Msza po dawnemu się odprawia. Rozmowy z kapłanami - Kajetan Rajski

Wydaje się, że ostatnie dziesięciolecia mocno zachwiały naszą wiarę w prawdziwą obecność Jezusa w Eucharystii: rzadziej klękamy przed Najświętszym Sakramentem, ograniczyliśmy adorację. (…) Autor zwraca przede wszystkim naszą uwagę na niezmienną istotę Najświętszej Ofiary, która nie jest zależna od drugorzędnych – choć ważnych – przepisów rubrycystycznych. Ileż ta publikacja przyniesie korzyści czytelnikowi! Jak bardzo pomoże w uczestnictwie i zrozumieniu sprawowanych Misteriów, także dzisiaj! Doprawdy, niczego większego i świętszego – ponad Mszę Świętą – nie mają na ziemi chrześcijanie!

Nowe wydanie książki świętego biskupa z 1920 roku. Mimo upływu niemal 100 lat od jej ukazania się, nic nie straciła na aktualności.

Polskę szczególnie umiłowałem, a jeżeli posłuszna będzie woli mojej, wywyższę ją w potędze i świętości. Z niej wyjdzie iskra, która przygotuje świat na ostateczne przyjście moje.

Jezus do św. siostry Faustyny

Po co istnieje nasz kraj? Czy Chrystus faktycznie powierzył Polakom wyjątkową misję? A jeśli tak, to kiedy się ona wypełni? W jaki sposób każdy z nas może wskrzesić iskrę wiary, by zapłonął świat? I czy nie odrzucamy Bożego wezwania do przymierza?

Przeczytaj wywiady z wielkimi duchowymi przewodnikami i świadkami Chrystusa, którzy opierając się na proroctwach Matki Bożej, świętej siostry Faustyny, prymasa Hlonda czy Teresy Neumann, odczytują rolę Polski we współczesnym świecie. Książka została poszerzona o fragmenty rozmów z bohaterami „Proroctwa”, które nie znalazły się filmie.

Już za życia nazywano go „Ojcem prawowierności”, po śmierci - „Kolumną Kościoła” (określenie św. Grzegorza z Nazjanzu). Historyk Cornelius Clifford napisał w Encyklopedii katolickiej, że św. Atanazy był „największym głosicielem myśli katolickiej dotyczącej wcielenia Chrystusa, jakiego kiedykolwiek miał Kościół”, a kard. Newman nazwał go „główną - po apostołach - postacią, przez którą święte prawdy chrześcijaństwa zostały przekazane światu”.
Czy istnieją jakieś współczesne odniesienia do kryzysu ariańskiego? Michael Davies pozostawia odpowiedź czytelnikowi…

Ta wersja „ewangelii”, która obecnie stała się modna, jest w swej istocie fałszywą nadzieją, gdyż obiecuje ludziom dziedzictwo w odwiecznym i nieskończonym Życiu bez wzywania ich do pokuty i zerwania z nieposłuszeństwem wobec Boga.

Główną jej metodą jest zachęcanie ludzi do uznania Jezusa osobistym Zbawicielem, bez głoszenia konieczności poddania się Mu jako Panu. Nowoczesna „ewangelia” obiecuje zbawienie od piekła, jednak nic nie mówi o porzuceniu grzechu i niesprawiedliwości. Oferuje fałszywe bezpieczeństwo ludziom, którzy ciałem i duszą lgną do światowych wzorców, jednocześnie gardząc uświęceniem życia. Ta „ewangelia” oddziela wiarę od wierności i posłuszeństwa Panu. Jej nauczanie sugeruje, że intelektualne „pojednanie się” z Bogiem jest równoważne posłuszeństwu Prawdzie. Jednak nie to jest istotą przesłania Ewangelii głoszonej przez Jezusa.

Podczas mszy, która jest „pomysłem Boga”, przychodzi Pan Jezus, otwiera przed nami Swój świat i wprowadza w tajemnice krzyża oraz Zmartwychwstania, które nas ocalają. Opowiada o Swej miłości, do której zaprasza. We mszy jest obecna cała Trójca Święta. Trzeba podejść do Ojca, Syna i Ducha tak blisko, aby doświadczyć Ich obecności, miłości, łaski. Autor żywi nadzieję, że ta publikacja będzie w tym pomocna.

