Jelitkowo na dawnej pocztówce - Waldermar Nocny

 
Wyobraźmy sobie, że – przeniesieni w czasie wstecz o osiemdziesiąt lat – idziemy niespiesznym spacerem drogą z Oliwy do Jelitkowa. Nie poznalibyśmy tego miejsca. Ulica Pomorska, przy której stoją dziś wielopiętrowe bloki, była wtedy zwykłą wiejską drogą. No, może nie taką zwykłą, jako że jeździł po niej tramwaj. Jednak krajobraz był tu zdecydowanie wiejski. Po lewej rozciągają się puste łąki. Wiosną barwią się jaskrawą, soczystą zielenią, jak w holenderskich polderach. W pewnej odległości od drogi leży samotne gospodarstwo, które ze względu na położenie wśród podmokłych łąk nazwano, nieco ironicznie, Żabią Gospodą (Poggenkrug). Nazwa ta, wyrażona w lokalnej, gdańsko-niemieckiej gwarze, jak ulał pasuje do otoczenia. Po prawej, wzdłuż Potoku Jelitkowskiego i dawnych młyńskich stawów, mijamy folwarczne zabudowania Konradshammer. Jeszcze tylko sto–dwieście–trzysta kroków – i jesteśmy w Jelitkowie. Więcej opisów nie trzeba.

Zapraszamy do oglądania albumu.

Drugi album serii poświęciliśmy właśnie tej małej miejscowości, która z końcem XIX w. zrobiła relatywnie dużą karierę jako nadbałtyckie kąpielisko. Pod względem towarzyskiego prestiżu Jelitkowo oczywiście pozostawało w cieniu Sopotu, jednak miejsce to zawsze miało swoich oddanych, wręcz fanatycznych zwolenników. Dla nich jelitkowski zakątek jest jedyny i niepowtarzalny. Przekonaniem tym chcielibyśmy zarazić oglądaczy i czytelników albumu. Pocztówki oznaczyliśmy kolejnymi numerami, które powinny ułatwić poruszanie się po książce. Towarzyszące niekiedy numerom kolejne litery alfabetu oznaczają, że prezentujemy zbliżone zdjęcia tego samego miejsca, a podany komentarz jest częścią większej całości. Te całości stanowią odrębne, zamknięte teksty, jednak czasem przywołujemy w nich fakty omówione szerzej w innych opisach.Z uwagi na popularny charakter albumu zrezygnowaliśmy z przypisów.

Jacek Borkowicz