Dzieła mniejsze - Św. Teresa od Jezusa, doktor Kościoła (złota edycja)

Teresa z rozbrajającą szczerością i humorem przedstawia kulturę, zwyczaje i pasje Hiszpanów w wieku XVI. Jest to opowieść o jej przygodach i jej sióstr, a także karmelitów bosych podczas zakładania klasztorów Reformy. Księga ukazuje zarówno ogrom pracy św. Teresy nad stworzeniem odpowiednich warunków do życia charyzmatem karmelitańskim, jak i tęsknotę, by Karmel był przestrzenią ciszy, w której można spotkać miłującego Boga.

Pierwsze dzieło św. Teresy od Jezusa, jest autobiografią, w której Święta opisuje swoje życie od dzieciństwa do założenia pierwszego klasztoru karmelitanek bosych w Avila. Księga mojego życia nie zawiera jednak wspomnień Teresy, rozumianych w dzisiejszym znaczeniu tego słowa. Jest to raczej biografia duchowa, na którą składają się trzy główne tematy: opis grzechów i nielojalności Świętej, doświadczenie modlitewne Teresy oraz wielkie łaski udzielone jej przez Pana.

Jak wygląda radość świętych? Jakie jest ich poczucie humoru, czy potrafi ą śmiać się do rozpuku, żartować, robić komuś dowcipy? Dlaczego tak mówi się o tym aspekcie ich człowieczeństwa? sympatyczne są żarty Włocha, świętego Filipa Neri, humor świętego Tomasza More’a, serdeczność świętej Tereski? Czy wśród świętych hiszpańskich nie ma kogoś uosabiającego specyfi czne poczucie humoru mieszkańców tego kraju, andaluzyjski wdzięk? 
Otóż jest. Ta książka ukazuje taką osobę: to kobieta, rodem z Kastylii, mieszkająca przez jakiś czas również w Andaluzji. Prawdziwa mistyczka: święta Teresa od Jezusa, święta Teresa z Awili, która potrafi ła śmiać się z własnego cienia albo uczyć śmiechu dziewczynkę, udzielać katechezy mulnikowi, a nawet żartować z Bogiem na temat tego, jak traktuje On swoich przyjaciół na ziemi.

Modlitwa, rozumiana jako życie wypływające z kontaktu z Bogiem, a zarazem droga do Niego prowadząca, ogniskuje rozważania w tym traktacie. Głównym jego celem jest zachęcenie czytelników do modlitwy wewnętrznej. Święta omawia założenia, na których opierają się modlitwa, jej istota i wzrost życia modlitwy. Ukazuje wpływ kontemplacji na życie codzienne.

Nowe wydanie Dziejów duszy to książka adresowana zarówno do tych, którzy jeszcze nie odkryli niezwykłej postaci św. Teresy od Dzieciątka Jezus, jak i tych, którzy pragną mieć w zasięgu ręki najcenniejsze słowa, które zapisała wRękopisach autobiograficznych, w listach, poezji, ostatnich rozmowach, modlitwach, świadectwach jej mądrości i świętości utrwalone przez Karmelitanki Bose z Lisieux. Książka jest bogato ilustrowana portretami Teresy i zdjęciami ukazującymi miejsca, w których żyła.

Teresa pisze – a właściwie mówi, gdyż ona, pisząc, zawsze prowadzi dialog, zwraca się do czytelnika-słuchacza lub do Boga – dlatego, że inni tego chcą. Pisząc pragnie pozostawać cały czas w przestrzeni posłuszeństwa (spowiednik, siostry), gdyż ma świadomość, że tylko wówczas będzie w stanie napisać coś, co nie zaszkodzi innym na ich drodze życia. „Primum non nocere”. Ta podstawowa zasada będzie jej towarzyszyć na wszystkich stronach tego dzieła.

Głównym celem traktatu jest zachęcenie czytelników do modlitwy wewnętrznej i przygotowanie ich do niej przez ascezę i pokutę. Teresa proponuje przygotowanie do życia mistycznego w dwóch ścisłych etapach. Pierwszy polega na ćwiczeniu się w cnotach; drugi wyraża się przez praktykę modlitwy ustnej i myślnej. Po omówieniu założeń, na których opiera się modlitwa, a następnie wskazaniu na czym polega istota i wzrost życia modlitwy, Teresa omawia skutki kontemplacji dla życia codziennego. Modlitwa, rozumiana jako życie wypływające z kontaktu z Bogiem, a zarazem droga do Niego prowadząca, jest więc głównym przedmiotem.

