W szkole miłości – ks. Aleksander Woźny o miłości Boga i bliźniego - oprac. ks. Marcin Węcławski

Czytając „Drogi” ks. Aleksandra Woźnego (...) spotykamy człowieka kroczącego drogą świętości, otwartego na działanie łaski Bożej, współpracującego z tą łaską na drodze osobistego uświęcenia, spotykamy księdza – spowiednika i rekolekcjonistę – zatroskanego o zbawienie wieczne swoich penitentów i słuchaczy, spotykamy męża modlitwy i głębokiego życia duchowego, który w całym swoim kapłaństwie kierował się zasadą, że głosić można to tylko, czym się samemu żyje.

Trzeci tom z serii "Czy warto się starać". Autor wskazuje na Boga jako źródło i cel wszelkiego istnienia, zwłaszcza człowieka, który jest koroną stworzenia. Ów cel człowiek może osiągnąć drogą cnót, a przede wszystkim drogą miłości. Wyd. I.

Ks. Prałat Aleksander Woźny (1910-1983) jest jedną z osób w poznańskiej Archidiecezji, wobec których toczy się postępowanie o uznanie świętości i wyniesienie na ołtarze. Rozważania – część pierwsza zawiera trzy zbiory nauk głoszonych w Wielkim Poście w parafii pw. św. Jana Kantego w Poznaniu, gdzie ks. Woźny był proboszczem.

Są ludzie, dla których pasją jest Bóg, którzy zadzierają wysoko głowy i szukają Jego przyjaźni, a życie ich bywa opieczętowane ogniem boskich pragnień. Jest modlitwa, która przestaje być słowem i czymkolwiek, co można by nazwać - staje się szaleństwem miłości. Jest ona smakowaniem, uczestniczeniem... 

Praca jest cennym opracowaniem mariologii ks. Piątkowskiego, która w całej pełni odpowiada nauczaniu Kościoła i papieży oraz pokazuje jego osobistą rzetelność i otwartość na nowe nurty w teologii katolickiej.

Francuski dziennikarz i pisarz, Philippe Maxence kreśli biografię świętego Maksymiliana Marii Kolbego. We wstępie przyznaje: Nowej ksiązki o ojcu Kolbem nie chciałem zaczynać od czternastego sierpnia 1941 roku, co oznacza, że podjąłem próbę, aby nie podsumowywać życia świętego jego tragiczną i heroiczną śmiercią. Nie udawałem, że nie wiem, jaki będzie epilog opowieści. Nie ujmowałem go więc w cudzysłów, lecz przeciwnie, w razie potrzeby odwoływałem się do niego wprost. Chciałem zwłaszcza wydobyć ze splotów czasu i piany pozorów samego człowieka oraz pokazać go jako zakonnika, kapłana i dziennikarza. W ten sposób odkryłem życie zadziwiające, bogate w wydarzenia, wiele mówiące o postaci bardziej złożonej, niż wydawała się na początku.

Zebrane w książce medytacje nad Eucharystią autorstwa Pierre’a Claverie odsłaniają nam sylwetkę biskupa zakonnika, który głęboko ukochał swoje powołanie i swoją wspólnotę – Kościół w Algierii. To człowiek, który oddał życie nie przez przypadek, lecz dlatego, że był głęboko przekonany, iż „wartość życia zależy od zdolności jego ofiarowania”. Miłość Chrystusa, otwartość na dialog, zdolność rozumienia epoki i ludzi sprawiły, że biskup Pierre Claverie stał się z jednej strony ważnym głosem w dialogu międzyreligijnym, z drugiej zaś – świadkiem Chrystusa wiernym do końca. Późniejszy męczennik, duchową siłę czerpał z Eucharystii, która była dla niego fundamentem życia religijnego. 

Duchowa mapa do wieczności. Dokąd prowadzi droga naszego życia? W jakim kierunku chcemy zmierzać? Każdy musi dokonać wyboru.

Sługa Boży arcybiskup Fulton J. Sheen z pasją zachęca do zwrócenia naszych kroków w stronę nieba. Daje też szczegółową mapę jako pomoc w pokonywaniu kolejnych etapów – stopni na drodze do królestwa światłości. Drogowskazami są tu na nowo przypomniane podstawowe prawdy o sądzie Bożym, o wierze i miłości, o modlitwie, o walce ze złem, a także o cierpieniu i śmierci.

Uznany amerykański kaznodzieja z właściwą sobie błyskotliwością przekonuje, że choć we współczesnym świecie niezwykle trudno być prawdziwym chrześcijaninem, to królestwo Boże już tu ma swój początek, a u kresu drogi czeka wieczne szczęście.

Pasją abp. Fultona Sheena było głoszenie katolickiej wiary. Ukazywał jej piękno, spójność i rozumność. Czynił to językiem obrazowym, pełnym aforyzmów, a zarazem niezwykle logicznym i precyzyjnym. W czasach pobłażliwych doktryn jego nauczanie lśni blaskiem ortodoksyjnej prawdy. Temu pasterzowi można zaufać, że pokazuje owcom drogę do nieba.

Kapłan wart jest tyle, ile warte jest jego życie eucharystyczne, a przede wszystkim jego Msza Święta. Msza Święta bez miłości – kapłan bezużyteczny; Msza Święta żarliwa – kapłan zdobywający dusze. To są słowa św. Jana Pawła II. Pozytywne przesłanie tych słów możemy w pełni odnieść do życia i nauczania sługi Bożego ks. Aleksandra Woźnego. Kapłaństwo i Eucharystia są niepojętym, wielkim darem, a wielkość tego daru staje coraz bardziej czytelna w życiu świętych kapłanów. Żywym przykładem słów świętego papieża jest sługa Boży ks. Aleksander Woźny. 

Joan Sheen Cunningham szczęśliwie dorastała wraz z rodziną w Illinois, kiedy brat jej ojca, biskup Fulton Sheen, zaoferował jej życiową szansę: możliwość nauki w prywatnej szkole w Nowym Jorku. Z błogosławieństwem rodziców chętnie się zgodziła, a Fulton Sheen został dla niej drugim ojcem, wzorem do naśladowania i przyjacielem na całe życie.

W tym pamiętniku Joan opisuje wiele niezwykłych, kształtujących jej życie przeżyć i rozmów z Fultonem Sheenem.

Historie z życia najmłodszego franciszkańskiego zgromadzenia, skomponowane na wzór „Kwiatków” świętego Franciszka. Franciszkanie Odnowy postanowili opuścić ciepłe cele zakonne i zamieszkać wśród ubogich, bezdomnych i odrzuconych przez społeczeństwo.