Rozważania cz. VI - ks. Aleksander Woźny

Niniejsza książka pozwoli raz jeszcze spojrzeć na wiarę w świetle nauczania ks. Aleksandra Woźnego, kandydata na ołtarze Archidiecezji Poznańskiej. Zaprezentowana publikacja umożliwi dostrzeżenie w nim, człowieka głębokiej wiary, prowadzącego bogate życie duchowe, otwartego na Boże działanie.

Te nauki o życiu wewnętrznym,- nazywane często naukami dla często komunikujących,

gromadziły ludzi w różnym wieku, różnych stanów i zawodów.

Wznowienie książki ks. Aleksandra Woźnego pt. „Wychowanie dla Boga”, wydanej po raz pierwszy w roku 1994, jest podyktowane chęcią przypom­nienia tej pozycji stale rosnącej liczbie wiernych zainteresowanych Jego bogatą spuścizną.

Ks. Prałat Aleksander Woźny (1910-1983) jest jedną z osób w poznańskiej Archidiecezji, wobec których toczy się postępowanie o uznanie świętości i wyniesienie na ołtarze. Rozważania – część pierwsza zawiera trzy zbiory nauk głoszonych w Wielkim Poście w parafii pw. św. Jana Kantego w Poznaniu, gdzie ks. Woźny był proboszczem.

Drugi tom z serii "Czy warto się  starać" zawierający teksty konferencji znanego i cenionego poznańskiego kaznodziei i spowiednika. Teksty te zapewne pomogą wielu czytelnikom odnaleźć siebie i pogłębić swoje życie wewnętrzne. Wyd. I.

Trzeci tom z serii "Czy warto się starać". Autor wskazuje na Boga jako źródło i cel wszelkiego istnienia, zwłaszcza człowieka, który jest koroną stworzenia. Ów cel człowiek może osiągnąć drogą cnót, a przede wszystkim drogą miłości. Wyd. I.

Nauki dla często komunikujących, wygłaszane w trzecie niedziele miesiąca przez księdza Aleksandra były ważnym „dopowiedzeniem” w jego pracy duszpasterskiej, wspaniałym owocem głębokich przemyśleń prawd ewangelicznych, jakim trzeba się podzielić,  świadectwem własnego życia wiarą na co dzień i pragnieniem przekazania poznanej, jedynej prawdziwej mądrości życiowej powierzonym wiernym. W książce znajdziemy rzeczowe wskazania jak realizować w codzienności najważniejsze przykazanie miłości Boga i bliźniego. Czystość serca, prostota, uszanowanie wolnej woli drugiego człowieka, zaufanie do ludzi i troska, by wszyscy żyli w pokoju, wyzbycie się obmowy, chęci sądzenia innych, zaprzestanie nadużycia władzy rządzenia – to tematy tych nauk.

Miałem w życiu dużo fantazji, chęci zrozumienia niecodziennych zjawisk, zrobienia „czegoś” co powinno być zrobione i wrodzoną zdolność wykorzystywania okazji. Ale nade wszystko miałem dobre geny, w dzieciństwie szczęśliwą rodzinę, a później niezawodnego anioła stróża oraz szczęście do dobrych nauczycieli oraz osób nie szczędzących pomocy i poparcia wchodzącym w życie młodym osobnikom. Nierzadko młodzi ludzie pytali mnie dlaczego im pomagam, a w odpowiedzi słyszeli, że tylko spłacam dług pomocy, którą uzyskiwałem. Dość późno spotkałem się ze stwierdzeniem prof. Tomasza Lewisa (1913-1993), znanego medycznego eseisty amerykańskiego, że najwyższą wartością w życiu jest być pożytecznym i angażować się w działalności mające określony cel, niekoniecznie pospolity. Wcześniej tą potrzebę tylko wyczuwałem i  bezwiednie realizowałem.