Pascendi Dominici gregis (o zasadach modernistów) - Encyklika papieża św. Piusa X

Publikacją tego katechizmu papież pragnął spełnić powszechną potrzebę wiernych posiadania łatwo zrozumiałego, pięknego w swojej prostocie wykładu katolickiej nauki o wierze, modlitwie, przykazaniach, sakramentach i cnotach.

Można zaryzykować opinię, że mamy tu do czynienia z najpełniejszym jak dotąd przedstawieniem wszystkich zasadniczych za i przeciw, które były formułowane, zgłaszane i dyskutowane w różnych środowiskach przez ostatnie 50 lat na temat II Soboru Watykańskiego. Czytelnik może obiektywnie poznać różne opinie i samodzielnie prześledzić przebieg argumentacji, zaprawiając swój umysł w regułach bezstronnej debaty. Francuski uczony ks. Jean-Michel Gleize przeprowadził swój wywód zgodnie ze scholastyczną sztuką tzw. kwestii dyskutowanych: najpierw jasno stawia problem, przytacza racje na rzecz obu stron sporu, następnie dokonuje rozstrzygnięcia i odpiera zarzuty ze strony stanowiska błędnego. Praca francuskiego uczonego zbudowana jest dokładnie według takiego samego schematu w jaki św. Tomasz z Akwinu opracował swoją słynną Sumę teologiczną. Dzięki tej książce możemy stać się uczestnikami porywającej debaty w której liczy się tylko moc argumentów, nie zaś zmienne autorytety i ludzkie emocje.

Zasady rewolucji francuskiej, proponujące urządzenie życia społecznego bez Boga i nieliczące się z prawami Kościoła, przez cały XIX wiek były coraz głośniej propagowane we wszystkich państwach Europy. Zostały nawet uznane przez niektórych duchownych i w ten sposób powstał liberalny katolicyzm - próba pogodzenia Kościoła z zasadami rewolucji. Kolejni papieże nie wahali się potępić zarówno liberalizmu w jego czystej postaci, jak i liberalizmu katolickiego. Prezentowane studia pisarzy katolickich uzasadniają to stanowcze odrzucenie doktryny liberalnej.

Oddajemy w Państwa ręce reprint wzruszającego modlitewnika z 1893 roku zawierającego nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny dedykowane na miesiąc maj.

Oby to wydanie "Katechizmu katolickiego św. Piusa X" było pomocne dla księży, nauczycieli i rodziców w dziele przekazywania wiedzy i miłości do nauki Kościoła katolickiego ich uczniom i dzieciom w całej pełni i pięknie. Mamy nadzieję, że katechizm ten pomoże również dorosłym katolikom odnowić i pogłębić ich własną znajomość wiary. Dla katachumentów byłoby nader pomocnym, gdyby towarzyszył im na drodze pełnego poznawania jedynej, prawdziwej wiary. Oby czysta wiedza na temat wiecznych prawd naszej wiary dała wszystkim czytelnikom mocną pewność, że prawdy te są fundamentem niezachwianych cnót. Niech Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny wyprasza wszelkie łaski dla czytelników tego tomu.

Antonio Socci znów szokuje pasjonującą książką. Ukazuje prawdziwą burzę w Kościele, w której centrum znajduje się postać obecnego papieża - Franciszka. Kontrowersyjne tezy dotyczące abdykacji Benedykta XVI, kwestionujące poprawność wyboru Franciszka, wspierane są przez zestawienie faktów i wypowiedzi ukazujących niezwykle dramatyczną sytuację współczesnego Kościoła. Z niezwykłą troską i zaangażowaniem autor ukazuje Kościół w sytuacji zagrożenia, w chwili, jak się wydaje, wielkiego przełomu, momencie, który może zadecydować o dalszych losach Kościoła, człowieka i świata.

Ta książka to katechizm o panującym w Kościele kryzysie filozofii i teologii, kryzysie przekazywania i praktykowania wiary, kryzysie moralności, całego kościelnego życia (liturgii, życia kapłańskiego i zakonnego, powołań, pobożności eucharystycznej i maryjnej etc.), dyscypliny, upadku diecezji i parafii. To trzeźwa analiza nowej liturgii, ekumenizmu, wolności religijnej, kwestii winy po stronie papieży i biskupów w czasie i po Soborze Watykańskim II. Tutaj nie przedstawia się prywatnych poglądów ani śmiałych teorii. Tutaj wszelkie nowości są analizowane w świetle tradycyjnej nauki Kościoła. Wydanie zawiera dodatkowo m.in. encyklikę św. Piusa X Pascendi Dominici gregis — O zasadach modernistów.

