Wędrówka wewnętrzna śladem św. Teresy z Avili - Wilfrid Stinissen OCD

Droga doskonałości - św. Teresa od Jezusa doktor Kościoła + Komentarz

Główne przesłanie Teresy od Jezusa możemy streścić jej własnymi słowami: Chrystus jest bardzo dobrym przyjacielem. To nic nowego. Sam Jezus to mówi. Ewangelie „oddychają” tą przyjaźnią na każdej stronie i w każdym słowie. Ale ważne jest, abyśmy to sobie przyswoili, ważne jest, abyśmy sami chcieli zaistnieć w tej przyjaźni tak, że będzie ona naszym powietrzem, w którym będziemy żyć, atmosferą charakteryzującą nasze myśli, życie, mowę, działania tak, że całe nasze życie będzie oddychać przyjaźnią Boga w Chrystusie. Każda najmniejsza rzecz będzie znakiem miłości Boga. Zwyczajna zieleń, z której się cieszymy, pomaga nam zobaczyć, kim jest Ten, który daje nam otaczające nas dobro.

Dla współczesnego człowieka Teresa jest przede wszystkim nauczycielką modlitwy, jest nauczycielką relacji człowieka z Bogiem. Wyprzedziwszy nas na drodze modlitwy, pomaga rozeznać, na ile modlitwa jest językiem duszy tego, kto zaledwie wymawia ją, jąkając się.

Teresa jest mistyczką, ale mistyczką z rękami zanurzonymi w cieście ludzkich zajęć. I o ile jest mistyczką, o tyle jest Bożym świadkiem. Teresa jest kobietą-prorokiem, jakich niewiele było w historii biblijnej czy w dziejach ludzkości. Dzisiejszemu mężczyźnie i kobiecie, tak zagrożonym pokusą agnostycyzmu i niewiary, Święta mówi o swoim doświadczeniu Boga. Bez zagłębiania się w teorie oraz metafizyczne i naukowe dowody, zapewnia nas o egzystencji Boga i Jego obecności, tajemniczej, ale prawdziwej, w życiu każdej osoby – tak jak i w jej życiu Bóg był obecny i namacalny, był źródłem jej życia.

Gdy papież Paweł VI ogłosił św. Teresę od Jezusa Doktorem Kościoła (1970), przedstawił ją głównie jako nauczyciela modlitwy współczesnego człowieka. Było to przypomnienie, że w świecie ducha aktualności nie mierzy się wiekami ani dziesiątkami lat, lecz wagą i trwałością spraw. Prezentowana książka jest owocem wieloletnich „spotkań” ze św. Teresą i stanowi klucz do zrozumienia jej wewnętrznego świata.
Zgodnie z myślą samej Teresy, autor pragnie nie tyle przekazać, czym jest modlitwa terezjańska, ile wskazać, jak ją praktykować. Nie chce uczyć, czym jest modlitwa, ale uczy, jak się modlić. Jest to książka, która pokazuje, że świat modlitwy jest dostępny dla każdego, może też spełnić rolę przewodnika po modlitwie.

Autor omawia duchowe przewodnictwo. Jaki winien być duchowy przewodnik? Na co zwracać uwagę? Czego się wystrzegać? - m.in. na te pytania próbuje odpowiedzieć. Swoją książkę kieruje przede wszystkim do tych, którzy zajmują się duszpasterstwem, jednak nie wyłącznie do księży czy zakonników. Jak bowiem pisze, "w pewnej mierze każdy chrześcijanin ma duszpasterskie zadania wobec swoich sióstr i braci."

