Dzierżyński. Czerwony kat - Bogdan Jaxa-Ronikier

W ślad za narodzinami idei, która pochłonęła miliony ofiar… Przetłumaczony na wiele języków europejskich, przedrukowywany w najpoważniejszych czasopismach i odkłamujący powtarzane przez lata mity bestseller, który „odegrał znaczącą rolę w uświadomieniu całemu światu, kto i jak robił rewolucję październikową”.

Wspomnienia Tadeusza Hołówki (1889–1931) wydane w 1931 r. w dwóch tomach: Przez dwa fronty oraz Przez kraj czerwonego caratuprzedstawiają mało znany epizod działań polskich podejmowanych u schyłku I wojny światowej w celu stworzenia własnych sił zbrojnych. Na tym tle ich autor – znakomity publicysta i polityk, współtwórca idei prometejskiej, jeden z najbliższych współpracowników Józefa Piłsudskiego – przedstawia barwny obraz ogarniętych rewolucją i bolszewizmem ziem dzisiejszej Ukrainy i zachodniej Rosji. Jako emisariusz sprawy polskiej dotarł do Moskwy, gdzie rozmawiał z Trockim i Leninem. Niestety, wspomnienia Hołówki zostały tragicznie przerwane. W sierpniu 1931 r. został zamordowany przez ukraińskich zamachowców, terrorystów z OUN, nie kończąc II tomu wspomnień.

W 1998 roku hiszpański sędzia wniósł oskarżenie przeciwko generałowi Augusto Pinochetowi – ta sprawa stała się bodźcem do przerwania milczenia na temat losów tysięcy ludzi, którzy byli torturowani i zabijani w czasie trwających ponad dziesięć lat rządów dyktatorskich w Chile i innych krajach Ameryki Południowej. Na żądanie Hiszpanii Stany Zjednoczone ujawniły ponad sześćdziesiąt tysięcy stron dokumentów dotyczących Chile, w tym akta operacyjne CIA. […] Dinges, który mieszkał w Chile i sam był przesłuchiwany w obozie w czasach dyktatury Pinocheta, dotarł do tych archiwów i odkrył ponurą historię Operacji Kondor – kierowanego przez Chile sprzysiężenia sześciu południowoamerykańskich państw, mającego na celu pojmanie i wyeliminowanie lewicowych partyzantów i ich zwolenników.

Książka dotyczy grupy rewolucjonistów polskiego pochodzenia, którzy zamiast bić się o niepodległość Polski wybrali walkę pod sztandarami rewolucji bolszewickiej w Rosji, a potem służbę w sowieckim wojsku czy aparacie władzy. Feliks Dzierżyński, Julian Marchlewski, Feliks Kon, Józef Unszlicht, Karol Radek i wielu innych było współpracownikami przywódcy bolszewików Włodzimierza Lenina i współtwórcami zbrodniczego systemu komunistycznego w Rosji i ZSRR. Gdy w 1920 roku Polsce zagroziła bolszewicka nawała, utworzyli Tymczasowy Komitet Rewolucyjny Polski, który zainstalował się w Białymstoku i zaprowadzał bolszewickie porządki na ziemiach zajętych przez Armię Czerwoną, Gdyby nie wielkie zwycięstwo Wojska Polskiego w bitwie warszawskiej, TRKP dotarłby do stolicy i przekształcił się w rząd Polskiej Republiki Rad. W Armii Czerwonej znajdowały się też oddziały złożone z Polaków.