Oto jedno z „najważniejszych i zarazem najodważniejszych dzieł współczesnej kultury naukowej” – zaznaczył w przedmowie ks. prof. dr hab. Tadeusz Guz. Książka ta porusza zagadnienie globalnej rewolucji kulturowej, której celem jest – jak określiła Autorka we wstępie – „rozprzestrzenienie na całym świecie (...) nowej etyki, która ma (...) charakter sekularystyczny; jest ona wynikiem rewolucji feministycznej, seksualnej i kulturowej”. Niezwykle więc to cenna książka, tym bardziej, że współcześnie „panuje ogromna niewiedza na temat problemów antropologicznych związanych z rewolucją kulturową i nową etyką”. Publikacja ta wychodzi naprzeciw tym potrzebom. Dzięki znajomości problemu możliwe jest rozeznanie, które „nie polega na wyrywaniu chwastów rosnących razem z pszenicą, lecz na uczeniu się ich rozpoznawania oraz na zbieraniu pszenicy”. To praktyczne oraz wyczerpujące opracowanie kierujemy nie tylko do pedagogów i wychowawców, ale do wszystkich tych, którzy pragną mieć świadomość problematyki rewolucji kulturowej.

Koń Trojański w Mieście Boga to jedna z najgłośniejszych książek Dietricha von Hildebranda. Wybitny filozof, opierając się na właściwie interpretowanych tekstach Soboru Watykańskiego II, wskazuje nadużycia, jakich dopuszczają się modernistyczni teologowie. Książka napisana dwa lata po zakończeniu Vaticanum II, podczas którego autor był jednym z ekspertów, jest kluczem do zrozumienia posoborowego kryzysu w Kościele oraz jego postępującej sekularyzacji. Dietrich von Hildebrand odnowie fałszywej przeciwstawia odnowę prawdziwą, prowadzącą Kościół ku Jego „nowej wiośnie”.

Po 18 latach od ukazania się encykliki Jana Pawła II Centesimus annus z 1991 r. papież Benedykt XVI opublikował swą trzecią a pierwszą społeczną encyklikę poświęconą aktualnym problemom współczesności. Ukazuje się ona, podobnie jak poprzednie encykliki społeczne, w ważnej dla dzisiejszego świata chwili, w czasie groźnego dla jego przyszłości kryzysu, nie tylko co wydaje się, iż nie wszyscy dostrzegają ekonomicznego, ale także kulturowego i moralnego. Ojciec św. mówi o rozwoju ludzkim w miłości i prawdzie, czyli w relacji bezinteresownego otwarcia na potrzeby innych. Tak miłość, jak prawda są najlepszą drogą do pokonywania trudności na drodze życia.Obok tekstu encykliki czytelnika zapewne zainteresują komentarze do encykliki autorstwa ks. prof. Jana Kruciny i ks. prof. Piotra Niteckiego.

Pius XI w encyklice o małżeństwie chrześcijańskim z uwzględnieniem obecnych stosunków, potrzeb, błędów i wykroczeń w rodzinie i społeczeństwie wykłada naukę o sakramencie małżeństwa. Wymienia i opisuje takie dary małżeństwa jak: potomstwo, wierność i nierozerwalność węzła małżeńskiego. Potępia też poglądy i działania degradujące ten związek — zamach na życie dziecka, emancypację kobiet oraz rozwody. Podaje również środki odnowienia małżeństwa — uległość woli Bożej, pobożność i praktyki religijne oraz pamięć o sakramentalnym charakterze małżeństwa.

Rerum novarum, opublikowana 15 maja 1891 roku, jest jedną z najbardziej znanych papieskich encyklik. Była kamieniem węgielnym katolickiej nauki społecznej i odpowiedzią Kościoła na rosnące wpływy socjalizmu i komunizmu z jednej, a wielkiego kapitału z drugiej strony. Papież Leon XIII, zwany też papieżem robotników, wskazuje na rolę etyki w stosunkach społecznych. Wprowadza pojęcie solidaryzmu społecznego i wytycza koncepcję "trzeciej drogi" pomiędzy socjalizmem a kapitalizmem. Była punktem wyjścia encyklik Piusa XI (Quadragesimo anno), Pawła VI (Octogesimo anno) i Jana Pawła II (Centesimus annus). Pomimo upływu niemal półtora wieku od jej powstania, nie straciła na swojej aktualności.

