Warszawa. Perła Północy - Maria Barbasiewicz

Berlin. Szalone lata dwudzieste, nocne życie i sztuka Berlin złotych lat dwudziestych. Światowa metropolia nowoczesnej nauki, techniki, kultury i sztuki! Opowieść o Berlinie w zawrotnym rytmie fokstrota i rewiowych popisów prowadzi przez szalone lata dwudzieste XX wieku i pokazuje miasto w różnych odsłonach.

Autor temat przedstawił historycznie w widzeniu panoramicznym. Badając pałace i wille stolicy spotkał się z niezwykłą ilością form. Dostrzegł, że ten sam obiekt w rożnym czasie przybierał zupełnie odmienny wygląd, tak że można mówić kolejno o nowej budowli. Praca ta jest zatem między innymi przeglądem zabytków przeobrażających się w czasie. Znaczny ich procent zniknął na zawsze, pozostawiając jednak ślad w przekazach pisemnych i ikonograficznych.

Unikatowy album na 100-lecie niepodległości Polski.

Warszawa, która w 1944 roku przeżyła własną śmierć, utraciła bezpowrotnie swój dawny charakter. Na szczęście zachował się on na starych fotografiach, dzięki którym dzisiejsze pokolenia Polaków mogą się przenieść w czasie.

Niepodległa Warszawa w obiektywie Zdzisława Marcinkowskiego to album ze starannie wyselekcjonowanymi zdjęciami ze zbiorów Archiwum Państwowego w Warszawie, które nie były dotąd publikowane.

Po odradzającej się Warszawie podążamy śladem fotografa, który dokumentował życie swojego miasta od początku XX wieku do wybuchu II wojny światowej. Oglądamy stolicę zarówno w przededniu odzyskania przez Polskę niepodległości, jak i wolną już, prężnie się rozwijającą w dwudziestoleciu międzywojennym.

Zdjęcia Zdzisława Marcinkowskiego pokazują Warszawę w pełnym przekroju: zniszczone kamienice i drewniane domy obok okazałych pałaców, uliczni handlarze, żebracy i bose dzieci obok bogatych mieszczan, ludzi nauki i kultury, wozy konne obok nowoczesnych samochodów.

Tego obrazu miasta dopełniają pełne ciekawostek opisy sytuacji gospodarczo-społecznej w ówczesnej Warszawie.

W listopadzie 1918 roku Warszawa stała się stolicą niepodległej Polski i centralnym ośrodkiem politycznym, administracyjnym, kulturalnym i handlowym II Rzeczypospolitej. Tu rozgrywały się najważniejsze dla kraju wydarzenia, urzędował prezydent, rząd i parlament. W dwudziestoleciu międzywojennym miasto zaczęło się dynamicznie rozwijać - powstawały nowe osiedla, linie komunikacyjne, budynki użyteczności publicznej. Stolica Polski stała się miastem reprezentacyjnym, wielokulturowym, jednak obok eleganckich dzielnic o wielkomiejskim charakterze jak Śródmieście czy Mokotów, z restauracjami, kinami, wytwornymi hotelami, istniały też przeludnione dzielnice robotnicze, zamieszkane przez warszawską biedotę, jak Wola czy Sielce oraz żydowska dzielnica północna, pełna sklepów i małych warsztatów.

Warszawa zapamiętana to jednak nie tylko opowieść o mieście, jego topografii i faktografii - dodaje Magda Szymańska. Wiele z tych relacji ma charakter bardzo osobisty - bohaterowie opowiadają o swoim dzieciństwie, życiu rodzinnym, szkole, przywołują zabawne anegdoty. Książkę uzupełniają niepublikowane dotąd zdjęcia z rodzinnych archiwów.

