Szczekaczka czyli Rozgłośnia Polska Radia Wolna Europa- Jolanta Hajdasz

Polskie Radio Lwów to opowieść o słynnej lwowskiej stacji radiowej od momentu jej powstania aż do ewakuacji we wrześniu 1939 r. Autor - jeden ze spikerów - znał to radio od podszewki, przyjaźnił się z jego twórcami i pracownikami, a przy tym jako lwowiak świetnie czuł tamten klimat i humor. Któż zatem lepiej opowie o Wesołej Lwowskiej Fali, Szczepku i Tońku oraz innych znanych postaciach, kto przytoczy więcej zabawnych anegdot z radiem związanych, kto jeśli nie Halski "oprowadzi" Czytelnika po budynku przy Batorego 6? Sam autor już na wstępie pisze: "To serce naszego Lwowa bije w tej książce i nie da o sobie zapomnieć!" i to jest prawda.

Lektura obowiązkowa dla każdego, kogo interesują nieznane historie Polskiego Państwa Podziemnego, bohaterów AK i NSZ oraz Powstańców Warszawy. Barwne i nietuzinkowe wspomnienia spisane oczami jednego z najważniejszych członków Podziemia. To nie jeszcze jeden leksykon biograficzny. To książka, jak zwykle u Korbońskiego, z mnóstwem anegdot i nieprawdopodobnych wydarzeń, nieznanych faktów i ciekawostek o bohaterach, których znał osobiście. Od tych najbardziej znanych, aż po tych nieznanych lub już zapomnianych.

Wszyscy podejmujemy decyzje i dokonujemy wyborów w zależności od tego, co się wedle naszej wiedzy wokół nas dzieje. Gdy ktoś wprowadza nas w błąd, stajemy się jego niewolnikiem. Zniewolenie to jest silniejsze od zniewolenia fizycznego, gdyż człowiek wprowadzony w błąd nie jest świadom tego stanu. Ocenzurowany przekaz medialny wprowadza w błąd czyli zniewala masowego odbiorcę. Oznacza to zniewalanie całego społeczeństwa. Wyprowadzanie więc z tego błędu jest aktem wyzwalania, czyli walką o wolność dla nas wszystkich. Gdy sobie to w sierpniu 1975 roku uświadomiłem, podjąłem decyzję, której rezultatem jest ta książka.

„Od początku istnienia polskiej kolonii stalinowskiej następował proces rozmontowywania nauki. Jako główne instrumenty rozbijania bastionu wolnej myśli służyły rugi wybitnych uczonych z życia akademickiego, tworzenie lichych, prowincjonalnych szkółek oraz rozprzestrzenianie na niezwykłą skalę ofensywy ideologicznej. Komuniści wiedzieli, że bezmyślnymi ludźmi steruje się bezproblemowo, więc przez całe pasmo dyktatorskich rządów systematycznie i drastycznie obniżali poziom szkolnictwa wszystkich szczebli. W ten sposób uzyskali zamierzony owoc w postaci ograniczoności poznawczej i aspiracyjnej inteligencji. Jednocześnie położyli wielki nacisk na tworzenie własnej pseudointeligencji, produkowanej masowo na przyspieszonych kursach, a także pseudo- i quasi-uczelniach, służących, jako protezownie wykształcenia. Z niezwykłą pasją rozpowszechniali nową formę statystycznego przeszeregowania półanalfabetów partyjnych i wojskowych do szeregów inteligenckich za pośrednictwem trybu eksternistycznego”.