Książka dotyczy życia społecznego człowieka jako koniecznego kontekstu jego aktualizacji. Zwraca uwagę na rolę filozofii w rozpoznawaniu istoty życia wspólnotowego, jego metody cywilizacyjnej i ostatecznego celu. Rozważania są dokonywane z perspektywy realizmu filozoficznego, co pozwala wskazać na absurdy idealizmu, w tym zwłaszcza jego cywilizacyjne konsekwencje: utopizm i ustrojową gromadność (socjalizm). Autor przywołuje ciągle cenzurowany dorobek poznawczy realizmu w dziedzinie antropologii i teorii cywilizacji, w tym akcentuje szczególnie personalizm z jego adekwatną i integralną koncepcja człowieka jako osoby. Kluczowymi odniesieniami rozważań są: spór realizmu z idealizmem, transformacja modernizmu w postmodernizm, utopia i utopizm, socjalizm i jego odmiany, gromadność cywilizacyjna i personalizm. Przyjęta perspektywa sprawia, że książka stanowi znakomity przewodnik po kwestiach związanych z życiem społecznym człowieka.

Chrześcijanom dzisiejszej doby potrzebne są hart ducha i męstwo w wierze. Bez wolnego od ograniczeń opowiedzenia się za życiem Europa umrze w kulturze śmierci – o czym wciąż na nowo przypominał św. Jan Paweł II. W czasach czterech rozbiorów Polsce, jako krajowi wolności i demokracji, tylko dzięki prawdzie wiary katolickiej udało się zachować narodową oraz kulturową tożsamość.

Współczesne doktryny społeczne i religijne ufundowano na podstępie. Można w nieskończoność czekać na nowy wspaniały świat, ale im kto częściej chodzi po rozum do głowy, tym skłonniejszy jest nie dowierzać propagandzie nowoczesności. Ile wieków możemy jeszcze łudzić się, że żyjemy u progu wiosny, jeśli stawia się nam przed oczami co najwyżej kolejną, rozwścieczoną na przeszłość rewolucję z podpalonym wiankiem na głowie?

Pierwszy oficjalny Katechizm katolicki. Zawiera streszczenie doktryny Kościoła Katolickiego, ogłoszony został w 1566 r. przez papieża Piusa V, na życzenie Soboru Trydenckiego i z wykorzystaniem jego uchwał. 

Monumentalne, znakomicie udokumentowane dzieło analizujące posoborową rewolucję liturgiczną, napisane przez wybitnego katolickiego apologetę, konwertytę z anglikanizmu i długoletniego prezesa organizacji Una Voce International. „Książka Daviesa jest poświęcona nowej Mszy, ale czytając, czym jest ta Msza i jak doszło do jej opracowania oraz upowszechnienia, nie sposób nie zatęsknić za tradycyjną Mszą św., za jej jednoznacznością doktrynalną, wzniosłością i liturgicznym pięknem” (fragment wstępu autorstwa ks. Karola Stehlina FSSPX).

Coraz więcej ludzi zadaje sobie pytanie: dokąd zmierza Kościół za czasów papieża Franciszka? Skąd biorą się kolejne skandale, skąd przychodzą kolejne rewolucyjne zmiany? Gdzie jest granica tych zmian? Red. Krystian Kratiuk w jasny i klarowny sposób opisuje to, co się obecnie dzieje w Watykanie. Odpowiada na pytania, których wielu katolickich publicystów boi się wprost nawet zadać.

"Synod papieża Franciszka" jest zapisem kolejnych stadiów rewolucyjnego szturmu na podstawy katolickiej wiary i moralności, który pod pozorem "zmiany paradygmatu w Kościele" (kardynał Kasper) odbywa się na naszych oczach po abdykacji Benedykta XVI. Książka Krystiana Kratiuka pokazuje jak kolejna fala Renu wpływa do Tybru, na tym etapie rewolucji uderzając w sam fundament wiary - zapisane w Ewangeliach przykazania Zbawiciela. Lektura obowiązkowa dla każdego, kto chce poznać stan zmagań o Kościół. To wielka stawka".

