do odparcia. W dziennikach soborowych innego jego uczestnika, o. Henri de Lubaca, znalazłem następującą notatkę z 1965 roku: Miejmy nadzieję, że Opatrzność na długie lata zachowa nam Pawła VI, lecz jeśli pewnego dnia potrzebować będziemy papieża, mój kandydat jest jeden: Wojtyła! Niestety, to niemożliwe. On jest bez szans. Jak się okazało, Duch Święty nie podzielał tej obawy. Karol Wojtyła wniósł do Kościoła coś bardzo wielkiego. "Wierzyłem - napisał już jako papież - Duchowi, który do Kościoła i świata naszych czasów przemówił głosem Vaticanum II".

Współczesne doktryny społeczne i religijne ufundowano na podstępie. Można w nieskończoność czekać na nowy wspaniały świat, ale im kto częściej chodzi po rozum do głowy, tym skłonniejszy jest nie dowierzać propagandzie nowoczesności. Ile wieków możemy jeszcze łudzić się, że żyjemy u progu wiosny, jeśli stawia się nam przed oczami co najwyżej kolejną, rozwścieczoną na przeszłość rewolucję z podpalonym wiankiem na głowie?

W cieniu krzyża Józefa Mackiewicza to znakomita książka, którą autor napisał w przeświadczeniu, że nikt poza nim z polskich autorów nie zechce przerwać milczenia o sprawach, które powinny być wszystkim znane. Analiza polityki Watykanu za czasów pontyfikatu papieża Jana XXIII. 

Nikt nie może już zaprzeczać, że Kościół katolicki znajduje się w stanie głębokiego kryzysu. Kryzys ten, objawiający się zarówno na płaszczyźnie doktrynalnej, jak i społecznej oraz politycznej, jest skutkiem rewolucji, której najbardziej widocznym efektem był Sobór Watykański II i odrzucenie przez hierarchię tych tradycji, które dały Kościołowi siłę. Sobór był prawdziwym początkiem procesu dechrystianizacji Kościoła, a więc zastępowania nauki Chrystusa nauką inspirowaną nurtami myśli świeckiej. W rezultacie Kościół utracił swój duchowy wymiar i stał się zwykłą instytucją tego świata, targaną przez typowe dla tego świata problemy.