Z nogami za kaloryferem - Jan W. Góra OP

Książka „Formacja Ludwik” powstała w związku z 50. rocznicą święceń kapłańskich Ojca Ludwika Wiśniewskiego przypadającą w 2011 r. Publikacja dotyczy lat 70., kiedy Dominikanin prowadził duszpasterstwo akademickie w Lublinie. Kanwą opowieści są przede wszystkim relacje uczestników duszpasterstwa zgromadzone specjalnie na potrzeby tej publikacji. W swoich wspomnieniach dawni wychowankowie Ojca Ludwika opowiedzieli, kim były osoby, które stworzyły środowisko skupione wokół duszpasterstwa, co wówczas poruszało młodych ludzi, w jakie działania angażowali się. W książce zaprezentowano również bogatą dokumentację ukazującą aktywność osób związanych z duszpasterstwem, nie tylko religijną, ale także ważne inicjatywy społeczne.

Większość informacji o Nim pochodzi z suchych dokumentów czy też artykułów encyklopedycznych. Jaki był naprawdę? W tej książce Domenico Agasso Sr. i Jr. przedstawiają nam postać Jana XXIII sposób w lekki i przystępny. Tworzą żywą opowieść o świętym, dzięki któremu oglądamy dziś mocny, otwarty i zjednoczony Kościół powszechny. Opowieść o wielkim papieżu, ale i skromnym człowieku, którego największym marzeniem było „paść owce” dla Jezusa Chrystusa i który przyszedł, żeby służyć. Jan XXIII kroczył ścieżkami nieraz pełnymi pułapek, czasem czując się osamotnionym zarówno poza Kościołem, jak i w nim samym. Musiał stawiać czoła przeciwnościom – i pokonywać je, mając za broń swoją oświeconą łagodność – nie zawsze otrzymując wotum zaufania i wsparcie ze strony „swoich”, kościelnych autorytetów, przedstawicieli hierarchii kościelnej, których zresztą później, w czasie swojego pontyfikatu, ze szlachetnością obdarzył zaufaniem i przyjaźnią, zgodnie z tym jak postępował wobec wszystkich ludzi, każdego dnia swojego życia.

Książę kardynał Adam Sapieha – niezłomny pasterz Kościoła!

Kardynał Adam Stefan Sapieha pozostaje w pamięci wielu Polaków jako ten, który umocnił w wierze i miał wpływ na ukształtowanie drogi życiowej Karola Wojtyły. Wielu dostrzega w nim także człowieka czynu i przypisuje mu znaczny wpływ na kształtowanie sytuacji w Polsce. Działo się tak za sprawą działalności duszpasterskiej, pomocy charytatywnej na rzecz ubogich i cierpiących w czasie I i II wojny światowej.

Książka ma na celu popularyzować wiedzę o tej pięknej postaci w historii Kościoła i naszej kultury. 

Wybór osobistych esejów dominikanina, ojca Tomasza Dostatniego z okazji 25. rocznicy świeceń kapłańskich, które ukazały się na łamach różnych czasopism m.in. „Tygodnika Powszechnego”, „Kontynentów”, „Akcentu”, „Gazety Wyborczej”, „W drodze” w latach 2005-2015.

Niepowtarzalna w swej szczerości opowieść dominikańskiego wizjonera. Jan Góra, który co roku przyciągał na pola Lednicy pod Rybę 100 tysięcy ludzi, dla jednych był charyzmatykiem, dla innych błaznem i hochsztaplerem pożerającym swoich współpracowników.

Boży wariat i charyzmatyczny wizjoner. Organizator spotkań nad Lednicą. Nieuleczalnie chory na „chorobę papieską”. W szczerej rozmowie nie przebiera w słowach, mówi wprost o:

• młodzieży, której kazał „zjeżdżać”
• swoim ojcostwie „niechcianych dzieci”
• przełożonych, którzy pomagali i przeszkadzali
• cudach Jana Pawła II, których doświadczył
• swoim cierpieniu i samotności
• konieczności odnalezienia nowego sposobu przekazywania wiary
• wielkich planach na przyszłość

Charyzmatyczna osobowość, świetny organizator, porywający mówca, zaangażowany bez reszty w to, co robił, czyli po prostu: Jan Góra OP. Książka Moja miłość nie poprzestaje na zilustrowaniu tych cech osobowości ojca Jana. Ukazuje legendarnego duszpasterza szkół średnich, a potem wieloletniego opiekuna poznańskiego Duszpasterstwa Akademickiego jako kompetentnego przewodnika młodzieży, działającego zgodnie z przemyślaną i spójną koncepcją wychowawczą. Ojciec Jan świadomie formował młodego człowieka, podkreślając konieczność integralności – ciała, umysłu i ducha. Chciał, by jego wychowankowie stawali się ludźmi samodzielnymi w myśleniu i działaniu, zaangażowanymi w świat i osiągającymi w Bogu pełnię człowieczeństwa. 

Historie z życia najmłodszego franciszkańskiego zgromadzenia, skomponowane na wzór „Kwiatków” świętego Franciszka. Franciszkanie Odnowy postanowili opuścić ciepłe cele zakonne i zamieszkać wśród ubogich, bezdomnych i odrzuconych przez społeczeństwo.