W tomie znalazły się teksty w większości niepublikowane. Są więc relacje prostych żołnierzy dezerterujących z wojska pruskiego, by formować polskie oddziały strzelców konnych, ułanów, piechoty czy lotników, ich dowódców – w tym gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego, spiskowców z tajnych organizacji patriotycznych. Autorzy dodają własne komentarze, opisują atmosferę panującą wówczas w ich domach rodzinnych i dzielnicach.

Unikatowa publikacja będąca pierwszym pełnym opracowaniem dziejów wojsk łączności z terenu Wielkopolski. Autor dotarł m.in. do zachowanych i w większości niepublikowanych dotąd wspomnień, sprawozdań, relacji i pamiętników byłych żołnierzy łączności, które znacząco uzupełniły luki występujące w dokumentach archiwalnych. Wiele cennych relacji to wynik osobistych kontaktów z byłymi żołnierzami. Pracę wzbogaca nieznana dotąd ikonografia, która ukazuje sylwetki żołnierzy łączności, ich codzienną służbę oraz to jak spędzali czas wolny i święta.

Druga część książki: Polsce zawsze i wszędzie służyć będę. Mundur i broń Wojsk Wielkopolskich 1918–1920.

Publikacja bogata ikonograficznie i oparta na źródłach fotograficznych oraz tekstowych z epoki, oddaje ducha czasów walki Wielkopolan o wolność. Napisana przejrzystym językiem książka będzie cennym źródłem wiedzy dla wytrawnych i początkujących znawców historii.

Wiek XVIII jest znaczący dla rozwoju polskiego munduru. Od kontusza, żupana i czapki z opuszką futrzaną oraz rajtroka, pludrów i kapelusza do do kurtki ułańskiej z rabatami, rajtuz z lampasami i rogatej czapki. Mundur ten, rozsławiony przez szwoleżerów i ułanów w wojnach napoleońskich, znalazł stałe miejsce w europejskich armiach - austriackiej, niemieckiej, rosyjskiej, francuskiej, brytyjskiej, a nawet tureckiej. Dołączony do albumu aneks zawiera kopie lub odpisy regulaminów, ordynansów i przepisów mundurowych tego okresu. Należy zaznaczyć, że jest to pierwszy zbiór tego rodzaju w polskiej literaturze przedmiotu.

Album ,,Barwa Wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów w XVIII wieku oraz Legionów Polskich 1797-1807" (570 sylwetek żołnierzy) jest pierwszą częścią cyklu albumów przedstawiających żołnierza polskiego w okresie stu trzydziestu lat, od początków kształtowania się jego munduru w XVIII wieku po wojnę polsko-rosyjską w 1831 roku, która zamknęła pewien okres wojskowości polskiej.

Niniejsze opracowanie stanowi pierwszą część zapowiadanego szerokiego katalogu odznak Wojska Polskiego z lat 1914-1939 : piechota, kawaleria, artyleria i bronie pancerne, wojska techniczne-służby, organizacje i formacje wojskowe z lat 1914-1221 oraz szkolnictwo wojskowe. Obok przedstawionych odznak i ich wersji pokazano w szerokim zakresie obowiązujące dokumenty - legitymacje i dyplomy. Uwzględniono uwagi i sprostowania zawarte w dotychczasowych katalogach.

Jednym z najistotniejszych antagonizmów w Polsce międzywojennej był konflikt polsko-żydowski. Po polskiej stronie obozem, który w największym stopniu przyczyniał się do jego podsycania, była Narodowa Demokracja – potężny i masowy ruch polityczno-społeczny, zasłużony w bojach o niepodległość i kształtowaniu narodowej świadomości. Po drugiej stronie znajdowali się Żydzi – prężna i aktywna, a jednocześnie niejednolita, posiadająca aż trzy tysiące lat tradycji mniejszość narodowa i religijna, która w II Rzeczypospolitej stanowiła około dziesięć procent obywateli. Pomiędzy tymi dwoma podmiotami toczył się permanentny spór, który do dziś nie został w pełni wyjaśniony.

Setna rocznica odzyskania niepodległości to doskonała okazja do zmierzenia z mitem założycielskim współczesnej Polski. W dotychczasowych ocenach tej rocznicy dominował patos, a o przywódcach niepodległościowych powielano stereotypowe opinie.

