Zwróćmy się ku Panu! - Klaus Gamber

ostatnie egzemplarze- zapytaj o dostępność!

„Oddanie do rąk czytelników pierwszej książki x. Klausa Gambera w polskim wydaniu jest wydarzeniem niezwykłej wagi nie tylko dla teologów i duchowieństwa, lecz dla wszystkich czytelników zainteresowanych wiarą i życiem Kościoła. W 1992 r. ukazała się w języku francuskim z przedmową Prefekta Kongregacji Doktryny Wiary, x. kardynała Josefa Ratzingera, który nazwał księdza Gambera »profesjonalistą w liturgistyce« i »prawdziwym świadkiem« liturgii, zaznaczając także, że wyniki jego badań zgadzają się z dorobkiem najbardziej zasłużonych uczonych.”

– z Przedmowy x. Dariusza Olewińskiego

„Gamber z czujnością autentycznego jasnowidza i z nieustraszonością prawdziwego świadka przeciwstawiał się fałszowaniu liturgii, i uczył nas niestrudzenie żywej pełni prawdziwej liturgii.”

– kard. Joseph Ratzinger

„Klaus Gamber jasno pokazał, że liturgia nigdy nie może rodzić się w pośpiechu, ale, że musi zawsze odnosić się do wielkiej tradycji liturgicznej Kościoła jako całości.”

– kard. Joachim Meissner

„Publikacje pozwoliły specjalistom lepiej korzystać ze skarbca historii liturgii. Wielką zasługą księdza Gambera było wprowadzenie do nauk liturgicznych poszerzonej perspektywy historycznej.”

– biskup Karol Braun

„Sądzę, że z całokształtem badań ks. Gambera zgodzą się wszyscy poważni liturgiści (...) Kapłan nie jest jakimś czarodziejem albo kuglarzem, który pokazuje swoje sztuczki przed tłumem pobożnych owieczek; jest on tym, który przewodzi wspólnej czynności, który wciąga nas w uczestnictwo w tym, co zostało w niepowtarzalny sposób dokonane przez Tego, którego on tylko reprezentuje i przed którym osobowość kapłana musi zupełnie zejść na dalszy plan.”

– Ludwik Bouyer, oratorianin

Klaus Gamber (1919–1989) – ksiądz, doktor filozofii i teologii. Współtwórca i wieloletni dyrektor Instytutu Liturgicznego w Ratyzbonie. Jeden z najwybitniejszych współczesnych historyków i znawców liturgii. Uznany specjalista tak starej liturgii rzymskiej, jak i rytów wschodnich, których był wielkim admiratorem. W uznaniu za swoją pracę naukową został mianowany członkiem honorowym papieskiej Akademii Liturgii a następnie kapelanem i szambelanem Jego Świątobliwości.