"Boże przebaczenie nie jest zapomnieniem. Bóg nie spuszcza zasłony na nasz grzech. Boże przebaczenie jest nowym stworzeniem, nowym życiem, w którym mój popełniony niegdyś grzech i jego następstwa zaczynają odgrywać pozytywną rolę. To jest przeorganizowanie całego życia, gdy to, co bezsensowne, nabiera sensu, a to, co dotychczas było przeszkodą, staje się środkiem i drogą. Dopóki żyjemy, nic nie jest definitywnie stracone ". [fragment książki]

Francuskie wydanie książki Ukryci w miłości zostało szczególnie wyróżnione wśród publikacji ubiegających się o miano najlepszej w dziedzinie duchowości. Decyzja francuskich czytelników potwierdza, że książka Wilfrida Stinissena OCD, pozornie skierowana tylko do braci i sióstr karmelitanek, może być wartościową lekturą dla każdego, niezależnie od powołania. Szwedzki karmelita bosy porusza w niej codzienne sprawy - takie jak praca, formy modlitwy i ascezy, odpoczynek - aby uczyć kontemplacyjnego stylu życia. Wszyscy jesteśmy powołani do miłości. Aby pozwolić się jej odnaleźć, wystarczy wejść w jej ukrycie... Jak to zrobić?

Jest moim jedynym pragnieniem i modlitwą, aby słowa, które mam głosić, przekazywały prawdę. Najgłębsza prawda, na której opiera się rzeczywistość, to trójjedyna bezgraniczna, udzielająca się, nieprzejednana miłość Boża. Ta miłość nieustannie spływa na stworzenie, wewnątrz i na zewnątrz nas, z tak różnorodnym bogactwem, że gdyby ją ująć w słowa, to cały świat nie pomieściłby ksiąg, które trzeba by napisać.

Jednak tutaj, na ziemi, naszym zadaniem jest siać słowa o Bogu, a On sam niech da im wzrost i płodność!

Ta książka mówi o tym, jak wygląda życie, kiedy Duch może wiać, kędy chce. Nie chodzi więc o to, by się w czymś wyćwiczyć. Nie znajdziemy tutaj żadnych wymagań, nie ma też wcale mowy o cnotach, które należy zdobywać. Cała książka mówi o owocach Ducha (Ga 5,22-23), a więc o tym, co się stanie, gdy pozwolimy, żeby Duch Święty nas prowadził i nami zawładnął.

W tej książce, która w całej pełni czerpie z chrześcijańskiej mistyki, spotykamy się z wyzwaniem, które daje nam wolność.

Niniejsza książka nie stanowi nowej biografii Teresy od Jezusa. Zamiarem  autora jest właściwe ukazanie karmelitanki z Ávila na tle ówczesnej Hiszpanii. Joseph Pérez zadał sobie pytanie, w jaki sposób kobiecie takiej jak Teresa udało się znacząco wpłynąć na świat mężczyzn, jakże podejrzliwy w stosunku do idei i praktyk religijnych, odbiegających od powszechnie uznawanej normy. Niewątpliwie sukces Teresy miał źródło w jej osobowości i braku zgody na zamknięcie w myślowych schematach charakterystycznych dla dynamicznego, lecz zarazem trawionego niepokojem społeczeństwa.

“Czcigodna Matka Włóczęga” to doskonała książka, przybliżająca postać i dzieło św. Teresy od Jezusa, doktora Kościoła, mistyczki i niedoścignionej mistrzyni modlitwy. Osoby, która jak mało kto w historii Kościoła chrześcijańskiego i historii ludzkości, poznała najgłębsze zakamarki duchowego wnętrza człowieka. W ciąg szybko zmieniających się wydarzeń umiejętnie wplatają się dwa inne, bardzo interesujące wątki. Jeden, z pozoru banalny, dotyczy pojawiającej się co jakiś czas na planie mapy z zamkami z rozległych okolic Kastylli. Doskonale obrazuje on kontekst geograficzny życia i działalności Świętej. Staje się zarazem dopełnieniem drugiego, tj. opowiadań Teresy na temat modlitwy. Bohaterka powieści, matka i fundatorka, a równocześnie włóczęga kastylijskich i andaluzyjskich dróg, zachęcana przez swoje siostry, z którymi podróżuje, do dzielenia się własnym doświadczeniem duchowym, opisuje inną, wewnętrzną drogę, od pierwszej aż do najbardziej tajemnej komnaty, w której mieszka Pan.