Marek Rezler, ceniony historyk i publicysta, rozprawia się z szeregiem mitów, które na stałe weszły do kanonu narodowej megalomanii: o dokonaniach powstań narodowych i męczeństwie narodu pod zaborami, o rzekomej mocarstwowości młodego państwa i późniejszej tzw. zdradzie zachodnich sojuszników, o nieliczeniu się z twardą realpolitik na przestrzeni całego XX wieku.

Świetnie p

W książce autor stara się przybliżyć udział lekarzy weterynarii w walkach o niepodległość ojczyzny. I we wszystkich swoich publikacjach pokazuje, że tak mała grupa zawodowa była niezwykle patriotyczna, oddana Rzeczypospolitej i godna podziwu i naśladowania. W ubiegłym roku ukazała się wcześniejsza publikacja Włodzimierza Gibasiewicza "Niepowtarzalni z Wielkopolski" opowiadająca losy lekarzy zwierząt, którzy polegli bądź zostali zamordowani w latach II wojny światowej. Nazwiska bohaterów tamtej książki upamiętniła Wielkopolska Izba Lekarsko-Weterynaryjna w postaci Tablicy Pamięci odsłoniętej w 2018 roku.

Rozszerzone i poprawione wydanie, uwzględniające najnowsze ustalenia dotyczące powstania!

Opracowanie przygotowane z okazji 100 rocznicy wybuchu powstania wielkopolskiego. Wydarzenia z lat 1918–1919 ukazane są jako fragment zaangażowania Wielkopolan w polskie walki narodowowyzwoleńcze od 1794 do 1921 roku.

Książka ukazuje prawdziwy obraz wydarzeń, które obrosły legendą, m.in. szturmu na gmach Prezydium Policji czy rzekomej niechęci marszałka Piłsudskiego do wielkopolskiego zrywu powstańczego. Oprócz szeroko zarysowanego tła politycznego zaprezentowano działania militarne, wraz z mało znanymi epizodami (np. walkami Poznańskiego Batalionu Śmierci). Szczegółowo omówiono niedoceniany, ogromny wkład wielkopolskich żołnierzy w powstrzymanie bolszewickiej inwazji.

Dodatkowym walorem książki jest 14 barwnych plansz autorstwa prof. Andrzeja Jeziorkowskiego, na których szczegółowo przedstawiono mundury, uzbrojenie, odznaczenia czy insygnia powstańców.

Znamienity pamiętnik z czasów Powstania Wielkopolskiego.

I to pamiętnik nie byle kogo, bo jednego z liderów powstania w północnej części kraju – nie tylko Wielkopolski, bo zakusy Jacobsona sięgały znacznie dalej.

Dr Wojciech Jacobson podzielił całość swoich wspomnień na cztery części. W pierwszej ukazał swoje ostatnie tygodnie w szeregach wojsk niemieckich jesienią 1918 roku, panujące wówczas nastroje oraz sytuację Polaków w jej szeregach. Druga część obejmuje udział autora w Powstaniu Wielkopolskim na terenie Gniezna oraz północnej Wielkopolski. Część trzecia traktuje o udziale autora w wojnie polsko-bolszewickiej 1919–1920. Ostatnia, czwarta, stanowi swego rodzaju załącznik i dotyczy różnych zagadnień z okresu Powstania Wielkopolskiego, takich jak: działania kontrwywiadowcze, zdobycie pociągu pancernego pod Rynarzewem, relacje z gnieźnieńską Strażą Ludową czy stosunek kolonistów niemieckich do powstania.
– z opracowania dra Bartosza Kruszyńskiego

15. pułk ułanów poznańskich był jednym z najsłynniejszych i najbitniejszych oddziałów polskiej kawalerii. Jednostka ta została utworzona w pierwszych dniach Powstania Wielkopolskiego i wzięła czynny udział w tym zrywie niepodległościowym. Następnie poznańscy ułani poszli toczyć boje z bolszewikami, w 1939 roku brali udział w wojnie obronnej, a 5 lat później w kampanii włoskiej. Żołnierze pułku nigdy nie szczędzili daniny krwi dla Ojczyzny, nigdy też nie złożyli broni.