Fragmentami moich zadumań o tym dzielę się z każdym, kto przyjmuje zaproszenie do tej lektury. Skierowana jest ona do ludzi młodych i starszych, do osób niewykształconych i intelektualistów, do pobożnych  i niepraktykujących. W tekście odwołuję się często do zdań lub słów, które znamy na pamięć, aby wyprowadzić nas z przyzwyczajenia i zaprowadzić wprost do Chrystusa.

Gorzkie żale to prawdziwe arcydzieło polskiej poezji mistycznej. Reprodukcja i edycja pierwodruku z 1707 roku to sięgnięcie do najstarszego w Polsce źródła jednego z najpopularniejszych w naszym Kościele nabożeństw. Książka ta to równocześnie modlitewnik, ale także, przede wszystkim dzięki znakomitemu wstępowi Jacka Kowalskiego, przewodnik po pobożności i kulturze staropolskiej. Styl wypowiedzi autorskiej, rozpięty między gawędą a wykładem, subtelnie patynowany archaizacją ale zawsze przejrzysty, jasny i czytelny, pozwala przyswoić bardziej złożone treści każdemu czytelnikowi. Pomaga w tym również rozwiązanie edytorskie, które zamysł pokazania oryginału (z jego pięknem i pewną egzotycznością dawnej książki) godzi ze współczesną polszczyzną przekaz językowy zabytku. Bardzo funkcjonalne z punktu widzenia pomocy w modlitwie jest też zestawienie starego, pierwotnego tekstu z obecnie śpiewaną wersją .

Oddajemy w Państwa ręce reprint wzruszającego modlitewnika z 1893 roku zawierającego nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny dedykowane na miesiąc maj.

Św. Karol Boromeusz należy do czołowych postaci Kościoła katolickiego. Ten biskup i kardynał jest przykładem gorliwego pasterza, bez reszty oddanego sprawie Bożej, który nie liczył się z żadnym trudem i ofiarą. Zmarł młodo, bo w wieku zaledwie 46 lat, wyniszczony nadludzką pracą i pokutnym trybem życia. Kościół bardzo wiele mu zawdzięcza. To właśnie dzięki niemu mógł dokończyć swoich obrad Sobór Trydencki. Święty Karol Boromeusz był też pośród tych, którzy pierwsi podjęli z gorliwością realizację odnowy posoborowej. Owoce pasterskiego trudu św Karola trwają do dzisiaj w Kościele mediolańskim, ale nie tylko. Przez nie ustawiczne niejako odczuwamy Jego obecność. Kilkakrotnie nawiedzałem jego grób, który znajduje się w krypcie katedry mediolańskiej.

Co jest zgodne z duchem liturgii? Ksiądz i wierni razem zwróceni ku Panu czy ksiądz i wierni patrzący na siebie? Cisza modlitewna czy głośne recytacje? Muzyka sakralna czy piosenki do gitary? Uświęcony obrzęd czy atmosfera i spontaniczność? Zachowanie kanonu modlitwy czy swobodna twórczość? Święte obrazy czy puste ściany? Na ołtarzu krucyfiks czy tylko mikrofon? Przed Panem na klęczkach czy na stojąco?
Książka Duch liturgii została przyjęta w świecie jako zarys odbudowy liturgii katolickiej i zaproszenie do szkoły modlitwy. Nie jest to więc książka tylko dla specjalistów; teologów czy liturgistów. Duch liturgii (tak bardzo różny od ducha czasu) to arcyciekawa książka o tym, co najważniejsze: o naszej modlitwie i o liturgii, która, jak przypomniał Sobór Watykański II, stanowi źródło i szczyt życia Kościoła.

Drugie wydanie skarbnicy wiedzy, znakomicie przyjętej, ilustrowanej książki, której oprawa uwzględnia także wrażliwość zwolenników Mszy w rycie trydenckim. Czy pobożność kapłana ma wpływ na wartość Mszy świętej? Co to jest humerał, alba, cingulum? Dlaczego w czasie liturgii używane jest kadzidło? W jaki sposób należy się przygotować do Mszy świętej? Dlaczego kapłan dodaje wody do wina? Czy trzeba słuchać kazania? Jak często można przyjmować Komunię świętą?

