Tamten Kraków... Tamta Krynica - Eleonora z Cerchów Gajzlerowa

Narty, dancing i brydż - to niewątpliwie najważniejsze rozrywki bywalców kurortów w okresie międzywojennym. Książka "W kurortach przedwojennej Polski" zabiera na w fascynującą podróż do modnych miejscowości wypoczynkowych Drugiej Rzeczpospolitej.

Pierwszym pociągiem narciarskim udamy się do Zakopanego, gdzie przekonamy się między innymi, gdzie bywali namiętni brydżyści. Następnie odwiedzimy Krynicę i słynną "Patrię". Zawitamy do Gdyni na jeden z modnych w tamtym czasie dancingów. Nie ominiemy również Druskiennik, w których stałym bywalcem był Marszałek Józef Piłsudski.

W połowie XIX wieku nastąpił rozkwit polskiej kultury uzdrowiskowej. Na ziemiach polskich obok kilku znanych już i szybko rozwijających się kurortów pojawiło się wiele miejscowości, w których „odkryto” źródła mineralne. Były to miejscowe słodkie wody czy też żętyca i kumys wykorzystywane w procesie leczenia pacjentów cierpiących na różne schorzenia. Przez lata prywatni właściciele lub przedstawiciele władz centralnych i lokalnych (głównie Galicja) intensywnie starali się rozwijać miejscowości lecznicze i uzdrowiskowe, by przyciągnąć do nich jak najwięcej kuracjuszy. Niestety, z biegiem lat nie zawsze udawało się realizować takie zamierzenia i utrzymać status uzdrowiska (zdrojowiska). Niektóre z nich upadały. Przyczyny kryzysu albo upadku bywały różnorodne: konkurencja nie tylko ze strony zagranicznych badów, ale także szybko rozwijających się pobliskich polskich kurortów; poszukiwania i eksploatacja ropy naftowej zanieczyszczające źródła mineralne; niedostatek kapitału i nieodpowiednie zarządzanie; brak dobrej reklamy i rekomendacji znanych i cenionych lekarzy balneologów; zniszczenia infrastruktury podczas powstań narodowych i kolejnych wojen światowych. Kto dzisiaj pamięta o takich uzdrowiskach, jak: Goździków, Sławinek, Nowe Miasto, Czerniewice, Latoszyn, Kulaszne i kilkanaście innych. W czasach świetności były one odwiedzane przez wielu kuracjuszy, bywali w nich znani ludzie, kwitła kultura uzdrowiskowa. Właśnie wydobyciu z niepamięci dawnych uzdrowisk została poświęcona monografia autorstwa Jarosława Kity. Książkę Zapomniane polskie uzdrowiska bogato ilustruje niepublikowany dotychczas materiał ikonograficzny.

Zapraszamy na gwarny Rynek Główny, na ulice, gdzie dorożki mijały się z automobilami, i do żydowskiego Kazimierza, którego dzisiaj już nie ma. Zapraszamy na uroczystości patriotyczne uświetnione paradami wojskowymi, harce Lajkonika czy barwne obchody Dni Krakowa. Znużonym proponujemy spacer po Plantach. Taki Kraków – pełen życia, a zarazem bogaty w historyczne pamiątki – utrwalono na prezentowanych w albumie fotografiach.

Opowieść o życiu miasta 1918-1939. O każdej z nich, i wielu innych, czytelnik może przeczytać w 50 rozdziałach tematycznych, które obejmują najważniejsze dziedziny życia miasta, m.in. komunikację, architekturę, oświatę, służbę zdrowia, kina, teatry czy czas wolny. Spacer ulicami Krakowa umili ponad 200 unikatowych fotografii, liczne ciekawostki oraz dane adresowe, które ułatwią poznanie dawnej lokalizacji wielu instytucji. Atmosferę międzywojnia przybliży szata graficzna nawiązująca do nowoczesnej typografii tamtego okresu.

W 1807 roku wydania została pierwsza praca historyczna, w której przedstawione zostały dzieje polskich Żydów. Na przestrzeni dwóch kolejnych stulecie temat Krakowa i jego żydowskich mieszkańców powracał w licznych publikacjach. Wciąż jednak wiele z jego wątków uznać możemy za zagadnienia wymagające dalszych, szczegółowych analiz. Jednym z owych oczekujących na swe rozwinięcie problemów, są dzieje krakowskich Żydów w dobie Wolnego Miasta Krakowa. Te nie doczekały się dotąd omawiającej je pracy monograficznej. Taki stan opracowania tematu oraz długoletnie zainteresowania dziejami krakowskiej gminy skłoniły autorkę do przygotowania analizy o charakterze monograficznym, w której przyjmując za rama chronologiczne dwa wydarzenia : powstanie 1 1815 roku Wolnego miasta Krakowa oraz kładącą kres jego istnienia rewolucję krakowską z 1846 roku zmierzać będzie do pokazania specyfiki żydowskiej egzystencji w Wolnym Mieście na przykładzie Krakowa.

Pierwszy przewodnik po Krakowie ukazał się w 1603 roku. Od tego czasu właśnie Kraków wiódł prym na Ziemiach Polskich jeśli chodzi o bycie podmiotem tego typu literatury. Napisany przez Józefa Jezierskiego Ilustrowany Przewodnik po Krakowie i okolicy ukazał się po raz pierwszy w 1901 roku a jego kolejne wydania były publikowane aż do 1914 roku.