Tułaczy los rodziny Sakowiczów

Opis pobytu na zesłaniu, poprzedzony relacją o życiu rodziny Autora w II RP. Jego ojciec był lwowiakiem, legionistą, matka również walczyła w I wojnie światowej w obronie Przemyśla przed bolszewikami. Obydwoje rodzice pracowali jako nauczyciele na Grodzieńszczyźnie, a przed samą wojną w Wilnie. W kwietniu 1940 r. wywieziono ich do Kazachstanu (wcześniej został aresztowany ojciec), w okolice Pietropawłowska, do kołchozu Podleśna. Autor wykonywał różne prace: percepszczyk traktorzysty, traktorzysta, praca w mleczarni, murarz w szpitalu w okolicznym miasteczku (10-dniowy tydzień pracy), rzeźnik. Opis buranu i sposobu ratowania się Kazachów, zaskoczonych przez buran, przy pomocy długiego czerwonego szala. Praca przy budowie mostów na kolei. Po układzie Sikorski Majski Autor z 5 kolegami i bratem wyruszają 3.12.1941 r. do Polskiego Wojska. Matka pozostaje, wybrano ją na męża zaufania na stacji Pierekatnaja. Po wielu perypetiach docierają 31.12.1942 r. do Jangi-Sur i dostają się do wojska w Dżałał Abadzie. Potem Pahlevi i służba w wojskach łączności: Iran, Irak, Palestyna, Egipt, Włochy. Tu walki pod Monte Cassino barwny, szczegółowy opis działań, w których Autor brał udział.

Nieczęsto się zdarza, żeby trzy pokolenia jednej rodziny pisały diariusze. I żeby te diariusze prowadziły ze sobą rodzaj rozmowy. Przewijają się w nich nie tylko z trzech stron od wewnątrz oglądane pikantne nieraz tajemnice rodzinne, nie tylko nazwiska wielu utytułowanych rodzin, ich życia świątki, piątki i niedziele, ale także głośne wydarzenia historyczne oglądane i komentowane od salonów, a niekiedy od kuchni, przynosząc zaskakujące nieraz detale i jeszcze bardziej zaskakujące oświetlenia.

Ta historia zaczyna się w XIX wieku, kończy w XXI. Nieledwie wczoraj.

Fabularyzowana opowieść biograficzno-obyczajowa.