Drogi krzyżowe 2007-2012 - bp Grzegorz Ryś

Najnowsza książka ks. bp Grzegorza Rysia która wyrosła ze spotkań ze studentami z duszpasterstwa akademickiego ,,U brata" przy krakowskiej Parafii św. Brata Alberta. Biskup Ryś błyskotliwie i głęboko odpowiada na bardzo aktualne pytania młodych ludzi o Kościół, miłość, życie.

Pogłębione i wyczulone na niuanse odczytanie biblijnej opowieści o Rut Moabitce jako objawienia niezwykłej prawdy o Bogu. Bogu, który jest gotowy zawiesić prawa religijne, które sam ustanowił. Bogu, który jest obrońcą grzeszników. Bogu, który jest naszym krewnym.

Mało kto wie, że Ojciec Święty Jan Paweł II niemal co piątek odprawiał nabożeństwo Drogi Krzyżowej na… dachu Pałacu Apostolskiego. Znajduje się tam 14 stacji wykonanych na polecenie Pawła VI. Nikt tam nie fotografował naszego papieża – poza Adamem Bujakiem, który został tam raz dopuszczony – w 1987 r. Nic tak nie oddaje głębi wiary przyszłego Świętego, jak wspomnienie odprawianej przez Niego prywatnie modlitwy Drogi Krzyżowej; jest to wspomnienie przejmujące. Zdjęcia oddają pełnię dramatu, jaki przeżywał Jan Paweł II krocząc w rozmodleniu od stacji do stacji; artysta utrwalił na Jego twarzy cierpienie, zdaje się On osobiście uczestniczyć w Męce Chrystusa. Tylko przy tej okazji można było zobaczyć papieża ubranego na czarno – celowo, by nie mógł stać się łatwym celem dla snajperów…

Rozważania Dróg Krzyżowych ks. Aleksandra Woźnego charakteryzuje brak płytkiej uczuciowości. Spełniają one wiernie to, o co prosił Chrystus płaczące niewiasty: Nie płaczcie nade Mną, ale nad sobą (Ewangelia św. Łukasza 23, 28). Są to myśli pełne realizmu, konkretu i – żarliwej miłości.

Niech to opracowanie – wszystkim, którzy wezmą je do ręki – pomoże dobrze odprawiać Drogę Krzyżową, a przez to osiągnąć jej owoce: miłość Boga i bliźniego, własne i innych nawrócenie, moc i mądrość płynącą z Krzyża Chrystusa.

Zbiór medytacji dróg krzyżowych Za nas dźwiga to drzewo zawiera rozmyślania pasyjne pisane przez poetów skupionych wokół "Piwnicy Duchowej". Stanowi zapis niebywałych spotkań poetów z Bogiem, świadectwo ich wiary. Książka ta jest także poetyckim potwierdzeniem powołania do głoszenia dobra i piękna, które pochodzi z głębi ludzkiej duszy.

Zachęcamy do odprawienia w Wielkim Poście choć jeden raz nabożeństwa drogi krzyżowej w gronie rodziny, w zaciszu naszych domów. Jesteśmy przekonani, że rodzinne przeżywanie męki i śmierci Pana Jezusa przyczyni się do jego głębszego, bardziej dojrzałego doświadczenia, a jednocześnie zacieśni, utrwali i wzmocni więzi pomiędzy wszystkimi członkami rodziny. Śladami drogi krzyżowej Jezusa Chrystusa podążamy wraz ze św. Ojcem Pio, wzorem człowieka, a jednocześnie świętym Bożym. Święty z Pietrelciny dostąpił zaszczytu noszenia na swoim ciele ran Chrystusowych, a w czasie odprawiania Mszy odczuwał to wszystko, czego doznał Jezus w czasie swojej męki i konania. Jest on więc dla nas niedoścignionym wzorem przeżywania drogi krzyżowej Syna Bożego. Każda stacja drogi krzyżowej zawiera fragment z Pisma Świętego, cytat oraz krótkie rozważanie.

KERYGMAT rozbrzmiewa na kartach całej książki. Autor bowiem zbiera nas i gromadzi wokół stołu Słowa Bożego, by je objaśniać. Konfrontuje nas z żywym Słowem. Sam przyjął Słowo i je przekazuje. Z radością obwieszcza: Bóg nie tylko istnieje – Bóg zbawia! Odkrywa przed nami oblicze Ojca „poruszonego miłosierdziem”. Ogłasza Dobrą Nowinę tym, którzy są obciążeni, utrudzeni, przeciążeni i nie mają w sobie pokoju. Wskazuje na Tego, który sam pokrzepia i odnawia. Pyta o stan naszego serca. Skłania do osobistych odpowiedzi. Czy mamy na to ochotę?

Medytacje ks. Grzegorza Rysia nad obrazem "Ecce Homo", który znajduje się w Sanktuarium Ecce Homo Świętego Brata Alberta w Krakowie. To nie jest zwykły obraz, bo też nie malował go zwykły artysta. "Ecce Homo" został namalowany nie po to, żeby cieszyć oczy. Z medytacji nad nim rodzą się pytania: Co wiem o Bogu? Ile wart jest człowiek? Patrząc na ten obraz znajdujemy też odpowiedzi na te pytania.

Książka ks. Jana Kuźniara „Droga krzyżowa na nowo odczytana” jest inspirującą sugestią jak poprowadzić wielkopostne nabożeństwo w nowy sposób. Ale przede wszystkim jest zachętą do osobistej medytacji w pójściu za Cierpiącym Jezusem pośród różnych życiowych uwarunkowań, przyjmując sakramenty, próbując pojąć Eucharystię, przeżywając samotność, szukając woli Bożej, gdy trudno zaprzeć się siebie...