Księga fundacji jest dziełem, które bez wątpienia najlepiej kreśli portret św. Teresy od Jezusa, jej autorki, jako „niespokojnej wędrowniczki”. Ta księga jest również najmniej studiowaną ze wszystkich jej pism. Została pominięta przez Luisa de León w jego pierwszym wydaniu dzieł św. Teresy, a następnie sprowadzona do roli domowej lektury w karmelach terezjańskich.

Droga do nieba, do której przejścia Bóg wzywa wszystkich i która jako cel ukazuje wyzwolenie od wszystkich rzeczy tego świata właśnie tym jest Droga doskonałości. Tym jest ludzkie życie. Drogą, podróżą, ponieważ jest to proces, poszukiwanie, trwanie w określonym czasie, zdobywanie pewnej wiedzy. Jak samo życie. A drogą do nieba, drogą boską, ponieważ nie pokonujemy jej sami: zawsze obecny jest Bóg przyjaciel, towarzysz.

Mistyka św. Teresy z Ávila. „Szukaj siebie we mnie” to książka pobudzająca do myślenia, mądra, pełna erudycji. Lektura dzieł św. Teresy staje się opowieścią o konkretnym człowieku i jego osobistym doświadczeniu. Opowieścią o wędrówce duszy do ukrytych przestrzeni ludzkiego serca, gdzie lęki nie oznaczają obawy przed czymś nieznanym, lecz są wyrazem zawstydzenia, szacunku czy cierpliwości. Dla duszy, która podjęła tę drogę, czymś oczywistym jest, że samo poznanie intelektualne jest niewystarczające do zaakceptowania czegoś tak szalonego jak wiara, nadzieja i miłość.

Jest to przewodnik po życiu duchowym, książka niosąca pocieszenie, przesłanie o odwadze i miłości. Od analizy historycznej i lektury pism ludzi żyjących w przyjaźni z Bogiem (Fernanda Rielo, św. Jana od Krzyża, św. Teresy z Ávila) autor przechodzi do uwag i konkluzji będących cennymi wskazaniami na temat życia duchowego. My, ludzie, jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga, a naszym powołaniem jest wewnętrzna wolność. Wolność, dzięki której żyjemy w prawdzie. Wolność, która jest samą istotą mistyki, treścią wiecznego snu życia.

Matka Agnieszka notowała wypowiedzi swojej siostry w ciągu ostatnich miesięcy życia świętej, od maja do końca września 1897 roku. 

Kolejna pozycja ekskluzywnej serii Bibliotheca Carmelitana

Autor ukazuje proces dochodzenia człowieka do wolności duchowej poprzez stopniowe zbliżanie się do Boga, który go wewnętrznie przemienia. Na podstawie tej koncepcji rozwija oryginalną pedagogię współpracy z łaską poprzez praktykę cnót teologalnych, tj. wiarę, nadzieję, miłość.

Noc ciemna zawiera opis trudnego doświadczenia, jakim jest proces głębokiego oczyszczenia duszy. Autor omawia także sytuację człowieka zanurzonego w tym Bożym działaniu oraz jego skutek w postaci kontemplacji wlanej. Tematem księgi pierwszej jest "noc bierna" i przejście od medytacji do kontemplacji, natomiast księga druga mówi o "nocy ducha".

W „Dziejach pewnej rodziny żydowskiej” Edyta Stein kreśli barwny obraz swego dzieciństwa, lat szkolnych i młodości. Z epickim rozmachem, pewną dozą nostalgii i humoru opisuje życie rodzinne we Wrocławiu, wędrówki z siostrami i przyjaciółmi po Sudetach, czasy studenckie na uniwersytetach wrocławskim i getyńskim, środowisko filozoficzne skupione wokół Edmunda Husserla, służbę sanitarną w szpitalu polowym w Hranicach na Morawach podczas I wojny światowej oraz egzamin doktorski we Fryburgu.