Rubinowa broszka. Lwowska historia w listach opisana - Andrzej Skibniewski

Gawędy o czasach i ludziach to zbiór wspomnień autora, w których opisał on dzieje rodzinnej Kowieńszczyzny i współczesne sobie wydarzenia na przestrzeni stulecia. Skromny tytuł nie oddaje w pełni wartości tej książki obejmującej kilkadziesiąt wspomnień-biogramów różnych osób, które autor miał okazję poznać w swoim długim i bogatym życiu. Dziesiątki sag szlacheckich, setki postaci, tysiące szczegółów, umiejscowionych w konkretnych okresach i scenerii.

Akcja powieści dzieje się na Litwie, na początku XX wieku. Bohaterami są mieszkańcy Kresów: rodzina Wojszowiłłów, dziedziczka Kuncewiczowa, kupiec Kruczek czy gospodarz Żmogus. Poznajemy miejscowe legendy i obyczaje oraz życie przedstawicieli różnych warstw społecznych, zawodów czy światopoglądów. Ich charaktery, zachowania i opinie ukazują wielobarwność dawnych Kresów, dając niezapomniany obraz Wileńszczyzny. 

Ostatnia powieść Floriana Czarnyszewicza, autora "Nadberezyńców" i "Wicika Żywicy"!

"ukazała się w Londynie w roku 1963, a więc na rok przed śmiercią pisarza. Ta książka jest w pewnym sensie kontynuacją "Nadberezyńców" oraz "Wicika Żywicy", a zarazem swoistym ich epilogiem."

Niezwykle zaradna, pracowita kobieta. Jako 17-latka, po śmierci ojca przejęła bardzo zadłużone 1500 hektarowe gospodarstwo i wyprowadziła je z długów. Budowała kościoły i pomniki, zakładała polskie szkoły, prowadziła organizację wspomagającą ziemian na Polesiu. Była nie tylko pisarką, ale także ogrodniczką, pszczelarką, zarządczynią, wyrabiała sama meble. Przez całe życie głęboko wierząca i oddana pracy społecznej. Niezwykła patriotka, określana "strażniczką kresowych stanic". Powieść opisuje jej życie. Zawiera też unikatowe, archiwalne zdjęcia dokumentujące życie na Polesiu autorstwa Józefa Szymańczyka.

Wcześniejsze losy bohaterów znakomitej powieści Żniwo gniewu.

W swojej kolejnej książce Lucy Di Angeli-Ilovan wraca do historii rodziny Góreckich na Kresach Wschodnich, opisując wcześniejsze dzieje dwóch sióstr, Kaszmiry i Maruszki, oraz ich młodszego brata Józefa. Ukazuje ich młodość, pierwsze miłości, życiowe wybory, aż po tragiczne lata drugiej wojny światowej, tułaczkę i wywózki na Sybir.
Fascynująca opowieść, która przenosi czytelnika do przeszłości, ukazując piękno Kresów i trudne losy ich mieszkańców.

Miód Barbary Goralczuk, to opowieść o życiu we wschodniej Polsce, w dwudziestoleciu międzywojennym. O powrocie z bieżeństwa i ponownym zakorzenianiu się w miejscach, w które trzeba było na powrót tchnąć życie, by móc normalnie funkcjonować.

To przewrotna i gorzka opowieść o okrucieństwie wsi, biedzie, głodzie, i poniżeniu, a także o trudnych początkach państwa polskiego. To także opowieść o poszukiwaniu tożsamości przez ludzi, którzy podczas 120 lat zaborów zostali jej skutecznie pozbawieni, a dostali w zamian gorzką codzienność, gorycz zamiast "miodu", który był obiecany przez rządzących.

To książka także o tym, jak w wieloetnicznej różnorodności ludzie potrafili żyć obok siebie tak, by inni przez nich nie płakali, jak potrafili odnajdować swoje miejsce i być sobie nawzajem potrzebnym. To także opowieść o miłości, która potrafi uskrzydlać i dawać siłę do budowania przyszłości.