Opowiem Wam ... Prawdziwa historia Polaków deportowanych na Sybir w 1949 roku - Bielawiec Barbara

Książka ma charakter albumowy, popularnonaukowy. Została wydana w twardej oprawie. Zawiera bardzo dużo ilustracji – zdjęć, obrazów, rysunków.

Zesłańcy i ich życie. Narodziny mitu to książka do czytania, pięknie napisana i nierozwlekła. Często celem napisania tekstu było zabranie głosu w kolejnej konferencji. W takim przypadku referent doskonale wiedział, że uwagę słuchaczy zapewni mu zwięzłość i umiejętny dobór frapujących szczegółów. Miał bowiem - jak mniemamy - świadomość, iż nie należy ani nudzić, ani nadużywać czasu słuchaczy. I czytelników.

W tym ekscytującym, nowym ilustrowanym wydaniu światowego bestsellera Krótka historia prawie wszystkiego, które zostało skrócone i zaadaptowane dla młodszych czytelników, Bill Bryson odkrywa tajemnice czasu i przestrzeni oraz wyjaśnia, w jaki sposób, wbrew wszelkim przeciwnościom, życie pojawiło się na cudownej planecie, która jest naszym domem.
Poznajemy niezwykłych naukowców - geniuszy, dziwaków, łotrów, głupców - autorów ekscentrycznych teorii, które utrzymały się o wiele za długo, oraz przypadkowych odkryć, które zrewolucjonizowały naukę i zmieniły świat.

Majkę czeka niezwykła podróż w czasie. Podczas lekcji po raz pierwszy słyszy nazwisko Ireny Sendlerowej: wrażliwej dziewczynki i nieustraszonej kobiety, która podczas wojny uratowała dwa i pół tysiąca ludzi i została polską superbohaterką. Tak zaczyna się opowieść o narodzinach przyjaźni z nieco zarozumiałą Wiktorią, dość ponurym Ignacym oraz kotem Zuzełem, których połączyło zaangażowanie w poznanie trudnej i mrocznej historii XX wieku oraz roli odegranej w niej przez Irenę Sendlerową. Jej opowieść zaczyn się w 1910 w Warszawie – tutaj dorastała, otoczona miłością rodziców bawiła się z żydowskimi rówieśnikami i stawała w ich obronie, kiedy studiowała na Uniwersytecie Warszawskim. Całe dorosłe życie poświęciła pomaganiu drugiemu człowiekowi: pracując jako pracowniczka socjalna i opiekunka społeczna oraz ratując najmłodszych mieszkańców getta warszawskiego od okrutnej śmierci.

Druga połowa lat trzydziestych XX w. w Związku Sowieckim to okres, kiedy reżim sowiecki przeprowadził szereg antypolskich akcji.

W latach 1935–1936 miały miejsce deportacje ludności polskiej, zamieszkałej na Ukrainie i Białorusi, z graniczących z Polską obwodów, na wschód Ukrainy lub w głąb ZSRS – do Kazachstanu albo Syberię. Kulminacją antypolskiej polityki była operacja polska (antypolska) NKWD z lat 1937–1938, w wyniku której represjonowano ponad 144 tys. osób, z czego 111 tys. zostało rozstrzelanych.

Zebrane dokumenty dają odpowiedź na pytanie jaką wiedzę polska służba dyplomatyczno-konsularna i wywiad wojskowy miały w sprawie sytuacji mniejszości polskiej w okresie bezprecedensowych represji reżimu z lat 1935–1938; jaki był stosunek rządu RP do Polaków w ZSRS; jak zachowywali się przedstawiciele Drugiej Rzeczypospolitej na terenie sowieckim w obliczu prześladowania Polaków; jak Polacy w ZSRS postrzegali stosunek do nich ze strony Warszawy.

Wojenna rzeczywistość oczami Jędrka.

Jędrek urodził się w jednym z najpiękniejszych miast przedwojennej Polski – we Lwowie, po którym uwielbiał spacerować z ukochanym dziadkiem. Musiał się z nim rozstać, kiedy tato awansował na kapitana i rodzina przeniosła się do twierdzy wojska polskiego w Modlinie. Tam zastała ją druga wojna światowa, a Jędrek wraz z siostrą, mamą i babcią rozpoczął tułaczkę po Polsce. Chłopiec uczył się w konspiracji, pomagał rodzinie, pracując, a po przeprowadzce do Warszawy – rozpoczął walkę z okupantem, wstępując do Szarych Szeregów.

Przeczytajcie o pełnym przygód i zwrotów akcji dzieciństwie Andrzeja Perepeczki – oficera floty handlowej i autora bestsellerowej serii książek o Dzikiej Mrówce.

