Rebis Dom Wydawniczy Sp.z o.o.

W okresie PRL była propagandowym symbolem „przyjaźni i braterstwa broni ze Związkiem Radzieckim”. W III Rzeczypospolitej stała się tym, za co większość Polaków uważała ją od początku: jednostką sowieckich janczarów, którzy osadzili w Polsce namiestników Stalina. Armia Berlinga była zbieraniną jakich mało: tworzyli ją komunistyczni renegaci, którzy opanowali jej aparat polityczny, sowieccy oficerowie, którzy mieli dopilnować, żeby nie wymknęła się ona z ręki Stalina, ale i przedwojenni polscy wojskowi, którym marzyła się kariera legionistów Piłsudskiego. Najliczniejszą grupę stanowiły jednak żołnierskie masy –zarówno ci, którzy „nie zdążyli do Andersa” i chcieli uciec z „nieludzkiej ziemi”,  jak i wcieleni z poboru na ziemiach Rzeczypospolitej, w tym nawet oficerowie AK.

Tadeusz Kisielewski szczegółowo kreśli tło powstania armii Berlinga, ukazuje panujące w niej stosunki, prowadzi czytelnika przez krwawe pola jej bitew. Opowiada, co jej żołnierze robili w Katyniu i jak znaleźli się w pobliżu Monte Cassino, a także opisuje ostatnią szarżę polskiej kawalerii. Autor wykorzystał bogaty materiał źródłowy, często unikatowy, jak również wspomnienia byłych kościuszkowców, opublikowane tak dawno, że już niemal zapomniane. Dodatkowym walorem książki są liczne zdjęcia i dokumenty, niejednokrotnie publikowane po raz pierwszy.

Opowieść o wojennym dzieciństwie Wiesława Adamczyka spędzonym na Syberii i naznaczonym sowieckim barbarzyństwem.

W opracowaniach dotyczących II wojny światowej często przemilcza się tę mroczną kartę europejskiej historii, pozostającą w cieniu Holokaustu. Wydarzenia na niej zapisane wciąż jeszcze czekają, by w pełni oddać im historyczną sprawiedliwość.

„Znam wiele opisów syberyjskiej odysei oraz innych zapomnianych wojennych dziejów. Żaden jednak nie jest bardziej pouczający, wzruszający i piękniej napisany niż Kiedy Bóg odwrócił wzrok”.

– z przedmowy Normana Daviesa

Wiesław Adamczyk i Barbara Dominiczak składają w tym zbiorze wywiadów hołd utraconej niewinności Polaków, którzy w dzieciństwie przeżyli deportację w głąb ZSRR. Zbiór wywiadów Wiesława Adamczyka oraz Barbary Dominiczak przeprowadzonych z ludźmi, którzy w dzieciństwie przeżyli deportację w głąb Związku Radzieckiego. Prowadzili oni zeszyty, pamiętniki z rysunkami i wpisami innych tułaczych polskich dzieci, rozproszonych od Iranu po Meksyk.

Robert Davis i Beth Lindsmith przedstawiają w swojej książce kilkadziesiąt postaci żyjących w latach 1400-1600. Z ich biogramów wyłania się całościowy obraz renesansu i jednocześnie jego przewodnie problemy. Powrót do ideałów republikańskiego Rzymu, odrodzenie klasycznej literatury i sztuki, rosnące dążenie do reform religijnych - te wielkie tematy przewijają się przez każdą z opowieści. Niektóre z 94 przedstawionych tutaj postaci są sławne - Leonardo da Vinci, Marcin Luter, Cosimo Medici i Niccolo Machiavelli - ale wiele innych będzie nowością dla przeciętnego czytelnika, który znajdzie tu przebiegłych polityków, ekscentrycznych uczonych, płomiennych buntowników i zimnych reakcjonistów, a także pornografa, akrobatę, aktorkę, trefnisia i co najmniej jedną nadopiekuńczą matkę. Losy bohaterów tej pięknie ilustrowanej książki przypominają, że historia to nie tylko daty i abstrakcyjne idee, ale także czyny niezliczonych kobiet i mężczyzn.

Odyseja Dywizji Pancernej generała Maczka" to doskonała monografia jednego z najsłynniejszych polskich oddziałów biorących udział w drugiej wojny światowej. Evan McGilvray opisuje rodowód tej formacji, jej powstawanie na obczyźnie, nieuchronne uwikłanie w politykę i chlubny szlak bojowy w okupowanej Europie - poczynając od Normandii, przez Belgię i Holandię, a kończąc na niemieckim Wilhelmshaven.

„Między mocarstwami” to historia podboju i wyzysku, śmierci i masowych deportacji, a także tragicznych losów ludzi zmuszanych do gorzkich wyborów i walki w szeregach armii okupantów. Prit Buttar, opierając się na licznych źródłach, pracach historycznych, materiałach archiwalnych i relacjach uczestników wydarzeń, szczegółowo opisuje przebieg działań na froncie wschodnim i krwawych walk w Kurlandii. Jego książka stanowi wyczerpującą historię trzech małych państw, które próbowały wybić się na niepodległość.

Przerażający obraz najbardziej zaciętej bitwy II wojny światowej Klasztor na Monte Cassino jest wielkim symbolem. Przez wiele wieków uchodził za bastion wiary chrześcijańskiej. Ale po zażartej i brutalnej bitwie, która odbyła się w jego cieniu podczas drugiej wojny światowej, zaczął też reprezentować coś innego: ludzkie poświęcenie i niemal niewyobrażalne cierpienie.

Opierając się na bezpośrednich relacjach weteranów z całego świata, Matthew Parker odtworzył tę spektakularną bitwę i doświadczenia niezwykle odważnych ludzi, którzy w niej walczyli.

Praca przedstawia obraz Rosji zawarty w polskiej propagandzie powstania styczniowego, a ściślej biorąc, w propagandzie mieszczącej się w strukturach polskiej polityki zagranicznej. Jej celem w 1863 roku było doprowadzić do wybuchu wojny europejskiej koalicji z Rosją, toteż kluczowym zagadnieniem książki stały się pytania związane ze znaczeniem, jakie dla tych zabiegów miała propaganda, oraz z rolą, jaką w tej propagandzie pełnił obraz Rosji.

Jedna z najsłynniejszych i najpopularniejszych książek o sztuce, wydana na świecie w łącznym nakładzie ponad 5 milionów egzemplarzy i przetłumaczona na ponad 30 języków.

Od 50 lat nie powstało lepsze wprowadzenie do historii sztuki. Autor zaczyna swą opowieść od najstarszych rysunków naskalnych, a kończy na eksperymentalnej sztuce współczesnej. Czytelnicy na całym świecie odkryli w profesorze Gombrichu prawdziwego mistrza, który łączy wiedzę i mądrość z wyjątkowym darem bezpośredniego przekazywania swej głębokiej miłości do opisywanych dzieł sztuki.

Dlaczego Stalin pozbawił swoją armię dowództwa? Rosyjscy historycy utrzymują, że klęska Armii Czerwonej w 1941 roku była bezpośrednią konsekwencją wielkiej czystki lat 1937–1938, podczas której Stalin wyeliminował najlepszych i najbardziej błyskotliwych dowódców. Czy jednak rzeczywiście na wojsko spadł wówczas tak druzgocący cios? Czy ci zlikwidowani dowódcy, z Tuchaczewskim na czele, naprawdę byli geniuszami sztuki wojennej? Czy Stalin rzeczywiście wolał otoczyć się samymi głupcami i pochlebcami? I czy panicznie bał się Hitlera?