Tomasz Rowiński pokazuje w swojej książce, że papiestwo od dawna podcinało gałąź ewangelicznej i kościelnej tradycji, której zawdzięcza swój autorytet. Turbopapiestwo to także refleksyjna podróż przez czasy papieża Franciszka, której konkluzją jest próba zmierzenia się z pytaniem czym jest powołanie „Piotra naszych czasów” i jakie mechanizmy sprawiły, że rola papieża w Kościele stała się tak problematyczna.

Autor książki analizuje wpływ wymienionej w tytule encykliki na sytuację Kościoła rzymskokatolickiego w Stanach Zjednoczonych Ameryki, w tym szczególnie na postrzeganie kwestii społecznej i problemów robotniczych przez głównych przedstawicieli duchowieństwa amerykańskiego. Zasadnicze pytania badawcze dotyczą kształtowania się w amerykańskim duchowieństwie wrażliwości na problemy społeczne przed wydaniem i po wydaniu encykliki (tj. przed i po 1891 r.) oraz jej wpływu na katolicką naukę społeczną w Stanach Zjednoczonych i ustawodawstwo federalne USA. Autor stawia tezę, że pod wpływem encykliki Rerum novarum, doszło do uformowania jednolitej myśli społecznej katolików w Stanach Zjednoczonych dostosowanej do realiów i specyfiki gospodarki i społeczeństwa amerykańskiego.

Nowe wydanie Modlitewnika Te Deum Laudamus w etui.

Autor przedstawił genezę powstania współczesnego ekumenizmu, którego początki sięgają XIX wieku, a który był inspirowany przez rabinów żydowskich w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, gdy z braku pastorów obsługiwali zbory protestanckie. Następnie idee ekumenizmu trafiły podczas II Soboru Watykańskiego do dokumentów soborowych, a następnie do Kościoła Katolickiego. Autor ukazał przenikanie trybalizmu - zwłaszcza w Ameryce Południowej - do obrzędów katolickiej mszy świętej, który rozszerzając się zagraża podstawowym regułom liturgii i wiary katolickiej.

Być może nie ma rzeczy bardziej zafałszowanej współcześnie niż rola i status artysty oraz sztuki. Malarz, poeta i krytyk. Maciej Mazurek niezwykle przenikliwie odsłania sprzeczności w postrzeganiu tych zjawisk. Wskazuje paradoks kultu artysty w społeczeństwie egalitarnym, które kształtują nierozpoznawalne dla niego siły. Czytajmy Mazurka, aby rozumieć, jak funkcjonuje to, co nazywamy dziś sztuką.

-Bronisław Wildstein (pisarz, publicysta)

Ta książka to mądra obrona suwerenności artysty i sztuki, w czasach wielkiej gry pozorów. Sztuki bowiem warto bronić. Bo tak naprawdę tylko ona nadaje nam człowieczeństwo i godność. Jeśli czytelnik tej książki nie zgodzi się z rozsądnym i logicznym spojrzeniem Macieja Mazurka, zostaje z kolei zmuszony do tego, aby logicznie i rozsądnie uzasadnił dlaczego się nie zgadza.

-Janusz Kapusta (rysownik, malarz, scenograf)

Mija 500 lat od wystąpienia Marcina Lutra, które dało początek reformacji. Hilaire Belloc odsłania przed nami przyczyny i kulisy tego wielkiego dramatu początków reformacji, który wstrząsnął ówczesnym światem. Belloc ujawnia prawdziwe oblicze protestantyzmu. Reformację (zapoczątkowaną wystąpieniem Lutra w przeddzień Wszystkich Świętych roku 1517) przedstawia jako jedno z największych zagrożeń cywilizacji europejskiej.

Rozpusta jest występkiem powszechnym, szczególnie w naszych czasach. W sferze intelektualnej jednak rzeczą kluczową jest proces transmutacji przewin w rozmaite teorie, a więc sytuacja, w której „intelektualista” występuje przeciwko zasadom moralności, a co za tym idzie, przeciwko prawdzie. Wszystkie współczesne „izmy” są wypadkową tej właśnie postawy. Wszystkie wyczerpują znamiona samousprawiedliwiania się. I wszystkie one najskuteczniej analizuje się z perspektywy wiedzy o niedostatkach moralnych ich twórców, orędowników i wyznawców.