10 lutego 1940 r. Mieczysława Malawska jako ośmioletnie dziecko została wraz z matką i możliwym do uniesienia dobytkiem aresztowana i przetransportowana ze wsi Sarańczuki w powiecie tarnopolskim na stację kolejową w Potutorach. Stąd bydlęcymi wagonami wypełnionymi kobietami dziećmi i starcami trafiły w głąb Syberii do permskiej obłasti do posiołku Janczer. Tak rozpoczęła się trwająca 6 lat zesłańcza odyseja matki i córki opisana w książce w niezwykle żywych obrazach pamięci.

Kim był „Czarny Batyr”? Co robił polski James Bond w Afganistanie? Jak car ukarał Piotra Wysockiego za Noc Listopadową? Na te i inne pytania odpowiedzi znajdują się w najnowszej książce Marka Skalskiego. Niezwykle losy polskich „Sybiraków”, których życie może być wzorem dla współczesnych Polaków.

Kazimiera Dzięgielewska-Żołądź urodziła się pod Tarnopolem na Kresach Wschodnich w latach 30. XX wieku. Jej szczęśliwe dzieciństwo zostało brutalnie przerwane w lutym 1940 roku, kiedy to wraz z rodzicami i częścią swojej rodziny została wywieziona na Sybir, a potem w głąb Azji Środkowej, do Kazachstanu. To, czego tam doświadczyła, oraz dramatyczne wydarzenia, jakich była świadkiem, głęboko wbiły się w jej pamięć i dlatego opowiada o nich tak, jakby miały miejsce wczoraj. Z wielkim trudem, nieraz ocierając się o śmierć, doczekała końca wojny i repatriacji do Polski.

Po latach udało się jej pokonać barierę żelaznej kurtyny i wyjechać do USA. Mogła tam odwiedzić tę część swojej rodziny, która po wyjściu ze Związku Radzieckiego wraz z Armią Andersa postanowiła pozostać na Zachodzie. Dla autorki Ameryka lat 60. wydawała się wtedy rajem, gdzie niczego nie brakowało. Najważniejsze było jednak to, że wreszcie mogła paść w objęcia bliskich, z którymi na tak długi czas rozdzieliła ją wojna.

Tę niezwykłą historię napisało życie. Jej główną bohaterką jest młoda kobieta, Władysława Pawłowska, która wiosną 1940 r., w czasie tzw. drugiej deportacji została wywieziona z Brodów do Liniejewki w północnym Kazachstanie. To także historia jej męża, oficera Jana Pawłowskiego, zamordowanego w Katyniu w kwietniu 1940 r. Występuje tu jeszcze jeden bohater, mały Jędruś, do którego tęsknota i miłość, skłoniła Władysławę do bohaterskiej ucieczki z Sybiru. To myśl o nim i wiara w Bożą Opatrzność pozwoliła jej przetrwać zesłanie, sowieckie więzienie, głód, upodlenie i zaprowadziła z powrotem na rodzimą ziemię.

Książka Anny Mironowicz "Od Hajnówki do Pahlavi" przekazuje pamięć ofiar II wojny światowej, opisując losy Polaków - 100 rodzin leśników z Puszczy Białowieskiej - zesłanych na Syberię do pracy w kopalni złota. Relacjonuje heroiczną walkę tej niewielkiej społeczności o zachowanie polskości i kultywowanie wartości patriotycznych w skrajnie niesprzyjających warunkach zesłania i sowieckich represji.

"Przed wojną prawie każdy leśnik otrzymywał przygotowanie wojskowe w Przysposobieniu Wojskowym Leśników (PWL) lub w regularnych jednostkach wojskowych. Zazwyczaj leśnicy byli oficerami i podoficerami rezerwy. Służba leśna została postawiona w stan pogotowia bojowego 31 sierpnia 1939 roku. Leśnikom z Puszczy Białowieskiej dyrektor Białostockiego Okręgu Lasów Państwowych Karol Nejman wydał rozkaz zgrupowania się w ramach oddziału Przysposobienia Wojskowego Leśników (PWL) w Kosowie Podlaskim. W kilka dni potem do Białowieży i Hajnówki wkroczyli Niemcy. Nie doszło jednak do bezpośrednich starć leśników z Niemcami, którzy nie zdecydowali się zająć Puszczy Białowieskiej. Dyrekcja Okręgu Białostockiego Lasów Państwowych z siedzibą w Białowieży ewakuowała się na wschód pod koniec pierwszej dekady września 1939 roku. Ewakuowane zostało także archiwum Dyrekcji, które Rosjanie przejęli koło Słonimia, co bardzo ułatwiło sporządzenie list deportacyjnych. We wrześniu 1939 roku z rąk Rosjan zginęło dziewięciu pracowników białowieskiej DLP, wśród nich dyrektor Karol Nejman. Wszystkie lasy dyrekcji białowieskiej przeszły w 1939 roku pod zarząd władz radzieckich. "

/ze wstępu/

Historia życia generała z PRL opowiedziana przez córkę. Autorka zadaje pytanie, czy można nazwać ruskim generałem potomka bohaterów powstań narodowych i organizacji patriotycznych, zesłanego na Sybir, a potem walczącego w Armii Berlinga o wolność Polski? Czy można dyskredytować generałów LWP, nazywając ich komunistycznymi zbrodniarzami i zdrajcami?