W książce Bolesław Leśmian w Warszawie autor Piotr Łopuszański rusza warszawskimi śladami jednego z najwybitniejszych poetów XX wieku, a przy tym kobieciarza, nałogowego palacza (75 papierosów dziennie!) i niespełnionego reżysera, który niesłusznie jest kojarzony z prowincją. Nawet gdy urodzony w Warszawie Leśmian otrzymał posadę notariusza w Hrubieszowie a potem w Zamościu, regularnie bywał w rodzinnym mieście: czy to w odwiedzinach u kochanki, czy w celu podreperowania zdrowia, czy w końcu, by posiedzieć z przyjaciółmi w ulubionych kawiarniach. Jak na skrzydłach wracał do ukochanej Warszawy z Paryża czy słonecznego Cannes. W książce ukazane zostało życie poety, jego perypetie, związki z Warszawą, anegdoty oraz nowe, niepublikowane wcześniej informacje. Czytelnik pozna miasto takie, jakim widział je Leśmian: od tygla kulturowego w ciasnych granicach narzuconych przez zaborcę do tętniącej życiem metropolii, którą upodobała sobie bohema artystyczna. Autor pokazuje zmieniającą się Warszawę od lat 70. XIX stulecia po schyłek lat 30. XX wieku.

Książka prezentuje niezwykle różnorodne środowisko przedwojennych przemysłowców i biznesmenów w czasach Drugiej Rzeczypospolitej.

Przedstawia je na tle ówczesnych uwarunkowań ekonomicznych, politycznych i społecznych. Opisuje sytuację kraju po odzyskaniu niepodległości, a także załamanie gospodarcze w latach wielkiego światowego kryzysu i to, w jaki sposób sobie z nim radzono.

Autorka przedstawia sylwetki kilkunastu biznesmenów, właścicieli firm z różnych branż i regionów. Stara się pokazać nie tylko ich sukcesy i porażki, ale również cechy charakteru, umożliwiające im spektakularne osiągnięcia, często na skalę wykraczającą poza granice RP. Nazwiska takie, jak Wedel czy Goetz-Okocimski, medialny koncern IKC czy sukcesy przemysłu chemicznego (sztuczny kauczuk z Wolbromia), robią wrażenie nawet dzisiaj.

Autorka opisuje związki kuchni i historii na tle wydarzeń politycznych, procesów społecznych i zmian cywilizacyjnych, które kształtowały oblicze świata od końca XVIII do pierwszej połowy XX wieku. Głównymi bohaterami książki są wielcy francuscy kucharze, między innymi Marie Antoine Careme, Auguste Escoffier czy Alexis Soyer. Poznajemy również Paula Tremo – kucharza Stanisława Augusta Poniatowskiego, Karola Gundela – autora najlepszych naleśników, Franza i Eduarda Sacherów – twórców sławnego tortu, oraz sławnego smakosza Maurice'a Edmonda Saillanda Curnonsky'ego – współinicjatora rankingów kulinarnych Michelina.

Obok wielkich kuchmistrzów pojawiają się również artyści, w których dziełach obecne są kulinaria: Andy Warhol i puszka zupy Campbell, magdalenka Marcela Prousta, Uczta Babette Karen Blixen oraz Louis de Funes ze swoją słynną rolą w filmie Skrzydełko czy nóżka.

„Książka jest tak naprawdę mapą Warszawy, najlepszą jaką widziałem, uczy nas tego pięknego miasta, opowiada jego historię i historię jego patronów, jednak przede wszystkim uczy nas jeszcze czegoś więcej: że życie ma głębszy sens, że codzienność może polegać na delektowaniu się przeszłością, że egzystencja to nie tylko tu i teraz, że wczoraj również jest ważne, że autorytety, patroni Stolicy, to moralne kompasy które wskazują właściwą drogę – i w znaczeniu dosłownym, i tym bardziej również metafizycznym. Dr Kuczma dokonał nie lada sztuki nałożenia na wymiar materialny wymiarów niematerialnych, symbolicznych. Przypomniał nam, że nie tylko to, co konkretne jest ważne. To pierwsza tego rodzaju opowieść o Warszawie.

Postaci, których dotyka książka – patroni warszawskich ulic – zyskali przez to życie nieśmiertelne, ulice nazwane od ich imienia stały się jednocześnie ich pomnikami, w myśl zasady exegi monumentum, jak mówi inny starożytny motyw: nie wszystek umarli. Zaś autor postanowił to wszystko jeszcze jakby dobitnie zdefiniować, opisać, uświadomić, przypomnieć, udokumentować”.

