Podróż do wolności mówi o fascynującym świecie wewnętrznym, który wszyscy nosimy w sobie. Świecie, który łączy nas z tym, co najautentyczniejsze w życiu i co najlepsze w nas samych, a przez to z Bogiem. Prowadzeni za rękę przez Jana od Krzyża odważymy się odbyć tę podróż wewnętrzną do innego świata. Podróż, w której wiara będzie naszą przewodniczką, a miłość siłą, która nas porusza.

Głównym celem traktatu jest zachęcenie czytelników do modlitwy wewnętrznej i przygotowanie ich do niej przez ascezę i pokutę. Teresa proponuje przygotowanie do życia mistycznego w dwóch ścisłych etapach. Pierwszy polega na ćwiczeniu się w cnotach; drugi wyraża się przez praktykę modlitwy ustnej i myślnej. Po omówieniu założeń, na których opiera się modlitwa, a następnie wskazaniu na czym polega istota i wzrost życia modlitwy, Teresa omawia skutki kontemplacji dla życia codziennego. Modlitwa, rozumiana jako życie wypływające z kontaktu z Bogiem, a zarazem droga do Niego prowadząca, jest więc głównym przedmiotem.

Teresa pisze – a właściwie mówi, gdyż ona, pisząc, zawsze prowadzi dialog, zwraca się do czytelnika-słuchacza lub do Boga – dlatego, że inni tego chcą. Pisząc pragnie pozostawać cały czas w przestrzeni posłuszeństwa (spowiednik, siostry), gdyż ma świadomość, że tylko wówczas będzie w stanie napisać coś, co nie zaszkodzi innym na ich drodze życia. „Primum non nocere”. Ta podstawowa zasada będzie jej towarzyszyć na wszystkich stronach tego dzieła.

Nowe wydanie Dziejów duszy to książka adresowana zarówno do tych, którzy jeszcze nie odkryli niezwykłej postaci św. Teresy od Dzieciątka Jezus, jak i tych, którzy pragną mieć w zasięgu ręki najcenniejsze słowa, które zapisała wRękopisach autobiograficznych, w listach, poezji, ostatnich rozmowach, modlitwach, świadectwach jej mądrości i świętości utrwalone przez Karmelitanki Bose z Lisieux. Książka jest bogato ilustrowana portretami Teresy i zdjęciami ukazującymi miejsca, w których żyła.

Księga fundacji jest dziełem, które bez wątpienia najlepiej kreśli portret św. Teresy od Jezusa, jej autorki, jako „niespokojnej wędrowniczki”. Ta księga jest również najmniej studiowaną ze wszystkich jej pism. Została pominięta przez Luisa de León w jego pierwszym wydaniu dzieł św. Teresy, a następnie sprowadzona do roli domowej lektury w karmelach terezjańskich.

Jak wygląda radość świętych? Jakie jest ich poczucie humoru, czy potrafi ą śmiać się do rozpuku, żartować, robić komuś dowcipy? Dlaczego tak mówi się o tym aspekcie ich człowieczeństwa? sympatyczne są żarty Włocha, świętego Filipa Neri, humor świętego Tomasza More’a, serdeczność świętej Tereski? Czy wśród świętych hiszpańskich nie ma kogoś uosabiającego specyfi czne poczucie humoru mieszkańców tego kraju, andaluzyjski wdzięk? 
Otóż jest. Ta książka ukazuje taką osobę: to kobieta, rodem z Kastylii, mieszkająca przez jakiś czas również w Andaluzji. Prawdziwa mistyczka: święta Teresa od Jezusa, święta Teresa z Awili, która potrafi ła śmiać się z własnego cienia albo uczyć śmiechu dziewczynkę, udzielać katechezy mulnikowi, a nawet żartować z Bogiem na temat tego, jak traktuje On swoich przyjaciół na ziemi.

Tłumaczenie komentarza św. Teresy od Jezusa do księgi Pieśni nad Pieśniami jest kolejnym dziełem Marty Szafrańskiej-Brandt, która w precyzyjny sposób śledzi subtelne myśli i uczucia autorki, przenosząc polskiego odbiorcę w odległy od nas geograficznie, kulturowo i czasowo świat.