Książka jest zapisem rekolekcji wygłoszonych w pewnej podmadryckiej parafii w 2010 roku przed wspomnieniem św. Teresy z Lisieux. Została w niej zawarta istota przesłania tej młodej, zmarłej w wieku dwudziestu czterech lat zakonnicy, którą Jan Paweł II ogłosił w 1997 roku doktorem Kościoła.

Nie jest to kolejna książka o „małej drodze” jako sposobie na świętość, tych bowiem napisano już wiele. Jej tematem jest duchowość Teresy jako sposób na zachowanie zdrowego rozsądku w świecie często ogarniętym szaleństwem; dzięki temu potrafiła angażować się w życie, a ono jej nie pochłaniało. Miała wyjątkową zdolność kochania innych bez wikłania się w ich problemy. Potrafiła mierzyć się z absurdami codziennego życia bez utraty dystansu.

Prezentowana biografia św. Teresy od Dzieciątka Jezus, autorstwa bp. G. Gaucher OCD - jednego z największych znawców i propagatorów życia i doktryny Małej Świętej z Lisieux - pozwoli Czytelnikom bardziej wniknąć w inteligencję tego młodego doktora Kościoła. 

Naprawdę warto sięgnąć po to wydanie Drogi doskonałości!

Teresa ma świadomość, że pisze pod natchnieniem, ale nie jest bezmyślnym narzędziem. Zdaje sobie sprawę, że może zaburzyć sobą klarowność przesłania i dlatego tak usilnie zabiega o oczyszczenie tekstu z jej osobistych odniesień. Zupełnie inaczej jest w „Życiu”, gdyż tam chce odsłonić całą swoją duszę, aby umożliwić spowiednikom rozeznanie prawdziwości jej doświadczenia. W „Życiu” ma być CAŁA TERESA (taka jest moja dusza), jednak w „Drodze doskonałości” ma zniknąć Teresa, aby był CAŁY JEZUS (taki jest Jezus). Chce usunąć wszystko, co mogłoby odwrócić uwagę od Jezusa; stąd jej praca nad kolejnymi wersjami tekstu. Ma pozostać sama Ewangelia, Ewangelia według św. Teresy.

Pierwsze dzieło św. Teresy od Jezusa, jest autobiografią, w której Święta opisuje swoje życie od dzieciństwa do założenia pierwszego klasztoru karmelitanek bosych w Avila. Księga mojego życia nie zawiera jednak wspomnień Teresy, rozumianych w dzisiejszym znaczeniu tego słowa. Jest to raczej biografia duchowa, na którą składają się trzy główne tematy: opis grzechów i nielojalności Świętej, doświadczenie modlitewne Teresy oraz wielkie łaski udzielone jej przez Pana.

Głównym celem traktatu jest zachęcenie czytelników do modlitwy wewnętrznej i przygotowanie ich do niej przez ascezę i pokutę. Teresa proponuje przygotowanie do życia mistycznego w dwóch ścisłych etapach. Pierwszy polega na ćwiczeniu się w cnotach; drugi wyraża się przez praktykę modlitwy ustnej i myślnej. Po omówieniu założeń, na których opiera się modlitwa, a następnie wskazaniu na czym polega istota i wzrost życia modlitwy, Teresa omawia skutki kontemplacji dla życia codziennego. Modlitwa, rozumiana jako życie wypływające z kontaktu z Bogiem, a zarazem droga do Niego prowadząca, jest więc głównym przedmiotem.

Księga fundacji jest dziełem, które bez wątpienia najlepiej kreśli portret św. Teresy od Jezusa, jej autorki, jako „niespokojnej wędrowniczki”. Ta księga jest również najmniej studiowaną ze wszystkich jej pism. Została pominięta przez Luisa de León w jego pierwszym wydaniu dzieł św. Teresy, a następnie sprowadzona do roli domowej lektury w karmelach terezjańskich.

