Kobiety, które latały dla Hitlera Prawdziwa historia Walkirii - Clare Mulley

Setna rocznica powstania polskiego lotnictwa, którą właśnie obchodzimy, stanowi szczególną okazję do zaprezentowania i szerszego przedstawienia ludzi zasłużonych dla polskich skrzydeł. Sylwetki zamieszczonych w pracy ludzi to postaci ze wszech miar szczególne. To ludzie, którzy potrafili swoją życiową pasję umiejętnie połączyć z oddaną służbą dla Ojczyzny.

Akcja „Eskadry”, bo taki tytuł nosi ta książka, toczy się podczas wojny polsko-bolszewickiej. Śmierć jednego z pilotów w rozbitym samolocie i ciężka rana dowódcy eskadry pociągną za sobą wiele zmian w życiu porucznika Szyllinga i jego kolegów. Czy nowy dowódca zdobędzie zaufanie zgranego zespołu? Któremu z odważnych pilotów odda swe serce piękna sanitariuszka? I czy wszyscy szczęśliwie wrócą ze swych podniebnych akcji, gdy po nimi rozgrywać się będzie jedna z najważniejszych bitew w naszej historii?

Jeden Bóg na niebie wie, jak powstałej w końcu 1918 r. Eskadrze Kościuszkowskiej udało się przez lata II RP przetrwać ze swoją tradycją. Inne lotnicze jednostki traciły ją nadzwyczaj szybko. Dzięki młodzieńczej fantazji i uporowi Mirosława Fericia jednostka stworzyła unikatowy dokument, z którego korzystał m.in. Arkady Fiedler. 

Sensacyjne nowe ujęcie okresu narodowego socjalizmu.

Po raz pierwszy Götz Aly ukazuje tak szczegółowo organizację państwa niemieckiego, przede wszystkim pod względem ekonomicznym.

Ta książka to osobiste wspomnienia osoby urodzonej w okresie drugiej wojny światowej, porwanej od rodziców ze względu na 'aryjski' wygląd, przymusowo 'adoptowanej' przez dobrze sytuowaną niemiecką rodzinę i zgermanizowanej. autorka opisuje powojenne losy - własne oraz przybranej matki, korzystając z odnalezionego dziennika tej ostatniej, a także poszukiwanie swoich korzeni i odkrywanie hitlerowskiego programu Lebensborn, wylęgania idealnych aryjskich dzieci.

Wysokie, jasnowłose i niebieskookie – tak miały wyglądać dzieci urodzone w Lebensbornie. Miały być „aryjskie”, zdrowe i pozbawione obciążeń dziedzicznych. Czyste ucieleśnienie ideału rasy, który narodowi socjaliści umieścili na swych sztandarach i który realizowali z okrutną konsekwencją. Lebensborn był ukochanym projektem Reichsführera SS, Heinricha Himmlera. To on w 1935 roku zlecił jego założenie, on kierował i podejmował decyzje. Z pomocą Lebensbornu „rasa aryjska” miała być pielęgnowana i powiększana, aby pewnego dnia przejąć panowanie nad światem. Dla tego gigantomańskiego celu naziści potrzebowali nie tylko większej liczby ludzi – potrzebowali również elity przywódczej, która miała się wywodzić między innymi z projektu Lebensborn.

„Dzieci Hitlera” to owoc siedemnastu lat pracy, w czasie której autorce udało się dotrzeć do stu trzydziestu, spośród wielu tysięcy, którzy przyszli na świat w domach Lebensbornu lub zostali przez tę organizację przekazani do rodzin zastępczych czy adopcyjnych.

Rekrutacja dzieci w szeregi przesiąkniętych ideologią organizacji politycznych przyjęła najjaskrawszą formę w Hitlerjugend, która powstała w 1933 roku, tuż po przejęciu władzy w Niemczech przez nazistów. Autor analizuje nazistowskie metody indoktrynowania młodego pokolenia Niemców i manipulowania nimi przez państwo totalitarne. Prezentuje też sylwetki chłopców i dziewcząt, którzy opierali się tym zabiegom. Opisuje, jak Hitlerjugend wstrząsała podstawami tradycyjnej moralności, równocześnie utrzymując, że stoi na jej straży, oraz jak wyglądały odważne – lecz skazane na niepowodzenie – próby sprzeciwu. Podejmuje również refleksję na temat problemów związanych z przejściem członków pokolenia poddanego indoktrynacji na stronę wartości demokratycznych.