Warszawa, której nie ma prezentuje miejsca w większości zniszczone w czasie II wojny światowej - podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku, w czasie wyburzania terenów getta, czy też po wybuchu powstania warszawskiego. Część spośród prezentowanych budynków przestała istnieć w czasach pokoju - zostały rozebrane ze względów ideologicznych bądź komercyjnych, zwalniając miejsce pod nową zabudowę.

Warszawa lata 40 – album otwierający nową serię Wydawnictwa Bosz FOTO RETRO powstał we współpracy z Narodowym Archiwum Cyfrowym. To książka jedyna w swoim rodzaju, przełamująca stereotypy, opowiadająca dzieje stolicy – obrazami. Jej narrację tworzą nieznane fotografie pozyskane ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego, wpisane w porządek pięciu odsłon – tematów przewodnich. Przechodząc przez rozdziały: Powroty, Odbudowa, Ruch, Od nowa,Życie, uczestniczymy w wyjątkowej lekcji historii. Warszawa lata 40 to kilkaset niepublikowanych zdjęć opatrzonych komentarzami. To swego rodzaju podróż w czasie: pozwalająca poznać powojenną stolicę, poczuć jej siłę, żywiołowość i atmosferę, a wreszcie – niemalże dotknąć codzienności zwykłych-niezwykłych bohaterów piątej dekady XX wieku.

Wydaje się, że o Warszawie powiedziano już chyba wszystko, ale Rafał Jabłoński udowadnia, że tak nie jest. Analizując warszawską prasę z ostatnich 200 lat, odkrywa wiele niezwykłych epizodów z historii miasta.

Autorowi udało się odtworzyć autentyczny klimat miasta z czasów, o których pisze. Wielkie wydarzenia historyczne przeplatają się z białymi i przeważnie wykreślanymi ze zbiorowej pamięci plamami w historii stolicy, co sprawia, że książkę stanowi pasjonującą lekturę.

Dzielnica Praga-Południe to administracyjny twór, który nazewniczo zaciera tożsamość prastarych wsi, osad i przedmieść, położonych na południe od właściwej Pragi i historycznie mających z nią niewiele wspólnego. Szanujący się mieszkaniec tej części Warszawy nigdy nie powie, że jest z Pragi-Południe, ale z Kamionka, Grochowa, Gocławia albo Saskiej Kępy...

Ten album stara się nie faworyzować żadnego z rejonów dzielnicy, ukazując je – w miarę dostępności przekazów ikonograficznych – we właściwych proporcjach, czyli przywracając właściwą rangę Kamionka i Grochowa, które w dotychczasowych publikacjach pozostawały w cieniu eleganckiej Saskiej Kępy. Wiele faktów przywołanych we wstępnym rozdziale i w opisach zdjęć to nowe, wcześniej nigdzie niepublikowane ustalenia.

Warszawa lata 60. to trzeci już – po latach 40. i 50. – album z serii FOTO RETRO, przypominający dzieje stolicy w czasach PRL-u. Tym razem pokazujemy miasto w okresie tak zwanej małej stabilizacji. W ruchliwej, milionowej już wówczas Warszawie znika większość śladów wojny i powstania. W architekturze przestaje obowiązywać socrealizm i powstają liczne nowoczesne w duchu budowle, wśród nich słynny Supersam, czy zespół wieżowców Ściany Wschodniej – dzisiejsze Domy Towarowe Centrum. Latem na ulicach pojawiają się nieliczni jeszcze zagraniczni turyści… Osobisty komentarz, wstęp do tego niezwykłego zbioru zdjęć z Narodowego Archiwum Cyfrowego, napisała specjalnie dla nas Beata Tyszkiewicz.

Jak zmieniała się Warszawa przez ostatnie 120 lat? Pierwszy przewodnik po Warszawie, który zawiera dwie części: z 1893 r., napisaną pod zaborem carskim, i nawiązującą do niej część z 2013 r. Które budynki i miejsca pozostały, a które zniknęły podczas wojen lub licznych przebudów stolicy? Na te pytania odpowie nasz przejrzyście napisany przewodnik. Tekst ilustrują piękne grafiki z końca XIX w. (m.in. Michała E. Andriollego). Wykonaliśmy do nich szereg zdjęć współczesnych, często w tych samych ujęciach. Porównaj co się zmieniło.