Moje życie + cd. Z ks. Dariuszem Oko rozmawia Piotr Litka

Oddajemy do rąk czytelnika rozmowę z doktor Wandą Błeńską – jedną z najpiękniejszych postaci polskiej medycyny, polskich misji, polskiego Kościoła.

Kobieta odważna. Lekarka, misjonarka, Matka Trędowatych, „Ambasador Misyjnego Laikatu”, jak określił ją bł. Jan Paweł II. Nie bała się realizować swoich marzeń. Zawierzona całkowicie Panu Bogu z anielskim uśmiechem powtarza: „Jeśli macie dobre, świetlane pomysły, to je pielęgnujcie. Nie dajcie im zasnąć, nie odrzucajcie ich”.

Zdarza się czasem, że spotykamy w życiu ludzi, których trudno zapomnieć. Ubogacają nas oni wewnętrznie, są przykładem i autorytetem. Są po prostu wyjątkowi.

Takim właśnie człowiekiem, a w opinii wielu świętym kapłanem był ks. prałat dr Marian Piątkowski.

Podziwiano jego głęboką, żywą wiarę, jego mądrość i wiedzę, miłość do Kościoła i każdego człowieka. Ktokolwiek poznał go bliżej, był zachwycony duchowym pięknem i dobrem emanującym od niego. "Miał niebo w oczach"...

Kiedy jechałem do Poznania w 1977 roku, aby zostać duszpasterzem młodzieży, ojciec Jacek Salij powiedział mi, żebym sobie zapamiętał raz na zawsze, że jak dziewczyna idzie do rabina, to dziewczyna jest dziewczyną, a rabin rabinem. A jak rabin idzie do dziewczyny, to dziewczyna już nie jest dziewczyną, a rabin rabinem... Starałem się być zawsze rabinem. Siedziałem w klasztorze, czyli w domu, a duszpasterstwo moje ograniczałem do wyglądania przez okno i wymachiwania do studentów i studentek przechodzących pod klasztorem. Niektórzy ludzie podziwiali odwagę młodości, inni gorszyli się zbytnią swobodą, jeden z młodych duszpasterzy, pragnąc mnie naśladować, wypadł przez okno. Niektórzy zgadywali, inni się domyślali, a ja po latach mogę powiedzieć, że utrzymałem się przy tym oknie, kładąc nogi pod kaloryfer. Tak, kaloryfer mnie trzymał i uratował.