Droga do nieba, do której przejścia Bóg wzywa wszystkich i która jako cel ukazuje wyzwolenie od wszystkich rzeczy tego świata właśnie tym jest Droga doskonałości. Tym jest ludzkie życie. Drogą, podróżą, ponieważ jest to proces, poszukiwanie, trwanie w określonym czasie, zdobywanie pewnej wiedzy. Jak samo życie. A drogą do nieba, drogą boską, ponieważ nie pokonujemy jej sami: zawsze obecny jest Bóg przyjaciel, towarzysz.

RĘKOPISY AUTOBIOGRAFICZNE Nowe tłumaczenie z komentarzami wydania krytycznego

Matka Agnieszka notowała wypowiedzi swojej siostry w ciągu ostatnich miesięcy życia świętej, od maja do końca września 1897 roku. 

Przekonanie św. Jana od Krzyża: „Moje są niebiosa i moja jest ziemia, moje są narody, moi grzesznicy i sprawiedliwi!...” – wybrzmiewa już w wieku dziecięcym Tereski, który biografowie etykietują zwrotem, sytuacyjnie określonym: „biorę wszystko”. Tak jak bierze bez ograniczeń i zastanawiania się małe dziecko i dojrzały mistyk w poczuciu pełni miłości rodziców, bliskich i Boga. Skoro „wszystko jest moje”, to nie tylko „biorę wszystko”, ale i „wszyscy kochać mnie będą”. 

Św. Augustyn zawarł w "Wyznaniach" tajemnicę swojego życia: historię nawrócenia, świadectwo dramatycznej walki duchowej, poruszający obraz zmagań człowieka usiłującego uwolnić się od grzechu i skierować ku Bogu. Dzieło to jest zarazem wyjątkowym wyznaniem wiary i pochwałą Boga, który łaskawie pochyla się nad grzesznym człowiekiem. Św. Augustyn świadomy, że jego życie stanowi żywy dowód Bożego działania, głosi hymn uwielbienia dla miłosiernego Boga. Przesłanie płynące z "Wyznań" nie przestaje być aktualne dla dzisiejszego człowieka.

„Żółty zeszyt” to wstrząsający dokument, zawierający wypowiedzi św. Teresy od Dzieciątka Jezus z ostatnich czterech miesięcy jej życia, spisane przez matkę Agnieszkę od Jezusa. Zmieniają one dotychczasowy, przesłodzony wizerunek, znany z fotografii z różyczkami, i pokazują prawdziwe oblicze człowieka cierpiącego, ale pełnego wiary, pogody, a czasem nawet humoru.
W 2013 roku minęła 140. rocznica urodzin tej jednej z najpopularniejszych świętych. Dziesięć lat temu Jan Paweł II nadał św. Teresie od Dzieciątka Jezus tytuł Doktora Kościoła.

Celina Martin (1869–1959), córka Zelii i Ludwika Martin, którzy mieli dziewięcioro dzieci, a wśród nich św. Teresę od Dzieciątka Jezus i służebnicę Bożą Leonię. W Karmelu w Lisieux Celina przyjęła imię Genowefa od Najświętszego Sakramentu. 
Jej wspomnienia o Rodzicach, kanonizowanych 18 października 2015 roku, stanowią pasjonujące świadectwo, jak miłość Boga przemienia najtrudniejsze doświadczenia w niewzruszony fundament życia rodzinnego, stając się źródłem mądrości i nadziei.

Opowieść o życiu św. Teresy od Dzieciątka Jezus, bazująca na autentycznych dokumentach. Pozycja ta przeznaczona jest dla wszystkich, pragnących poznać nieco bliżej życie Teresy Martin.

Św. Teresa ukazuje w tym traktacie doskonałość duchową poprzez alegorię twierdzy, którą nazywa wewnętrzną, bo chodzi jej przede wszystkim o budowę życia wewnętrznego. Twierdza ta wyobraża duszę, w której mieszka Bóg nie tylko przez swoją wszechmoc, lecz także przez łaskę. Tę drogę duszy do najgłębszego wnętrza swej istoty, gdzie mieszka sam Bóg, Teresa przedstawia w postaci siedmiu mieszkań twierdzy.