Msza Święta – najcenniejszy dar, jaki Chrystus zostawił Kościołowi – dla wielu katolików wciąż jest trudna i niezrozumiała. Właśnie dla nich powstała ta książka – a także dla „wszystkich, zarówno wiernych świeckich, jak i księży, którzy czują potrzebę, aby lepiej poznać liturgię Mszy Świętej i pogłębić swój w niej udział” (ze Wstępu). Książka ks. Macieja Zachary jest zbiorem artykułów opublikowanych na łamach miesięcznika „Oremus”, w cyklu „Liturgiczne ABC”, w latach 1995–2000. Autor ukazuje w nich, krok po kroku, jak kształtowała się współczesna Msza Święta. Odsłania znaczenie gestów i symboli, ukazuje piękno i głębię modlitw liturgicznych, a niejednokrotnie zaskakuje, wydobywając z przyćmionych rutyną praktyk ukryty sens.

Po co chodzić na mszę świętą? Co zrobić z ciszą podczas Eucharystii? Czym tak naprawdę jest ofiara?

Niewidzialny Bóg objawia się człowiekowi za pośrednictwem znaków dostępnych dla zmysłów. By poznać sens mszy świętej, trzeba je wyostrzyć. Słuchaj, by usłyszeć; patrz, by zobaczyć.

Christopher Carstens wyjaśnia duchowe znaczenie gestów, słów i symboli mszy świętej. Daje narzędzia, dzięki którym można się do niej dobrze przygotować i owocnie ją przeżyć. Wydobywa szczegóły, w których objawia się Bóg.

Msza święta panów Pasków to najnowsza książka Jacka Kowalskiego. Opowiada ona Mszy, której za czasów Pierwszej Rzeczypospolitej słuchali Sarmaci, właśnie ci przywołani w tytule Panowie Paskowie. Opowiada też w sposób intrygujący o miejscach w których ta Msza była sprawowana, o ich barokowych świątyniach, często stojących do dziś pośród naszych miast i wsi. Msza Panów Pasków, to tak zwana Msza trydencka, bo to właśnie w połowie XVI w. Papież św. Pius V, z upoważnienia Soboru Trydenckiego, podał całemu światu liturgię papieskiego Rzymu jako obowiązujący wzór odnowy obrzędów. Była to Msza święta nie inna niż w całym ówczesnym Kościele Powszechnym, czyli katolickim, czyli rzymskim – mówiona albo śpiewana po łacinie. Bo przecież nie było jakiejś odrębnej polskiej Mszy Świętej. Chociaż książka ta opisuje także wiele odrębności, różnych zwyczajów i praktyk, które Kościół polski zachował i rozwinął, co pozwala autorowi mówić, przynajmniej od czasu do czasu, o liturgii sarmackiej, która dawała wyraz tej najgłębszej polskiej pobożności eucharystycznej. A Sarmaci to Polacy, mieszkańcy Sarmacji, czyli Pierwszej Rzeczypospolitej, katolicy mówiący najczęściej po polsku, poddani Królestwa Katolickiego, tego Rex Ortodoxum i Antemurale Christianitatis.

Monumentalne dzieło poświęcone liturgii rzymskiej w języku polskim. Autor dokładnie opisuje i ilustruje niemalże każdy element liturgii, omawia architekturę sakralną, paramenty, ceremonie oraz obrzędy liturgii i nabożeństw Kościoła Rzymskiego w rycie rzymskim i w pozostałych rytach zachodnich.

Zbiór komentarzy genialnego filozofa i teologa do „Tertio Millennio Advenientre". 

Ciąg dalszy Iota Unum. 

Podstawowe informacje dla wiernych, niezbędne dla właściwego rozumienia trydenckiej Mszy Świętej Wszechczasów. Jej lektura pozwoli każdemu poznać wartość i znaczenie poszczególnych słów i gestów.

Książka omawia: soborowe zmiany w pojmowaniu jedności chrześcijan; skutki, charakter, metody i krytykę oraz teologiczną słabość i rzeczywisty stan posoborowego ekumenizmu; ekumenizm jako atak na jedność i jedynozbawczość Kościoła katolickiego oraz herezja dotykająca Boskiej konstytucji i misji Kościoła; ekumenizm masonerii i New Age (spotkanie w Asyżu, jubileusz roku 2000); niebezpieczeństwa i następstwa dialogu ekumenicznego z protestantami; objawienia fatimskie antidotum na herezję ekumenizmu — śmiertelnego wroga Chrystusa, Kościoła i Bożej miłości.