Rozeznawanie i pełnienie woli Bożej - Św. Alfons Maria de Liguori

Umiłowanie Jezusa Chrystusa w życiu codziennym jest najbardziej dojrzałym dziełem św. Alfonsa, napisanym w ostatnim okresie jego życia. Stanowi swego rodzaju syntezę myśli Świętego nad tym, czym jest życie duchowe. Kreśli w nim program życia duchowego dla wszystkich, także dla żyjących z dala od Boga. Proponuje im drogę doskonałej miłości, będącą odpowiedzią na niesłychaną miłość Boga objawioną w Jezusie Chrystusie. Zapewnia, że jest wielkim błędem to, co mówią niektórzy, że Bóg nie chce, by wszyscy byli świętymi. Bóg chce mieć wszystkich świętymi, a każdego w swoim stanie, zakonnika jako zakonnika, świeckiego jako świeckiego, kapłana jako kapłana, żonatego jako żonatego, sprzedawcę jako sprzedawcę, żołnierza jako żołnierza.

Św. Alfons de Liguori zawsze zatroskany był o świętość wiernych, realizowaną w każdym stanie, nie tylko kapłańskim czy zakonnym, poprzez spełnianie wymagań chrztu i pełne miłości przylgnięcie do woli Bożej. Dlatego jego pisma są wciąż aktualną pomocą do prowadzenia życia prawdziwie chrześcijańskiego, a niniejszy ich wybór może wspomóc w udzieleniu odpowiedzi na wezwanie do życia szczególnie Bogu poświęconego.

Wysławianie Maryi jest świadectwem maryjnej duchowości XVIII wieku. Jako wybitny duszpasterz św. Alfons sprzeciwił się silnym w tamtym czasie religijnym prądom myślowym, które utrudniały, a niekiedy wręcz zamykały prostym ludziom drogę do Boga. Jego mariologia była swego rodzaju protestem i „odtrutką” na to wszystko, co uważał za błędne i niebezpieczne dla wiary. Nieprzemijającą wartością książki jest pełna synowskiej miłości pobożność maryjna autora, który należy do najgorliwszych czcicieli Matki Bożej w historii Kościoła.

W dzisiejszych czasach śmierć jest tematem tabu. Tymczasem, o czym przypomina nam św. Alfons, jest ona nie tylko wydarzeniem nieuniknionym, ale także ostatnim aktem ziemskiej egzystencji i bramą do życia wiecznego. Jest aktem w pełni świadomym i brzemiennym w konsekwencje, stanowiącym ostateczny, nieodwołalny już wybór, który zadecyduje o naszej wieczności. Dlatego właśnie tak ważne jest szczególne, osobiste przygotowanie się do niej.
Św. Alfons, kierowany duszpasterskim pragnieniem dopomożenia bliźnim w osiągnięciu zbawienia, z pasją przekonuje, że człowiek nawet w ostatniej chwili może się jeszcze nawrócić, choć nie jest to łatwe i wymaga spełnienia określonych warunków stąd zachęta do wytrwałej modlitwy. Dotyczy to wszystkich ludzi niezależnie od epoki.

Ostatnimi czasy na rynku wydawniczym pojawiło się wiele publikacji najpopularniejszego amerykańskiego kaznodziei abp. Fultona J. Sheena. Nie dziwi to wcale tych, którzy znają książki arcybiskupa. Ale zarówno tych, którzy przeczytali już niejedną publikację, jak i tych, którzy o arcybiskupie Sheenie słyszą pierwszy raz, zapewniamy: tę książkę musisz przeczytać!

Dlaczego? Bo to doskonały drogowskaz do bycia szczęśliwym i kolejny stopień w dostaniu się do nieba!

Zaiste wielka jest pustka, która pozostaje w sercu, gdy wypędzimy z niego Chrystusa. Abp Fulton J. Sheen, mistrz życia duchowego w praktyce, tym razem w rozważaniach, które przyniosą ukojenie naszemu rozbitemu, pełnemu chaosu wnętrzu.

Droga do pokoju serca to książka, w której z precyzją wytrawnego chirurga mądry arcybiskup pomaga odciąć i odrzucić to, co nas zatruwa: egoizm, koncentrację na sobie, zazdrość i inne duchowe narośla.

Jak zwykle konkretnie i praktycznie, a zarazem z duchową finezją graniczącą z mistyką prowadzi nas w podróż przez nas samych – do Boga.

Gorąco polecamy państwu tę znakomitą książkę wspaniałe treści do pracy nad sobą, do refleksji, do medytacji i modlitwy.

Apologia pro vita sua to opowieść o drodze do Rzymu anglikańskiego pastora, o XIX-wiecznym anglikanizmie, o próbach odkrywania jego katolickich źródeł i o poszukiwaniu prawdy. Choć jest głęboko zanurzona w historii Wielkiej Brytanii i Kościoła Anglii, jednocześnie opowiada o współczesnym chrześcijaństwie i katolicyzmie. Spory, jakie rozrywają obecnie chrześcijaństwo, mają swoje źródło właśnie w XIX-wiecznych debatach.

Odpowiedzią Johna Henry'ego Newmana na te nurty i wyzwania była afirmacja katolicyzmu, w ortodoksyjnym, tradycyjnym wydaniu. Zachowuje ona nadal swoją aktualność, a kolejne wydarzenia wewnątrz Wspólnoty Anglikańskiej (a także Kościoła katolickiego, który ze znacznym opóźnieniem, ale jednak, przyjął teologiczny modernizm) coraz jaśniej wykazują, że nie ma innej drogi dla teologii i konsekwentnie myślących chrześcijan niż przyjęcie katolicyzmu, podporządkowanie się władzy i nauczaniu biskupa Rzymu.