Wyzwoliciele - Wiktor Suworow

Dopóki w 1978 r. autor tej książki, oficer GRU, nie uciekł do Wielkiej Brytanii, na Zachodzie o radzieckim wywiadzie wojskowym wiedziano tyle co nic. Suworow musiał przekazać oficerom MI5 niemal wszystkie podstawowe wiadomości: o strukturze GRU i jej siatek wywiadowczych, werbunku i metodach zdobywania informacji, łączności z agentami, sposobach przesyłania zdobyczy do ZSRR, a także często nieznanych na Zachodzie dokonaniach tej służby. Tak powstała ta książka - barwna, dowcipna, anegdotyczna, a zarazem jeżąca włos na karku, zwłaszcza gdy pomyśleć, że GRU po ćwierćwieczu od jej wydania najwyraźniej rozkwita.

Kulisy działań naukowca-hochsztaplera, zwodzącego Stalina mirażem eliksiru nieśmiertelności. Zamach na Breżniewa, który nieomal nie skończył się śmiercią radzieckich kosmonautów. Tajemnicze niedyspozycje żołądkowe sowieckich liderów podczas oficjalnych wizyt w USA. Tybetański kot-jasnowidz uprzedza Breżniewa o szykowanych na niego zamachach - według jego zachowań gensek planuje lub rezygnuje z wyjazdów i spotkań. Działania amerykańskich agentów wpływu na najwyższych piętrach władzy ZSRR. Autentyczne postaci, ściśle udokumentowane zdarzenia, błyskotliwa narracja!

"Psy Stalina" Nikity Pietrowa to książka, która nie gra na emocjach czytelnika. Pietrow nie buduje dramatycznego nastroju, nie stara się zaskakiwać. Jest w walce o pamięć swojego narodu żołnierzem pierwszej linii, a więc przede wszystkim archiwistą poszukującym faktów i dokumentów. Wnioski wyciąga z dochowaniem wszelkich rygorów naukowej ostrożności. A więc bez domysłów i fantazji, bez „gdybania”. A i bez tego lektura książki jest fascynująca.

Autor obszernie omawia mało dotąd poznane obszary aktywności sowieckiego kontrwywiadu jak tzw. gry radiowe, w których schwytanych oficerów niemieckich wykorzystywano do dezinformowania wywiadu niemieckiego; prowadzoną na masową skalę akcję weryfikacji (filtracji) powracających z niewoli sowieckich żołnierzy; działalność osławionych jednostek zaporowych oraz batalionów i kompanii karnych; prześladowania kadr Armii Czerwonej przed wojną i podczas jej trwania; infiltrację niemieckich szkół szpiegowskich i zwalczanie działalności obcego wywiadu; funkcjonowanie trybunałów wojennych i Kolegium Specjalnego NKWD sądzących zarówno czerwonoarmistów jak i obcokrajowców...

Dlaczego Stalin pozbawił swoją armię dowództwa? Rosyjscy historycy utrzymują, że klęska Armii Czerwonej w 1941 roku była bezpośrednią konsekwencją wielkiej czystki lat 1937–1938, podczas której Stalin wyeliminował najlepszych i najbardziej błyskotliwych dowódców. Czy jednak rzeczywiście na wojsko spadł wówczas tak druzgocący cios? Czy ci zlikwidowani dowódcy, z Tuchaczewskim na czele, naprawdę byli geniuszami sztuki wojennej? Czy Stalin rzeczywiście wolał otoczyć się samymi głupcami i pochlebcami? I czy panicznie bał się Hitlera?

Autor odtwarza wypadki z lat 1956–1957, kiedy to dwuwładza Nikity Chruszczowa i Gieorgija Żukowa usunęła dawnych współpracowników Stalina z grona przywódców Związku Radzieckiego, a Żukow potajemnie przygotowywał się do przeprowadzenia przewrotu wojskowego, obalenia Chruszczowa i przejęcia pełnych rządów w kraju. Suworow przytacza znane i mało znane fakty, które łączy w przekonującą całość. Ukazuje kulisy głośnych historycznych wydarzeń, takich jak XX Zjazd KPZR czy interwencja Armii Radzieckiej na Węgrzech, i sugestywnie przedstawia przebieg bezwzględnej walki o władzę w ZSRR, którą „kat Moskwy i Ukrainy” Chruszczow toczył ze „sługusem i chamem” Żukowem.

Autor, pierwszy ambasador USA w powojennej Polsce, był naocznym świadkiem stopniowego zawłaszczania całego aparatu państwowego przez komunistów. Jego relacje utwierdza fakt, że z racji pełnionej funkcji miał częste osobiste kontakty z całą elitą polityczną tamtych czasów. Książka Widziałem Polskę zdradzoną przedstawia realną politykę administracji Stanów Zjednoczonych, która bardzo często ignorowała zalecenia swojego przedstawiciela w naszym kraju. Arthur Bliss Lane manifestując swój protest przeciwko sfałszowanym przez komunistów wyborom, zrezygnował z pełnienia funkcji ambasadora.

Co jest gorsze: panowanie Rosji, czy panowanie Niemiec? Pisano o tem i rozprawiano u nas dużo — i niema w tem nic dziwnego, że zastanawiając się nad możliwą przyszłą wojną między mocarstwami, które dokonały rozbioru Polski, niejeden w dobrej wierze dochodził do wniosku, że zwycięstwo Niemiec byłoby dla nas szczególnie groźnem i że przeto złem mniejszem jest Rosja.”„ Niebezpieczeństwo wpływów rosyjskich na duszę polską widocznem dla mnie było oddawna; dzwoniłem na alarm w r. 1912 w odczycie, który wygłosiłem we Lwowie i który tu teraz przedrukowuję, ale całą grozę rusyfikacji duchowej objąłem dopiero w czasie wojny, gdy wojska rosyjskie poczęto nazywać u nas „naszemi wojskami. Czy to system rządu rosyjskiego był tak genjalny, że złamał niezłomną, jak się zdawało, oporność polską, czy, przeciwnie, dusza polska uległa niezdrowej hypnozie pod wpływem zetknięcia się z duszą Rosji?”„ Zwalczając maksymalizm rosyjski, nie zwalczam Rosji. Są tam, przynajmniej były, rzeczy piękne i zdrowe, zwłaszcza w literaturze i filozofji. Nie wywarły jednak głębszego u nas wrażenia. Nie zwalczam również, owszem, korzę się przed genjuszem tego, który najwspanialej maksymalizm moralny uosabiał — Lwa Tołstoja. Żądał on od człowieka rzeczy niemożliwych, jednak wierzył w jego moc; z wysokości swojej nie zeszedł i nie był zdolnym zejść, albowiem, głosząc absolutność ideału ewangelicznego, pałał taką nienawiścią grzechu, że równego jemu pod tym względem daremnie szukamy wśród myślicieli i reformatorów świata.”

Drugi tom demaskatorskiej historii działań KGB.

Książka ta stanowi drugą część sensacyjnego Archiwum Mitrochina. KGB w Europie i na Zachodzie i przedstawia wywiadowczą działalność Centrali w pozostałych rejonach świata. Opracowanie szczegółowych, autentycznych dokumentów archiwalnych KGB i demaskatorska pasja autorów doczekały się uznania w zachodnim świecie.