Opis pobytu na zesłaniu, poprzedzony relacją o życiu rodziny Autora w II RP. Jego ojciec był lwowiakiem, legionistą, matka również walczyła w I wojnie światowej w obronie Przemyśla przed bolszewikami. Obydwoje rodzice pracowali jako nauczyciele na Grodzieńszczyźnie, a przed samą wojną w Wilnie. W kwietniu 1940 r. wywieziono ich do Kazachstanu (wcześniej został aresztowany ojciec), w okolice Pietropawłowska, do kołchozu Podleśna. Autor wykonywał różne prace: percepszczyk traktorzysty, traktorzysta, praca w mleczarni, murarz w szpitalu w okolicznym miasteczku (10-dniowy tydzień pracy), rzeźnik. Opis buranu i sposobu ratowania się Kazachów, zaskoczonych przez buran, przy pomocy długiego czerwonego szala. Praca przy budowie mostów na kolei. Po układzie Sikorski Majski Autor z 5 kolegami i bratem wyruszają 3.12.1941 r. do Polskiego Wojska. Matka pozostaje, wybrano ją na męża zaufania na stacji Pierekatnaja. Po wielu perypetiach docierają 31.12.1942 r. do Jangi-Sur i dostają się do wojska w Dżałał Abadzie. Potem Pahlevi i służba w wojskach łączności: Iran, Irak, Palestyna, Egipt, Włochy. Tu walki pod Monte Cassino barwny, szczegółowy opis działań, w których Autor brał udział.

Antologia dzienników, listów i wspomnień, która na indywidualnych przykładach pozwala prześledzić zbiorowy los setek tysięcy osób wywiezionych przez Sowietów z Kresów Wschodnich.

Książka opowiada o doświadczeniu tych ludzi od wybuchu wojny, przez sowietyzację Kresów, cztery fale deportacyjne (w lutym, kwietniu, czerwcu 1940 i maju-czerwcu 1941), przetrwanie w głębi ZSRR, wyjście z Armią Andersa, Armią Berlinga i powroty – do rodzinnej wsi, „nowej” Polski… Wszystkie materiały w antologii: relacje z „nieludzkiej ziemi”, liczne zdjęcia i grafiki, pochodzą z tworzonego społecznie od końca lat 80. Archiwum Wschodniego, do którego przekazali je sami zesłańcy lub ich rodziny.

Tak się złożyło, że kiedy tylko Krysia kończy dziesięć lat, zaraz wybucha wojna. Po powrocie ze szkoły – pracuje, podobnie jak wszystkie dzieci, które znalazły jakieś zajęcie w tym trudnym okresie. Wstępuje do Organizacji, naraża życie, przewożąc meldunki, a nawet broń ukrytą w koszyku pełnym jabłek. Razem z mamą i babcią pomaga ukrywać panią Marię i jej syna Janka, który ma „zły wygląd”. Przez jakiś czas mieszka u nich prawdziwy gangster… Krysia rośnie, zawiera nowe przyjaźnie, podejmuje kolejne wyzwania i na pewno nie może narzekać na nudę. A wojna? Uparcie nie chce się skończyć…

Prawdziwa opowieść małej żoliborzanki, której udało się przeżyć i dziś może przedstawić Wam swoją historię.

Trzymająca w napięciu powieść o nieznanym fotografie, który z narażeniem życia dokumentuje zniszczenia Zamku Królewskiego w Warszawie.

Książka autora Afryki Kazika, pod honorowym patronatem pani generałowej Ireny Anders, niezwykle ciekawie i zabawnie opowiada prawdziwą historię niedźwiedzia Wojtka - czworonożnego przyjaciela żołnierzy z Armii Andersa, który przebył z nimi cały szlak bojowy przez Iran, Irak, Palestynę, Egipt do Włoch. Brał udział w bitwie pod Monte Cassino, pomagał nosić ciężkie skrzynie z amunicją, dzięki czemu został uwieczniony w oficjalnym emblemacie 22. Kompanii Zaopatrywania Artylerii 2. Korpusu Polskiego. "Wspaniała, ciepła opowieść o niedźwiedziu-żołnierzu, niezapomniana lekcja historii, która brzmi jak bajka… Gorąco polecam do rodzinnego i szkolnego wspólnego czytania!